Vijftig

Het is zover. Nou ja, nog een paar uur dan. Ik ben vijftig. En interesseert me dat? Ja! Ik vind het echt niet leuk. Vijftig is onherstelbaar oud. Kun je met 49 nog wegkomen op een feestje, in het woord vijftig zit de ij van grijs. Pas bij zeventig klinkt het weer levendig. Dan ben je een jongere oudere, en wordt je pas definitief oud als je negentig wordt.

Aan mijn verjaardag doe ik nooit iets, ik denk dat ik hem de afgelopen tien jaar twee keer gevierd heb. Morgen dus ook niet. En aan de andere kant, vijftig, ik heb het ook maar mooi gehaald zonder echt grote gezondheidsproblemen. Dat het ook anders kan realiseer ik me terdege.

Ik heb het meeste brood wel op, zoals ze wel eens zeggen. Maar dat zeiden ze tien jaar geleden al. Pas de problème. Wat ik dan wel precies een probleem vind is nog niet helemaal duidelijk. Misschien omdat ik het ouder dan vijftig zijn bekijk door mijn onervaren ogen. We gaan het zien. Misschien is de overgang veel geleidelijker dan ik denk. 1969, toen was ik er al. De wereld was onvoorstelbaar anders. Gefeliciteerd aan mezelf vast.

Helping customers grow.

Op Linked-in zie ik steeds vaker iemand zichzelf aanprijzen door middel van een foto van zichzelf keurig in pak, met de volgende tekst erbij: “Helping customers grow” of “helping customers reach their goals” of iets soortgelijks. Het is van een meeloopgedrag dat zelden vertoond is! Zelfs het laatste schaap dat over de dam moet zou zich er nog voor schamen. Van een collega begreep ik dat sales en marketing er zelfs instructies over hadden gekregen. Er werd verteld dat je niet je beroep moet vermelden, maar juist dat wat je doet. En vervolgens doet iedereen dat zonder nadenken. “Helping my boss’s dick grow.” En dan zo’n trotse kop erbij. Wat leven we toch in een totaal fantasieloos tijdperk! Gewone, normale informatie krijgt een camouflagepak zodat het gewone ineens geweldig lijkt. Het doel in mijn leven is klanten te helpen groeien. En als het nu een goed camouflagepak was, dan was het nog wat, maar nee, het is als een zware jongen die zijn gevangenispak verruilt voor een krijtstreep, maar zijn masker nog op heeft. En Donald Duck trapt erin!

Mijn collega kreeg een vriendenuitnodiging op linked-in (al heet het daar een business-connection) van de fantasieloze marketingtrut die dit had verteld. Mijn collega heeft haar niet geaccepteerd uit angst dat hij constant door haar gewezen zou worden op fouten in zijn profiel. Daar had hij geen zin in. Een prima oplossing lijkt mij. Of helemaal geen linked-in nemen, al is dat helemaal onbestaanbaar bij dergelijke tuthola’s met hun hersenloze gezwam. Helping my customers come. Waarom richten ze niet een bedrijfstak op waar alleen sales en marketing werkt? Dan kun je ze vermijden, kunnen ze heerlijk met elkaar reutelen over allerlei geneuzel en kan de rest gewoon rustig doorwerken in een andere bedrijfstak.

Over vijf jaar heb ik het waarschijnlijk ook in mijn profiel staan. Net als alles waar ik ooit tegen streed ben ik kansloos tegen deze massale dubbeltjesdrang om een kwartje te worden. Engelse termen? Fuck off man! Winterbanden zijn onzin? Waar heb je het in godsnaam over? Ik hoef geen Apple producten? Pak deze gevaarlijke gek op! Strijden tegen Linked-in zwakzinnigen? Execute him!

Maar ik heb het in elk geval ooit nog eens helder gezien.

De gouden eeuw

Wat een toestanden nu weer he? Wordt de hele geschiedenis weer herschreven omdat er in de tijd die wij de gouden eeuw noemden ook wat nare dingen zijn gebeurd. We hebben het over oorlogen en slavenhandel. Waar anders dan in Amsterdam moet dit nu weer tot een discussie leiden? Tegenwoordig denken we heel anders dan vroeger. De meeste mensen snappen dat. Niet bij het Amsterdam Museum. Daar denken ze dat je de misstanden van vroeger tegen het moderne licht kunt houden. Dat is een groot misverstand. Een mensenleven was vroeger meer waard dan tegenwoordig. De familie eer moest verdedigd worden, de vaderlandse trots was belangrijk, en er was een duidelijk onderscheid in goed en kwaad. Als je goed was, moest je tegen het kwaad strijden, en kwam er wel eens oorlog. En slavenhandel, tja, zo deed men dat in die tijd. Niet fraai. Net als heksenvervolging en middeleeuwse verhoormethoden.

