Bewolkt

Mijn vorige logje is om technische redenen verwijderd. Dat zit zo: ik schreef het gisteren in bed, net als dit trouwens, maar omdat ik te moe was en niet tevreden over het eindresultaat (ja, ik doe aan kwaliteitscontrole) heb ik het in de concepten gezet. Omdat ik vanmiddag op mijn werk even iets anders wilde doen, opende ik het logje op mijn werkcomputer, paste het hier en daar aan, en publiceerde het. Ik was redelijk tevreden.

Toen ik hem ‘s avonds weer op mijn telefoon opende, gaf hij aan dat ik nog moest publiceren. Wat ik al gedaan had, ik had immers al reacties. Maar ik deed wat mij gevraagd werd, al bleek dat later die versie van gisterenavond te zijn. Ja hallo! Die rommel moet ik hier niet, en de goede versie was nergens meer te vinden. Misschien staat die nog op mijn werkcomputer. Want dat zou logisch zijn. Zo werkt de cloud. Één plek waar je alles opslaat. Ik heb kennelijk twee wolken.

Redelijkheid

Er is een ding dat me niet loslaat en dat is m’n nieuwe termijnbedrag voor energie. Hoe wij het voor elkaar krijgen weet ik niet, maar ons nieuwe termijnbedrag is € 660 euro. Niemand die ik spreek betaalt zoveel, dus iets doen wij fout. De meesten zitten zo rond de 200 euro, en volgens een recent onderzoek van de ABN AMRO bank is het gemiddelde termijnbedrag in Nederland € 163 euro. Niks aan de hand dus.

Als ik erover klaag wordt mijn humeur er niet beter op. Mensen vinden dat je niet moet zeuren en gaan ervan uit dat ik het makkelijk kan betalen. Of eentje zegt dat hij € 100 per maand betaalt, voor vijf jaar vast gezet. Of een andere, die geeft aan ook € 700 per maand te moeten betalen en voegt er grijzend aan toe dat hij alleen AOW heeft. Dat hij met een dure nieuwe Porsche naar de club komt, laat hij even weg. Ik hoef die verhalen niet. Ik wil of iemand die mij vertelt hoe ik ook een redelijk bedrag ga betalen, of een medestander om mijn chagrijn mee te kunnen delen.

Of ik het kan betalen moet nog blijken, maar het wil nog niet zeggen dat ik het wil betalen. Het is een misstand, een misdaad, een kapitalistische fout die hersteld moet worden. Dus, ik zit nog liever in de kou, dan dat ik accepteer dat dit normaal is. Ik ben ook veel te lang een brave burger geweest. Ik heb de overheid alleen geld opgeleverd, terwijl anderen de maatschappij miljoenen kosten. Ik bedoel, als iedereen was als ik had je geen politie, leger, of fiod nodig. Waarom krijg ik geen korting? Als ik morgen een aanslag pleeg, kost dat de overheid miljoenen! Dus waarom krijg ik niet een deel terug als ik beloof het niet te doen?

Nee, last hem maar 660 betalen, en z’n pensioen korten we ook nog wel, vlak voor hij er is.

Referendum

Ik heb een referendum gehouden onder enkele inwoners van Kaliningrad, en met overgrote meerderheid voelen de inwoners zich Duits. Na overleg met de Duitse bondskanselier Olaf Scholz heeft deze laatste gisterenavond deze Oblast tot Duits grondgebied verklaard. Vanaf nu staat deze voormalige Russische exclave onder Duits gezag. Elke poging van de Russen om dit aan Duitsland toebehorende gebied binnen te vallen, zal worden beschouwd als een aanval op een Navo-lidstaat. Ik ben naar Duitsland gereisd en heb hand in hand met Scholz het Duitse volkslied gezongen.

Verder heb ik eens nagedacht over het historische bestaansrecht van Rusland, maar er is eigenlijk niets wat rechtvaardigt dat Rusland aan de Russen toebehoort. De Neanderthalers, waaruit de Nederlanders zijn voortgekomen, liepen lang voor de Russen in dit gebied. Willem Barentz heeft hoogstpersoonlijk op Nova Zembla overwinterd, lang voor er ooit Rus voet aan de grond heeft gezet. En zoals u weet is de Russische taal doorspekt met Nederlandse woorden en zeg nu zelf, klinkt Peter de Grote Russisch in uw oren? Een puur Nederlandse naam, hoeveel bewijs moeten we nog aanleveren?

