Categorie: Mack is maatschappij-kritisch

Er was wat ophef over een verkeerd gekozen hashtag door een aantal bekende Nederlanders. Bekend betekent niet per se dat u of ik ze kennen, er zijn gewoon veel Nederlanders die ze kennen. En dat de bekende Nederlanders niet al te slim overkwamen doet er niet toe. Uiteindelijk was het heet opgediende soep.

Toch bracht het me weer bij een punt wat er mis is met Nederland afgezien van hoe Famke Louise kans zag bekende Nederlander te worden. Famke bedoelde het niet zoals ze zei, maar had gewoon haar zorgen over de economie. Echter, daar kwamen de hyena’s van Powned aan om Famke belachelijk te maken, want een journalistiek doel was er verder niet. Ze bleven haar hinderlijk volgen en bleven haar aanspreken en Famke gaf meermaals aan dat ze daar niet van gediend was. We maken er een groot punt van als jonge vrouwen worden lastiggevallen door jonge mannen tijdens het uitgaan, maar Powned denkt dit gewoon wel te mogen doen. Op het moment dat Famke het zat is en een duw uitdeelt, klinkt een verontwaardigd: “wil je me niet aanraken?” En precies dat is er mis met Nederland. Dat er mensen zijn die zich dingen permitteren die niet door de beugel kunnen en op het moment dat iemand zich verzet beroepen ze zich op de wet met een lafjes: wil je me niet aanraken?

Wat er moet gebeuren is dat je dat soort rioolratten een dreun moet geven dat hun verstandskiezen dertig seconden later nog natrillen. Dreunen moeten gelegaliseerd worden. Of in elk geval een verzachtende omstandigheid zijn. Of indien ze uitgedeeld worden aan rioolratten, beloond worden.

Als ik het allemaal goed begrijp dan staat er in Amsterdam sinds 1928 een beeld dat de hitlergroet maakt. Dat kan natuurlijk helemaal niet, want Hitler introduceerde zijn groet pas later, maar toch, er staat sinds 1928 een beeld in Amsterdam dat de Hitlergroet maakt. Tot nu toe is daar nooit ophef over geweest. Het was immers geen hitlergroet, het was een Olympische groet, die kennelijk een sprekende gelijkenis toont met de groet aan Der Führer. Dus zit vooral niet te zeuren dat het de Hitlergroet is, want dat is niet zo.

Kijk, dat zwarte piet zogenaamd een onschuldig kinderfeest is, daar trappen ze dan weer niet in in Amsterdam. Nee, zwarte piet is racistisch en iedereen die zegt dat zwarte piet niet racistisch is, is racistisch. Dus die bannen we uit, want godsamme onder het mom van een kinderfeest racisme in stand houden, uhuh daar trappen wij niet in mijnheer van Stoffelen! Weg ermee! Dan kan dat nazibeeld gewoon blijven staan en iedereen die er de Hitlergroet in ziet, moet maar eens goed bij zichzelf te rade gaan!

De 94-jarige meneer Hoek schreef een brief schreef naar de krant waarin hij jongeren aanspoorde om geduld te hebben. De toon was niet belerend, eigenlijk een hele sympathieke brief waarin hij uitlegde tien jaar van zijn jeugd te zijn kwijtgeraakt door oorlog en door dienstplicht, en riep de jongens en meisjes op om toch een paar maanden geduld te hebben en zo corona te verslaan. “Jongelui, hou even vol en je kunt over een jaartje weer helemaal los. Ik ben in 1925 geboren en ben ook jong geweest. Wel in een rottijd. In 1940 brak de oorlog uit, ik werd dat jaar 15.” Zo begon hij.

Na een aantal dagen kwamen er wat brieven (e-mails waarschijnlijk) terug, waarin de jongeren uitlegden dat ze begrepen dat de situatie van destijds veel erger was, maar dat ze desondanks ook even hun kant van de zaak wilden belichten. Tot zover allemaal prima en kon ik het allemaal billijken. Totdat ze hun argumenten gingen uitleggen.