Gelukkig ontwikkelt de beschaving zich steeds verder en weten we inmiddels dat slavernij verwerpelijk is. En dat als er tegenwoordig oorlog wordt gevoerd door een zogenaamd beschaafd land, dat er dan regels worden nageleefd. Geen burgerdoelen bijvoorbeeld. Nog niet zo heel lang geleden was dit nog een effectief middel om de vijand tot overgave te dwingen.

Ik weet zeker dat over tweehonderd jaar, een onaantrekkelijke vrouw op leeftijd met een bloempotkapsel en een verheven kijk, terugkijkt op deze tijd en concludeert: onmenselijk wat er gebeurde. Hele volksstammen werden gedwongen een baan te zoeken en elke dag naar hun werk te gaan, weg van de dingen die ze leuk vonden. En ze werden daar zo geïndoctrineerd dat ze niet meer nadachten over hun situatie en allerlei vreemde teksten op Linked-in deelden die niemand snapte, maar die de indruk wekten dat ze plezier hadden in wat ze deden. Een soort zingende slaven in de moderne tijd.

Hinderen

Het is net alsof iedereen na het behalen van zijn rijbewijs de geleerde verkeersregels vergeet. Zo leerde ik vroeger dat je, als je inhaalt op de snelweg, wat een bijzondere verrichting is, het overige verkeer voor moet laten gaan en het niet mag hinderen. (2.24 artikel 54, RVV 1990 en ook artikel 5 wegenverkeerswet 1994 het zogenaamde kapstok wijsneus artikel.)

Niemand schijnt zich dit nog te herinneren. De richtingaanwijzer gaat uit (als je geluk hebt) en de auto wordt naar links gestuurd, ongeacht of degene die van achter op de linkerbaan nadert van het gas moet of niet. En nee, het doet daarbij niet ter zake of de naderende bestuurder te hard rijdt. Vooral als er zeshonderd meter verder een vrachtwagen op de rechterbaan rijdt moet het zekere voor het onzekere worden genomen en de linkerbaan vast worden geconfisqueerd. Vrachtwagens kunnen er zelf ook wat van trouwens. Voor hen geldt vaak het recht van de sterkste, en daarvan vermoed ik dat dat recht niet is opgenomen in de wegenverkeerswet.

Zelf maak ik me vaak schuldig aan te hard rijden. Ik vind het eenmaal veel te langzaam gaan, 100 km/u op de A50 met drie rijstroken open. Bovendien, als ik honderd rij, dan stuit ik op een vrachtwagen die 80 rijdt, en moet ik ook terug naar 80 waardoor ik weer niet kan inhalen zonder een ander te hinderen. Ik heb een hekel aan anderen hinderen. Hinderen is eigenlijk lastig vallen. Stalken misschien wel. Daarom sein ik ook niet om iemand die mij zojuist hinderde, niet lastig te vallen. Seinen doe ik dan weer uitsluitend om iemand te wijzen op iets dat hij nog kan veranderen, niet om iemand te wijzen op iets wat hij zojuist gedaan heeft. Voor dat laatste heb ik een repertoire aan scheldwoorden paraat. Die ik uitsluitend bezig met de ramen dicht, ik wil er de ander niet mee lastig vallen.

Wolf gezien

Ik liep te dwalen over de Veluwe, 2 uur, 10 km , 14360 stappen, en ik wist op een gegeven moment niet meer waar ik was. Heb ik de laatste tijd vaker.Het probleem was dat de Formule 1 om drie uur zou beginnen dus ik wilde wel graag op tijd thuis zijn. Ik moest vragen aan mensen waar ik was, en wat ik vermoedde bleek waar, ik was een eind afgedwaald. Vaassen, dat is niet naast de deur zei de man, hier ben je in Wiesel. Hij wees me de richting, en dat was dezelfde richting als ik vermoedde. Ik liep door en soms liep ik hard. Het zou toch zonde zijn om de race te missen. Het duurde dan ook kilometers voor ik echt weer zeker wist dat ik weer op de goede weg zat.

Maar…op een tweehonderd meter afstand zag ik eindelijk de wolf. Ik zag wat bewegen in het bos en het was ver weg. Ze had twee tinten grijs, licht en donker en haar welpen liepen erachter. Toen ze me zag riep ze haar welpen tot de orde en trok verder het bos in. Het was ver weg en ik zag ze maar even, maar ik heb haar nu een keer gezien, ik weet nu waar ze woont. Vanaf volgende week mag je het bos een tijdje niet meer in i.v.m. de bronsttijd dus op de laatste dag van mijn zwerftochten is het gelukt. Het was te ver en te kort om een foto te maken, en om heel eerlijk te zijn weet ik het niet 100% zeker, maar ik zou niet weten wat het anders geweest kon zijn. Aan de kleintjes kon ik heel duidelijk zien dat het geen zwijnen waren omdat ze anders liepen, herten hebben geen drie kleintjes, en alles in mij stond op scherp. Dit moet haar geweest zijn.