In 1941 hebben de Duitsers zich moeten verdedigen tegen de Russische agressie en zijn daarom operatie Barbarossa gestart. De Bolsjewieken onderdrukten de Duitse gemeenschap die daar in vrede probeerde te leven, maar die gedwongen werd om hun beschaving op te geven en te moeten leven als de Russische barbaren, die er zelfs niet voor terugschrokken om hun eigen kinderen op te eten. Dat heeft Duitsland begrijpelijkerwijze niet toegestaan en heeft zoals bekend om die reden operatie Barbarossa in het leven geroepen.

Rusland heeft geen bestaansrecht, laat u niks wijsmaken door Vladimir Poetin, die net doet alsof hij een voorvechter is van de vrije westerse waarden.

Straalkachel

Hij wilde heel graag naar een feestje van een vakantievriend maar er reden ‘s nachts geen treinen meer terug en hij kon niet blijven slapen. Hij had zich er al bij neergelegd dat wij hem niet midden in de nacht zouden gaan halen, maar toen ineens kocht ik een andere auto waardoor mijn stemming veranderde. Ik zei hem dat ik hem dan wél kwam halen. Hij was blij en gaf me een high five.

Dus reed ik daarnet, naar nachtelijk en uitgestorven Veenendaal, precies zo uitgestorven als ik mij herinnerde van een eerdere nacht dat ik hier was, vijfentwintig jaar geleden. Om half drie belde ik hem om te zeggen dat ik voor de deur stond en ik hoorde al dat er niet veel verstand meer in hem zat. Toen hij naast me plaats nam, rook ik sterke drank en zei hem dat dat niet slim was. Bier prima, maar die zooi is slecht voor je. Hij mompelde wat, hield een plastic tas in zijn handen en zei dat hij al gekotst had. Een minuut later sliep hij en reed ik terug naar het altijd bruisende Vaassen.

Bij ons aangekomen kwam hij niet de auto uit, en ik besloot eerst de voordeur open te maken. Toen ik terugliep en hem eruit wilde trekken snauwde hij me af en dacht verder in de auto te kunnen slapen. Met de grootst mogelijke moeite kreeg ik hem eruit en moest ik hem ondersteunen. Naast de auto ging hij voorover hangen omdat hij dacht dat hij moest overgeven, maar na een minuut trok ik hem mee naar binnen. Hij ging op de wc zitten, maar kennelijk om te slapen, niet om de bestemming van de wc te dienen.

Ik duwde hem twee trappen op, moest zijn kleren uittrekken omdat hem dat zelf niet lukte, en zei hem dat de plastic zak naast hem lag. Hij mompelde een bedankje en ging liggen, het ongewassen zwijn. Die heeft morgen hoofdpijn, m’n kleine Hansiepansie. Hopelijk leert hij ervan.

Ik schreef dit vannacht, ik lig nog in bed en hoor hem beneden praten. Ik loop verbaasd naar beneden en hij staat vrolijk en zonder hoofdpijn in de kamer. Hij heeft geen idee hoe hij thuis is gekomen.

Andere auto.

Hoe mensen € 30.000 voor een auto neerleggen is mij doorgaans een raadsel. Mij is het nooit gelukt en ik weet ook niet zeker dat als ik genoeg had, ik zoveel zou uitgeven. Om mijn behoeftes als autoliefhebber te bevredigen is het ook niet nodig.

Hoe een auto werkt, fascineert mij nog steeds. Ik trap het gas in, laat de koppeling los, de auto zet zich in beweging, je hoort het toerental oplopen en je kiest het volgende verzet. Zo werkte het altijd en zo had het van mij voor altijd door mogen gaan. Maar ik raakte ook gefascineerd door een automaat, hoe weet zo’n ding wanneer het moet schakelen?

Na een lang en prettig gesprek met de garagehouder over de techniek, heb ik dit modelletje gekocht, dat toch niet bekend staat als probleemloos. Maar de man kende alle problemen waar deze motor om bekend staat, en ging ze aanpakken, onderdelen vervangen, (vriendelijke meerprijs) en geeft zes maanden garantie. Dan heb ik de auto zoals ik hem hebben wil, met alle opties die ik hebben wil. En voor een prijs die beter bij mij past. Over een maand wordt hij afgeleverd.

53

Morgen ben ik jarig. Jarig is een stom woord, net als harig. Dezelfde logica volgend betekent jarig dat je veel jaren aan je hebt hangen. Als ze mij doorzagen zien ze 53 jaarringen. Zoals gewoonlijk herdenk ik het en vier ik het niet. Ik herdenk dat ik 53 jaar geleden, toen er nog niks aan de hand was, op de laatste dag van de zomer, te Utrecht werd geboren.