“Voor u was dat heel moeilijk, voor ons is dit heel moeilijk. Ik had later aan mijn kinderen willen vertellen hoe mijn eindexamenjaar was. Hoe het gala was, de examenfeestjes. Ik kan die verhalen nooit vertellen, omdat ik die dingen nooit zal meemaken. Gelukkig had ik een diploma-uitreiking, maar ook daar miste ik belangrijke gezichten.”

“In maart kwam opeens een groot einde aan mijn middelbare schoolperiode. Op een weekend tijd veranderde alles. Alles werd onzeker: eindfeesten, gala’s, hoe moesten we dat regelen? Ik had het liefst een mooi afscheid gewild met mijn klasgenoten, maar dat ging niet. Ik kreeg een diploma-uitreiking, maar dat voelde gek – op 1,5 meter staan van de mensen die je jarenlang dagelijks hebt gezien en daarna is het ‘tja, tot nooit’.“

“Als ik uw verhaal lees, meneer Hoek, dan heeft u veel meer moeten opofferen. Daar ben ik mij van bewust. Maar er is een ding wel heel anders: dit is geen oorlogssituatie. Jongeren hebben maanden niet kunnen feesten. Door die opoffering en het gebrek aan nood, hoe serieus ik corona ook neem, kan je het jongeren niet kwalijk nemen dat ze nu willen inhalen.”

Fragmenten uit de brieven van drie jongeren. Ik vond het toch allemaal vreemd. Maar dat zal komen omdat er in mijn tijd -1985/1990- geen galafeesten werden gehouden. Ik hoefde niet in een pak en in een cabriolet naar school. We hadden ook geen eindexamenfeesten. Ik ben tenminste niet geweest. Nou ja, naar eentje dan, van de Meao, ik was daar de enige niet-geslaagde, maar dat was de schuld van een meisje.

Ik heb avondstudies gedaan. Kreeg ik mijn diploma’s opgestuurd. Lekker interessant voor mijn kinderen. Ik had dus een galafeest moeten hebben omdat ik voor de Mavo slaagde? Je moest nondejuu nogal je best doen om niet te slagen! De Havo, wat een rottijd. Kan me nog de diploma-uitreiking herinneren met koninklijk gezelschap erbij. Gezeur over twee jaar Havo zeg! Later deed ik MBA/SPD de hele rimbam. Dat was pas zwoegen. Hier heb je je diploma! Mijn laatste grote prestatie dateert alweer 8 jaar terug, toen haalde ik mijn eerste officiële titel. Nou ja, een fluttitel die niemand wat zegt, maar toch heb ik moeten zwoegen. Dezelfde avond werd ik uitgenodigd omdat er een collega na tien jaar eindelijk was geslaagd voor HBO marketing. Een feestje. Omdat iedereen een hekel aan haar had waren ik en de directeur de enige. Moeder in haar zuurstokroze mantelpak hield een toespraak, vader met zijn schoenen met kwastjes hield een toespraak….wat een ophef! Ik had niet eens gemeld dat ik geslaagd was die dag.

En dan deze: “jongeren hebben maanden niet kunnen feesten”. Nou en? Ik heb zovaak maanden niet gefeest. Jaren soms. Ik feest eigenlijk nooit. Ja, soms ga ik naar een verjaardag, big deal zeg. Ik kan er helemaal niks mee. Ik zal zwijgen als een jongere hierover tegen mij begint. Ik ben anders opgevoed en groot geworden, en ik wil hiermee niet impliceren dat ik beter ben opgevoed of groot geworden. Maar ik eiste niks van het leven, en ik verwachtte weinig, en alles wat naar me toe kwam was meegenomen of domme pech. Kortom, er zat een bescheidenheid in mij waar ik misschien nog wel last van heb. Ik drong mij niet op, ik eiste geen plek op, en ik was zeker niet belangrijk. Ik moest respect verdienen, en soms lukte dat, soms niet. Als een meisje mij niet moest dan droop ik af.

