https://mackwebber.blog/2009/10/26/strijdbaar/
In 2009 schreef ik één keertje over de Mexicaanse griep, waar we toen ook bang voor waren en er verhalen rondgingen van stervende kinderen. Het feit dat ik er maar één keertje over schreef geeft ook aan dat we (ik) er niet écht bang voor waren. Toch vielen er toen wereldwijd 13.000 doden en kregen landen te maken met restricties. Heel veel stelde het achteraf niet voor.
Het schijnt nogal lastig te zijn voor een aantal mensen om geen feestjes meer in hun leven te hebben. De politie moest gisteren weer een einde maken aan een aantal feestjes. Het laat zien hoe een leeg leven die mensen hebben. Het is voor niemand leuk, de huidige crisis, maar als je je nu nog niet een poosje kunt bedwingen, dan ben je best een triest geval.
In ons gezin is Hans degene die er het meeste last van heeft. Hij is niet meer in contact met zijn vrienden, hij fietst niet meer naar school, hij kan niet meer voetballen en ook de betaald voetbalcompetitie -voor hem een bron van inspiratie om mij te whatsappen- ligt stil. Het leidt tot gespannen situaties met onze puberjongen. Linda is Linda, die bezweert elke crisis door zich er eerst flink druk over te maken op een manier die iedereen raakt, om hem vervolgens te lijf te gaan met actie waardoor de rust wederkeert. Dochterlief vermaakt zich met tiktok, en speelt nog met vriendinnetjes of op straat.
En voor mij verandert er niet heel veel. Ik ben kluizenaar in hart en nieren. Ik werk nu thuis, wat mij prima afgaat, ik loop in het bos in de hoop niemand tegen te komen, ik ga op bezoek bij mijn moeder, en ik zit op internet. Het enige dat niet meer lukt is badminton, nou ja, dat komt wel weer. Dat er geen bezoek komt, daar lig ik niet wakker van.
Ik durf zelfs te stellen dat ik gisteren een van de betere dagen uit mijn leven had. Ik klom op het garagedak, met behulp van slechts een keukentrap, dus ik moest mij hijsen, en veegde het dak schoon. Linda had de trap zelfs weggehaald, maar dan kom ik er zonder trap wel weer af. Vijftig! Ze had op mijn verzoek een verticuteerhark en benodigdheden voor het onderhoud van het gras meegenomen. De man van de verticuteerharkenwinkel had nog bezorgd gekeken of ons gazon niet te groot was, want het zou zwaar werk zijn. Maar ik hou niet van herriemakende apparaten in de tuin, dus kom maar op met die hark! Het was inderdaad zwaar, maar wat moet dat moet. Daarna strooide ik kalk, mest en graszaad. Het zijn mijn specialiteiten. Ik was een aantal uren bezig in de tuin, en daarna ging ik met de hond naar het bos. Acht kilometer. Vijftig!
’s Avonds hebben we gegourmet en daarna keken we een film. RED 2. Dochterlief lag tegen mij aan. Of de film goed was weet ik niet, want ik ben halverwege naar bed gegaan. Vijftig!
Inmiddels ben ik een klein beetje verder in het begrijpen van Covid-19. In het vorige logje begreep ik nog niet helemaal hoe het kwam dat ondanks dat het aantal doden en geïnfecteerden dat tot nu toe in het niet valt bij de jaarlijkse griepslachtoffers, toch zo’n onevenredig beslag legt op de ziekenhuizen en de intensive care. Als griep iets harder toeslaat dan normaal neemt zo’n epidemie er nog met gemak het aantal slachtoffers van de huidige coronacrisis bij. Daar merken we normaal niks van bij die ziekenhuizen. Dat komt dus doordat bij griep veel minder vaak een ziekenhuisopname volgt, omdat het lichaam het zelf moet oplossen. Beademen is niet nodig met griep, soms heeft iemand extra zuurstof nodig, maar meestal geen kunstmatige beademing.
Het lijkt erop dat corona een overdreven reactie van het afweersysteem kan geven en ook gezonde delen van de longen kan aantasten. Daarom krijgen zoveel mensen ademproblemen. Dat verklaart in elk geval de overbelasting van de zorg. Wat het nog niet verklaart, is de pagina’s vol overlijdensadvertenties in Italië. Maar dat zou ook een niet helemaal kloppend bericht kunnen zijn.