Goed, dat was toen en nu is nu. Feit is wel dat mijn lichaam zich goed heeft gehouden al die tijd. Even afgezien van mijn prostaat dan. Maar met veel bier los je dat zo op en merk je er helemaal niks van. En ook even afgezien van een flink aantal jaren met rugklachten en hernia’s, maar daar heb ik nog maar weinig last van. En verder afgezien van tinnitus en leesbrillen. Kalend, grijzend, overwicht, haar op je rug en uit je oren, en afnemende seksuele prestaties. Als het in dit tempo doorgaat vrees ik dat ik op mijn 98e klaar ben met je weet wel. Dat lijkt laat, maar ik ben ook laat begonnen.

Eigenlijk valt er ook helemaal niks te vieren. Hoewel, mijn verstand wint het tegenwoordig wel van mijn testosteron. Maar ook maar net, want als ze me opfokken is mijn eerste neiging om me veertig keer op te drukken, terwijl ik dat nog slechts twintig keer kan. Vijf jaar geleden nog, wilden ze niet geloven dat ik de 100 meter in vijftien seconden liep, en omdat ik het zelf ook niet helemaal zeker wist ben ik stiekem gaan trainen tijdens het hond uit laten. Op een gegeven moment had ik de pure snelheid te pakken om onder de vijftien seconden uit te komen, maar dat heb ik weer moeten bekopen met negen maanden herstellen van hielspoor. Oh ja, en vorig jaar heb ik ternauwernood Corona overleefd. Ze vonden mijn zuurstofgehalte van 97% net te hoog voor de beademing maar voor de zekerheid ben ik wel op mijn buik gaan liggen.

Goed, dom lullen kan ik nog als de beste. Ook een gave.

GBJ Mack

Er komt een kille winter aan. Dit weet ik omdat onze overheid het zover heeft laten komen. We moesten zo nodig Rusland bestrijden, wat voor veel energiemaatschappijen een mooie aanleiding was om de prijs eens even op het tienvoudige te brengen van wat hij was, een jaar geleden. Ik zit er al over te denken om mijn auto weg te doen. En ik zie ons al in een kille huiskamer zitten, omdat onze overheid het jaren geleden zo nodig vond om energiemaatschappijen te privatiseren. Dat is altijd een slecht idee, om een taak van de overheid te privatiseren. Natuurlijk zullen er mensen zijn die zeggen dat het ons ook veel heeft gebracht, maar ik geloof dat niet. Feit is dat onze energieprijzen de hoogste van Europa zijn, en dat men zich in Frankrijk, waar de energiemarkt wel in handen is van de overheid, zich niet druk hoeft te maken.

Bij een normale stijging zou ik me ook niet druk maken, maar dit gaat alle perken te buiten. En wat doet onze overheid? Een fonds oprichten voor als je het echt niet meer redt. Dus ze helpen je eerst volledig naar de kloten, en daarna mag je dankbaar zijn dat ze je in leven houden. Dit is bepaald geen oplossing. Een oplossing is dat we de energiemaatschappijen niet meer betalen, zij hun faillissement aanvragen en de overheid ze overneemt. Nationalisering, heet dat. Daarna doen we hetzelfde met de zorg, en dan kijken we wel hoever het schip komt.

Kapitalisme leek ooit een goed idee, maar in combinatie met hebzucht van mensen en de bereidheid hun ziel aan de duivel te verkopen is het een waardeloos systeem gebleken. Nu ga je de term “sociaal kapitalisme” vaker horen, wat net zo’n flutbegrip is als “participatiemaatschappij.”

De overheid is al jaren bezig het land te besturen met winstoogmerk, in plaats van te letten op welzijn. Het lijkt mij helemaal niet moeilijk om behoeften die mensen hebben niet meer te vergoeden om zo de overheidsbegroting weer op orde te krijgen. Willen grote bedrijven minder belasting betalen? Prima, dan schrappen we de vergoeding voor een traplift. Makkelijk zat. Subsidies op groene energie? Ja hoor, alleen totdat het teveel geld kost. Bijstand? Prima, maar alleen als je verhongert en niks meer hebt om te verkopen, terwijl een werkloosheidsuitkering gewoon wordt uitgekeerd aan een miljonair die even tijdelijk geen baan heeft.