Ik wou dat ik in deze tijd was geboren. Dan zong ik mee met Hazes, “Leef alsof het je laatste dag is en pak alles wat je kan aah aah aah aah.” Ik zou helemaal niets voor een ander overlaten. Ik zou de hele dag een grote bek opzetten en mezelf belangrijk maken. Heerlijk!

Wat mij de laatste tijd opvalt, al is de laatste tijd een ruim begrip, is dat mensen meer dansen dan vroeger. Dat lijkt een goede ontwikkeling, maar dat is het niet. Er wordt namelijk gedanst door mensen die dat helemaal niet kunnen. Dat is voor mij ook de reden dat ik het niet doe, het ziet er volkomen belachelijk uit als je danst terwijl je het niet kunt, al kun je zelf de misplaatste indruk hebben dat het er cool uitziet.

Ik zie het in tv-programma’s die ik eigenlijk niet zou moeten kijken, zoals ‘Ik Hou van Holland.’ Daar heb je wel eens dat er een fragment geraden moet worden of iets dergelijks, en tijdens het spelen van het fragment staan de gasten -de bekende Nederlanders die niemand kent- te swingen in beeld alsof het hun zevende natuur is en in een poging de kijker te laten denken dat zij hun leven tot the max leven. Ik zag het ook bij een voor mij nieuw programma op NPO 1 waarvan ik de naam niet meer weet, maar wat gepresenteerd wordt door Romy Monteiro en een Volendammer. Drie koppels strijden met elkaar om de punten, maar voor het zover is worden de koppels aangekondigd en mogen ze naar hun plek op de bühne lopen. Dat loopje gaat gepaard met een modern muziekje, en helaas ook met een dansje dat het nog net niet bejaarde koppel meent te moeten uitvoeren. Het ziet er echt niet uit! En denk dan niet: “oh, dat zal niet zo soepel gaan”, nee, het is volslagen kansloos en debiel! Als ik een sponsor van het programma was zou ik mijn commercial terugtrekken, zo slecht. En Romy en de Volendammer gaan ook helemaal los tijdens alle fragmenten. Alsof ze denken dat ze een bloedtransfusie gehad hebben met het bloed van Michael Jackson.

Waarom blijven ze niet gewoon stilstaan tijdens die fragmenten en laten ze de kandidaten niet gewoon normaal naar hun plek lopen? Dan zou ik het een meer dan leuk programma vinden. Nu zit ik me elke minuut te ergeren aan die dansjes van die kaaskoppen. Ik heb het vaker gezegd, als een Nederlander danst dan moet hij de Driekusman dansen of de polonaise lopen, maar vooral niet proberen te swingen als een Zuid-Amerikaanse. Het zal wel weer tegen dovemansoren gezegd zijn, maar ik geef vaak zulke nuttige tips.

Ik besloot te stoppen met het bijhouden van allerlei cijfers over Covid-19. Ten eerste merkte ik dat anderen dat beter deden en ten tweede blijk je er geen bal aan te hebben. Ik was er twee maanden geleden mee begonnen om er grip op te krijgen, om te begrijpen wat er gebeurde en hoe snel het precies ging. Van een aantal landen hield ik de geregistreerde aantallen, het dodental en het aantal genezingen bij. Zou mooi zijn als die gegevens één op één te vergelijken waren, maar dat zijn ze niet. De vergelijking tussen landen onderling gaat al helemaal mank, neem bijvoorbeeld Nederland en België. Nederland leek het een stuk beter te doen, meer inwoners, minder geregistreerden en minder doden. Als je een correctie toepast op het aantal inwoners per land leek Nederland het nog veel beter te doen.