Korfbal

Mijn dochter zit op korfbal nadat ze een bijna zekere toekomst als keepster van het Nederlands voetbalelftal aan de wilgen hing. Haar nieuwe team speelde in Arnhem en ik moest rijden. Met korfbal denk ik vanwege het wat suffige imago aan brave kinderen achterin. Nou, vergeet het maar! Alles wat kon bewegen was ook aan het bewegen, alles wat los kon kwam ook los, en er brak een ouderwetse matpartij uit op mijn achterbank. Op de heenweg had ik de situatie nog onder controle, maar op de terugweg niet meer. Ik vervloekte korfbal en het enige wat ik kon doen was zo hard mogelijk terugrijden zodat ik er zo snel mogelijk vanaf was. Maar de hoofdsteun in het midden stond ineens omhoog zodat ik ook geen goed zicht had op de situatie achter mij, dus moest ik toch nog enigszins rustig aan doen, aangezien de politie zo achter je kan zitten met die verrekte snelle sjoemeldiesels van ze tegenwoordig.

Ik moest de kinderen thuisbrengen nadat ik een vorige keer een boos appje had gekregen omdat ik ze bij de korfbalclub had afgezet. Een van de kinderen weigerde te zeggen waar hij woonde. Eerst nergens omdat hij een zwerver was, en toen in een villa met een zwembad en nadat ik mijn schop, bijl en touw uit de kofferbak haalde biechtte hij zijn adres op. Korfbaltuig. Volgens mij zat er op de heenweg nog eentje te proberen om een plastic afdekkapje van de 12-volts-aansluiting te slopen. Bij mijn eigen kinderen deel ik dan onmiddellijk een bats uit, maar met die kickbokskampioenen tegenwoordig overal, ben ik iets voorzichtiger. Ook de ouders die er waren hadden niet gelijk een klik met mij. Of andersom, ik ben gewoon niet meer zo aardig als ik vroeger was. Als ik een type herken of denk te herkennen dat ik niet trek, bewaar ik afstand, hoe ze ook hun best doen mij te overtuigen van het feit dat de wereld al 55 jaar om hen draait.

Het enige wat ik wel mooi vond dat was deze plek in Arnhem Oost, waar het glooit en de straten echt omhoog en omlaag lopen. Kapitale villa’s in de wijk en je waant je echt ergens in het buitenland. Het was een kleine pleister op de wonde.

Contractbreuk

Een paar weken geleden werd een arts vervolgd omdat zij (het was dacht ik een zij) euthanasie gepleegd had op een dement persoon. De betreffende demente wilde helemaal niet dood, maar had bij haar volle verstand eens verklaard dat ze een spuitje wilde, mocht ze ooit dement worden. Het was vast, als velen van haar generatie, een trotse vrouw voor wie het een niet te verdragen gedachte was om onder de mensen te komen terwijl je verstand niet meer goed werkt. Je kunt in de war raken, onzedelijk gedrag vertonen, ongelukkig zijn, en er zijn vast nog meer gedragingen die de waardigheid aantasten.

Waar ze geen rekening mee hield is dat ze dacht dat ze over zichzelf besliste, maar in feite besliste ze over iemand anders. Haar demente ik. En die demente ik denkt er tegen die tijd heel anders over. Die weet niet meer van haar verklaring bij volle verstand. Die kan inmiddels bang zijn voor de dood en wil misschien gewoon blijven leven. Stel nu dat ik vroeger een verklaring getekend had dat ik nu dood wilde, en ik weet het niet meer, en ik ben het er nu niet meer mee eens, dan ben ik toch mooi de klos. Niks mee te maken, Mack, hier staat het, je hebt getekend, hier komen!

Dus ja, je kunt het me allemaal mooi vertellen nu, hoe je je leven in banen wilt leiden, maar het loopt toch anders. En als je dement wordt, nou ja, dan is dat niet leuk, maar dan moet je toch zelf maar voor een zelfrijdende Tesla springen als de diagnose net gesteld is en je bent nog helder. Nou ja, dat schiet ook niet op. Misschien had je het juist wel hartstikke leuk gekregen in het verzorgingshuis. Misschien ga ik wel doen alsof later. De mogelijkheden die ik ineens zie als je ontoerekeningsvatbaar bent…