Ik heb het gevoel in een vicieuze cirkel te zitten die welvaart heet. Omdat iedereen welvarender wil zijn gaan de prijzen omhoog. Omdat de prijzen omhoog gaan wordt iedereen minder welvarend. Met deze zorgelijke edoch werkelijk ontstane toestand in de wereld, wens ik u een prettige zondag.

Afhankelijk

Mijn werk was intensief vandaag, meer nog dan andere dagen. Ik werkte de afgelopen dagen samen met een Engelse die vloeiend Nederlands bleek te kunnen, zo merkte ik vandaag. We deden drie puzzels door elkaar, ik gaf de hints, zij paste het aan in het systeem. Na het avondeten ging ik nog even door, en gelukkig kon ik er eentje afronden, want ik speelde al met de gedachte om badminton over te slaan en me hierop te storten, hoewel ik wist dat dat geen verstandige beslissing zou zijn.

De scherpte van de dag was in me blijven zitten. Ik speelde beter en scherper dan normaal en na een paar partijen voelde ik mijn hart snel kloppen. Het voelde goed, ik had mijn dag optimaal besteed.

De kunst is, als het een keer tegenzit op je werk, en je staat als een plumpudding op de baan, om je dan ook gewoon goed te voelen. Want die dagen zijn er genoeg, en het zou zonde zijn om je daardoor slecht te voelen. Hulde aan hen die dat kunnen.

Gezellig

Gisteravond hadden wij de haast onvermijdelijke buurtbarbecue. Wij hebben daar nooit zo’n zin in, want ja, buren zoek je niet uit. Er zitten een aantal leuke tussen, maar de meesten, daar heb ik niks mee. Ik zat tussen een leuke en mijn buurman in, die het hoogste woord voerde over Ajax, energierekeningen die hij volledig onder controle had, en over een boom in onze voortuinen die volgens hem doodging. En overal een antwoord op, ik had er al snel de schijt van.

Dan word ik zonder dat ik het kan helpen wat grof in de mond, want ik noemde Antony (de voetballer) een paardenlul en toen het ging over de beste zangers zei ik dat ik daar niet tegen kon vanwege dat gejank door de medekandidaten. Ik hou daar helemaal niet van, want het helpt het hele land naar de kloten, die gemaakt jankende kerels. Tom Coronel heeft er ook zo’n handje van, laatst zat hij te janken toen het Nederlandse volkslied verkracht werd bij de F1. (Nou was dat ook best erg) Ik geloof dat niet, het is janken om aandacht te trekken voor de camera.

Dit is geen stoere praat van mij, ik kots erop. Ik vind huilen prima, maar graag om erge dingen. Je bent ernstig ziek, er gaat iemand dood, een relatie gaat uit, of je ziet het gewoon niet meer zitten, allemaal prima. Maar de beste jankers, gadverdamme! Allemaal nepemoties bedoeld om de aandacht van de camera te trekken. Alsof ze verdomme denken dat ze Máxima zijn.

Goed, dat had ik beter niet kunnen zeggen, want dan word je wat glazig aangekeken. Nou ja, prima, misschien nodigen ze ons volgende keer niet meer uit. Er reageerde ook al niemand in de buurt app toen ik meldde dat Elizabeth de groep verlaten had. Ja, eentje lachte, maar die moest dat later van z’n vrouw weghalen.

Hollandse herder

Als ik in het bos loop, hoop ik onwillekeurig op een ontmoeting met een wolf. Maar het was drie jaar geleden voor mij, en afgelopen dinsdag had Linda hem gevangen op de camera. Dus dan is het wel even voorbij.

Tussen de middag liep ik met de hond in het bos. Een stille plek waar je zelden mensen ziet. Ik had haar los omdat dat daar hoogstwaarschijnlijk mag, er staat in elk geval geen bord. Ineens hoor ik geritsel uit de bossen. Ik kijk en zie een….ree. Het beest stopte toen het mij zag en vluchtte toen de andere kant op. Ik keek snel naar Randi of ze het beestje niet gezien had, maar ze had niks door. Het was maar een meter of twintig. Tien tellen later zie ik een loslopende herder aan komen snellen vanuit het bos, precies op de plek waar het reetje net stond. Nu draaide ik me snel om, en lijnde mijn hond aan, want ik heb geen zin in een verbond met een andere hond en dat ze dan samen de achtervolging inzetten.

Toen ik me weer omdraaide zag ik niks meer. En ik dacht “waar is hij, waar is z’n baas? Waarom loopt hij los buiten het pad? En toen realiseerde ik me wat ik waarschijnlijk gezien had. En ik voelde me stom.