In werkelijkheid zijn de cijfers gewoon gelijk. In België tellen ze echter ook de doden mee waarbij een vermoeden van Corona bestond. In Nederland niet. België heeft dan ook een veel lagere oversterfte dan Nederland. Dat is de extra sterfte ten opzichte van wat geregistreerd is als Covid-19 sterfte. In Hongarije doen ze het andersom. Daar gaat iedereen die overlijdt aan Corona dood aan zijn onderliggende lijden, dus heel weinig coronadoden daar. Ik besloot dat het geen zin meer had en het verder te laten voor wat het is.

Mijn moeder, met wie het boven verwachting goed gaat even afgezien van hoeveel last ze van chemo had en hoeveel haar andere klachten erdoor verergerd werden, blijft de komende maanden extra vatbaar voor corona. Die zit voorlopig nog opgesloten. Op straat doe ik al niet spastisch meer. Ik ben zover gekomen dat ik al niet meer geloof in 1,5 meter buiten. Besmettingen vinden binnen plaats, en in grote menigten. Je krijgt er wel een boete en een strafblad voor, geheel ten onrechte. Die zouden eigenlijk achteraf aangevochten moeten mogen worden. Vermijd grote menigten, raak de rest van uw leven nooit meer iemand aan. De mensheid sterft snel uit nu. Stom virus.

Het viel mij gisteren ineens op dat al mijn collega’s vrij waren. Eentje in Engeland had vrij genomen, de rest had een zogenaamde bank holiday. Ik vroeg mij af wat er was en toen ik de datum zag wist ik het. Dag van de Arbeid. Bij ons niks, nada, nul, in andere landen belangrijk. Omdat ik niet uit de pas wilde lopen heb ik vandaag ook maar vrij genomen. Ik denk de eerste keer ooit dat ik op de dag van de arbeid vrij neem.

Ik weet er niet zo heel veel van omdat ik me er nooit in verdiept heb, maar ik wist dat het ging om zwaar bevochten rechten voor arbeiders. Ik zag een stukje van de tekst van de Internationale.

De staat verdrukt; de wet is logen
de rijkaard leeft zelfzuchtig voort
Tot ‘t merg wordt d‘arme uitgezogen
en zijn recht is een ijdel woord

En verdorie, precies wat er in Amerika gebeurt. Dertig miljoen werklozen in zes weken, en de puissant rijken werken hun 80 uur per week vanuit hun forten, ze komen er niet uit en laten niemand toe. Ze werken er ook hard voor zeggen ze dan. Alsof 80 uur per week werken bestaat. Je kunt niet eens 8 uur per dag geconcentreerd zijn. Ze hebben niet door dat de omstandigheden voor hen gunstig waren, ze denken dat ze het uitsluitend aan zichzelf te danken hebben. En al zou dat zo zijn, welk recht heb je dan om procentueel minder belasting te betalen dan een arme? Het is een totaal verknipt land, en wij laten ons er door beïnvloeden, vreemd genoeg. We kijken hun programma’s en we praten ze na. Elke Nederlander ziet toch zo dat Dr. Phil een charlatan is waarvan het alleen nog maar afwachten is wanneer zijn schandalen naar buiten komen. Ellen DeGeneres, een vrouw met het imago van een linkse lesbienne, een imago dat haar rijk heeft gemaakt, ik zou het zo proberen te houden als ik haar was. Verschillen tussen arm en rijk zijn daar zo groot, dat snappen we hier nog niet eens.

Ik weet ook niet wat grote rijkdom met een mens doet. Of het iets met mij zou doen? Ik ben van mezelf al niet heel erg sociaal, dus dat zou ik mooi vol kunnen houden. En misschien verander ik dan ook wel van mening, en zeg ik dat ik er hard voor gewerkt heb en denk ik na mij de zondvloed. Ik vind het mooi, die dag van de Arbeid, in Amerika hebben ze hem ook. Voor de goede sier. Maar niet lang meer. Die 30 miljoen Amerikanen moeten toch ook in de gaten hebben dat ze bedrogen zijn?

Nu heb ik de kapotte lampjes in de veranda vervangen. Kostte een lieve duit, en natuurlijk waren de lampjes niet exact hetzelfde. De vorige waren drie volt met stekker en weerstand, deze waren 12 volt, geen stekker, geen weerstand. En niet dat ik het verkeerde product besteld had, welnee. Dit waren gewoon de opvolgers. En opvolgers, dat lijkt allemaal heel goed en noodzakelijk en zo, maar het dient natuurlijk geen enkel doel. We hadden nu nog prima met windows 95 afgekund, het enige doel is het vergroten van de omzet van de fabrikant. Zo is het met deze lampjes ook. Als ik heel eerlijk ben, is dat natuurlijk niet het enige doel. De fabrikant heeft nog een doel, en dat is het treiteren van mij. Want als ik gewoon exact hetzelfde lampje kon bestellen, hoefde ik slechts het stekkertje aan te sluiten en klaar. Dat wil die fabrikant niet. Die wil dat ik wanhopig word, dus die veranderen enkele nutteloze dingen. Maar het is gelukt, homo’s!

Verder probeer ik mijn gazon weer een beetje netjes te krijgen. Drie weken geleden kocht ik turbograszaad, supersnel ontkiemend, maar ik heb nog niet het geringste grassprietje op zien komen. Ondanks mee aangesmeerde mest, kalk en verticuteerhark. Dit zal ook wel weer graszaad 3.0 zijn of zo, en dat zal wel weer anders werken dan gewoon graszaad. Waarschijnlijk had ik elk zaadje eerst moeten afpellen voor een nieuwe en totale grasbeleving.

Onze hele economie is gebaseerd op groei door gebakken lucht, niet op duurzaamheid. Omdat de welvaart steeds groter moet worden, wordt er vraag gecreëerd die er niet is. Er is dus geen thee meer, maar smaakjesthee, of verse muntthee voor vrouwen. Er is geen koffie meer, maar allerlei pads in verschillende verpakkingen die de suggestie van iets anders moeten wekken. Je moet in elk geval iets anders hebben dan een ander, zodat je je kunt onderscheiden. Ten faveure van een ander natuurlijk. Het kan niet zo zijn dat jij als met de economie meebewegende yup, betrapt wordt op het gebruik van iets dat vijf jaar geleden ook al bestond. Je dient dus tegen een ander te kunnen zeggen dat wat hij doet, niet meer van deze tijd is, om zo je zelfbeeld wat op te krikken.

En om exact die reden, maken bedrijven het je moeilijk. Niet vanwege technologische vooruitgang, dat is slechts onzin die we helemaal niet nodig hebben. Het moet maar eens klaar zijn met al dat ge-uitvind van mijn belastinggeld. Nu ga ik naar mijn nieuwe lampjes kijken. Wat een verschil in licht! Echt veel beter. Die oude lampjes zijn toch niet meer van deze tijd!

Als ik op Facebook het aantal oproepen zie om ons gedrag i.v.m. de coronacrisis te verbeteren, dan vraag ik me af of we te maken hebben met bezorgde burgers, of met mensen die bezig zijn met hun 15 minutes of fame. Volgens de bezorgde burgers moeten we binnen blijven, onze kinderen moeten binnenblijven, mag je er alleen uit als je boodschappen moet doen. Met de nadruk op moet. Zo niet, volgt er een lockdown, volgens deze beter geïnformeerde burger.

Maar wat is in hemelsnaam het verschil met een lockdown, denk ik dan? Als we ons hier nu gewoon aan de regels houden, en je roept daartoe op, dan zijn we het ééns. Geen handen schudden, handen wassen, in je elleboog hoesten, anderhalve meter afstand, binnenblijven als je verkoudheidsverschijnselen vertoont. Hoewel anderhalve meter afstand bewaren en geen handen schudden me nu veruit de belangrijkste maatregelen lijken. Ik bedoel, zolang ik u niet aanraak mag ik het virus aan mijn handen hebben toch? En zolang ik op afstand blijf, kan ik het virus niet aan u overdragen door hoesten. Nou ja, laat ik niet oproepen tot minder handen wassen of tot het naar buiten gaan met ziekteverschijnselen, ik vroeg me dat alleen af.

Op social media heb je ook allerlei onheilsprofeten die het verloop van de crisis al weten te voorspellen. Amateurvirologen, zo worden ze ook wel genoemd. Wat dat betreft is het niet anders als dat het Nederlands Elftal speelt, dan is ook iedereen bondscoach. Nu is men viroloog, dat is eigenlijk alles. Ik erger me ook dood aan de buitenlanden die openlijk onze virologen in twijfel trekken. Onze maatregelen zouden onverantwoordelijk zijn. Ik vind dat niet. Onze maatregelen zijn goed, iets te veel mensen houden echter niet genoeg afstand, dat moet beter. Vreemd eigenlijk, want er werd de laatste jaren zo geklaagd dat we steeds afstandelijker werden.

Mijn zoon had met een vriendje een pesterijtje uitgehaald op instagram. Een fan-account aangemaakt van een meisje in zijn klas, met haar foto erbij en iets dat hij verliefd was op haar. Dat was niet zo, maar in de klas gaat het verhaal rond. Er was al een keer eerder een fan-account aangemaakt voor Hans en haar, maar dat hij niet zelf gedaan.

Vader van het meisje belde Hans om te vragen of hij het was, en had daarbij het dreigement geuit dat hij naar de politie zou gaan. Hans had in eerste instantie ontkend, maar vijf minuten later had hij tegenover het meisje toegegeven dat hij het wel was en sorry gezegd. Hans was van streek door het dreigement van de man en biechtte aan Linda op dat er iets was gebeurd. Daarop heeft Linda ’s mans voicemail ingesproken en even later belde hij terug.

Vooropgesteld dat het niet goed is wat Hans deed en dat het goed is dat een vader voor zijn dochter opkomt, maar hallo zeg! Wat had hij nu helemaal gedaan? Linda had de telefoon op de speaker en ik zat mee te luisteren. Hij had een spoedgeval dus hij was even een halfuurtje weg vandaar dat hij eerder de telefoon niet kon opnemen. Hij benadrukte dat het een echt noodgeval was, maar Linda hapte helaas voor hem niet, anders hadden we nu geweten wat het noodgeval was.

De man stak van wal op een toon die me niet lekker zat. Ik ga hier altijd met open vizier in, zei hij. Bedoelde hij nu op een eerlijke manier of bedoelde hij dat hij ons in het vizier had? Zijn dochter had ook een naam die me niet lekker zat. Verdorie, wie noemt zijn dochter nu zo? Hij nam het hoog op en eiste excuses, want anders zou hij naar de politie gaan. Linda liet hem begaan en zei dat Hans ervan was geschrokken, wat ook echt zo was, en dat hij zijn excuses aan zou bieden aan zijn dochter. Hij wilde ook excuses van het vriendje van Hans. Linda gaf aan dat ze hem zou bellen, maar dat ze zijn moeder niet was, dus daar niet voor in kon gaan staan. Maar Hans zou het doen, en hij was zo geschrokken dat ze dacht dat het niet meer zou gebeuren. Waarop de man zei dat hij zeker wist dat het niet meer zou gebeuren, anders ging hij naar de politie, en wij wisten zeker ook wel hoe de politie tegenwoordig fel op dit soort dingen was. Als Hans zijn excuses zou maken zou hij het er voor deze keer bij laten zitten.

Ik zat te shaken op mijn laptop. Straks kwamen ze Hans ophalen. Een misdrijf heeft hij gepleegd van het laagste soort. Ik had het al een beetje gehad met het gedoordram van de man. De politie ziet hem al aankomen. Een nepaccount aangemaakt, een foto van haar erbij en een hartje Hans. Nou nou. We hebben een pedofiel te pakken hoor. Hans was er van streek door. We hebben hem maar gerustgesteld. Gezegd dat hij zijn excuses moest aanbieden en het niet meer moest doen. Maar dat hij niet door het stof hoefde alsof hij iets super ergs had gedaan. Dit zeiden we omdat we bang waren dat het meisje trekjes van haar vader had. En dat papa en mama vroeger allebei ergere dingen dan dit hadden gedaan in onze jeugd.

Ik zocht de beste man eens op op internet. Een noodgeval, dan zal je toch wel bij de brandweer werken? Nee, in een kledingwinkel. Hij had een profielfoto met een hand onder zijn kin, nondejuu. Als ik iets irritant vind zijn het wel mensen met een profielfoto met hun hand onder hun kin. Verder zat hij bij de hockeyclub en kwam ik als faceboekvriend een man tegen die vroeger mijn baas was. Een van de grootste paardelullen die ik ken. Wat een zak hooi was dat zeg. Goed, ik moest ook even mijn gelijk halen.

Linda liet zich tijdens het telefoongesprek niet uit de tent lokken, wat ik nog knap vond, want dat was de beste manier om de man te kalmeren. Ik zou misschien zo stom geweest zijn om te zeggen dat het ergens ook wel weer meeviel wat er gebeurde. Maar wat is er toch aan de hand tegenwoordig? Dit was een pesterijtje. Ik ben vroeger wel erger gepest dan dit, en niet alleen ik, maar daar moesten we mee omgaan. Vroeger kreeg ik wel eens op mijn sodemieter, tja, dat was dan zo. Ik kreeg wel eens een schop van een ouder als ik kattenkwaad uithaalde. Tja, dan deed ik het niet meer. Op je werk kon je baas vroeger ook wel eens boos op je zijn. Goed, dat was dan zo en dat ging wel weer over. Nu volgen er correctiegesprekken met H.R. erbij. Het zijn gekke tijden.

Wat een toestanden nu weer he? Wordt de hele geschiedenis weer herschreven omdat er in de tijd die wij de gouden eeuw noemden ook wat nare dingen zijn gebeurd. We hebben het over oorlogen en slavenhandel. Waar anders dan in Amsterdam moet dit nu weer tot een discussie leiden? Tegenwoordig denken we heel anders dan vroeger. De meeste mensen snappen dat. Niet bij het Amsterdam Museum. Daar denken ze dat je de misstanden van vroeger tegen het moderne licht kunt houden. Dat is een groot misverstand. Een mensenleven was vroeger meer waard dan tegenwoordig. De familie eer moest verdedigd worden, de vaderlandse trots was belangrijk, en er was een duidelijk onderscheid in goed en kwaad. Als je goed was, moest je tegen het kwaad strijden, en kwam er wel eens oorlog. En slavenhandel, tja, zo deed men dat in die tijd. Niet fraai. Net als heksenvervolging en middeleeuwse verhoormethoden.

Gelukkig ontwikkelt de beschaving zich steeds verder en weten we inmiddels dat slavernij verwerpelijk is. En dat als er tegenwoordig oorlog wordt gevoerd door een zogenaamd beschaafd land, dat er dan regels worden nageleefd. Geen burgerdoelen bijvoorbeeld. Nog niet zo heel lang geleden was dit nog een effectief middel om de vijand tot overgave te dwingen.

Ik weet zeker dat over tweehonderd jaar, een onaantrekkelijke vrouw op leeftijd met een bloempotkapsel en een verheven kijk, terugkijkt op deze tijd en concludeert: onmenselijk wat er gebeurde. Hele volksstammen werden gedwongen een baan te zoeken en elke dag naar hun werk te gaan, weg van de dingen die ze leuk vonden. En ze werden daar zo geïndoctrineerd dat ze niet meer nadachten over hun situatie en allerlei vreemde teksten op Linked-in deelden die niemand snapte, maar die de indruk wekten dat ze plezier hadden in wat ze deden. Een soort zingende slaven in de moderne tijd.