Hoe het verder moet weet ik niet. Maar ik vraag me af wat er nu gebeurt als de toename van het aantal besmettingen tot staan is gebracht, en we geven het openbare leven vrij, wat gebeurt er dan? Volgens de informatie die we tot nu toe van het RIVM hebben gekregen begint het dan van voor af aan. Dus zou dat betekenen dat het openbare leven nooit meer vrij gegeven kan worden. In dat geval zou het middel erger dan de kwaal worden. Misschien krijgen we per provincie een lockdown, om zo het virus te langzamer te verspreiden, totdat die groepsimmuniteit is bereikt. Waarvan ook nog niet helemaal zeker is of die bestaat, hoor ik net op de BBC. Eigenlijk, weet ik niks.
Heb vandaag de cijfers weer ingevuld, plichtmatig, besmettingen en doden, en wederom zagen we een lichte daling in veel landen. Ik zeg er weer bij, de trend is nog niet ingezet, maar het is beter dan die alsmaar oplopende dodentallen. Maar kennelijk is het voor het journaal geen interessant nieuws, dus noemden ze vandaag maar het recordaantal IC opnames, om de stemming te bederven. En lieten ze daarnaast een Brabantse zanger zien, van wie geen mens ooit heeft gehoord, maar die jong was en zwaar was getroffen door het virus. Deze uitzondering, of in elk geval minder voorkomende situatie werd gebruikt om de angst weer in de huiskamers te brengen.
Ik ben het zat. Waarom legt niemand uit waarom die 14000 doden wereldwijd tot nu toe, die een fractie zijn van de 500.000 griepdoden per jaar, voor zoveel extra ellende zorgen? Waarom raakt het zorgstelsel overbelast? Als griep wat harder toeslaat dan normaal hebben we 600.000 doden op jaarbasis. En nu loopt alles vast? Waarom? Ik kan eigenlijk alleen maar bedenken dat het komt omdat er aan griep weinig aandacht wordt geschonken en we oudere mensen gewoon thuis laten sterven onder het mom van: het hoort erbij?
Geen idee. Misschien sla ik de plank wel enorm mis. Maar ik krijg toch ergens het gevoel dat er onheilsprofeten aan het werk zijn, die de situatie nog erger maken dan zij al is. Het kan helpen om zelf te blijven nadenken. Dat gaat prima samen met de regels opvolgen.
Ik kan momenteel niet veel anders dan u vermoeien met corona, want veel anders maken we niet mee. Voor mij verandert er dus maar weinig. Ik ben even naar mijn moeder geweest, die was nogal gespannen over alle coronaperikelen. Morgen moet ze naar het ziekenhuis, en ik kon haar een beetje geruststellen. Later reed ik nog even op en neer om haar pannenkoeken te brengen voor het avondeten.
Hans had ik gisteren naar zijn neefje gebracht. De kinderen vervelen zich dood. Het zat me niet helemaal lekker, maar toen ik er even over nadacht en mij de richtlijnen van het RIVM voor de geest haalde, dacht ik dat het wel moest kunnen. Met Tammar heb ik vandaag monopoly gespeeld. Het potje duurde drie uur. Ik begon veel te sterk, ik had de Kalverstraat en ik had al huizen op Utrecht, dus ik was haar financieel al aan het uitkleden. Ik moest haar op een gegeven moment al een deel van haar schuld kwijtschelden om het niet te snel te laten eindigen. Daarna heb ik de Kalverstraat geruild voor Heerenstraat en Barteljorisstraat en kon ze huizen gaan zetten op Amsterdam. Ik breidde mijn aantal huizen op Utrecht niet meer uit, en ik trok twee keer een kanskaart die ik vals voorlas zonder dat ze dat wist. Ga drie plaatsen terug en ga verder naar Kalverstraat deden mij twee keer op haar Kalverstraat met drie huizen terecht komen, zodat ze eindelijk een voorsprong kon opbouwen die ze ook niet meer weggaf.
En verder zagen de statistieken van het aantal besmettingen voor vandaag er wat minder slecht uit dan de laatste dagen. Één zwaluw maakt in dit verband bepaald nog geen zomer, maar ik hou sinds een dag of tien een lijstje bij met het aantal besmettingen in een zestal landen. (NL, Nor, Dui, Chin, ZKor, Ita) Allemaal lieten ze vandaag een daling zien ten opzichte van gisteren. Alleen China niet, maar daar is het absolute aantal besmettingen weer lager dan in die andere landen. Ik weet, mijn cijfertjes over het aantal besmettingen, doden en genezingen zeggen niet heel veel, omdat ik niet het werkelijk aantal besmettingen weet, maar de geregistreerde. En afhankelijk van hoeveel testen een land uitvoert kunnen de sterftecijfers tot nu toe hele verschillende beelden laten zien. Waarom ik dit dan bijhoud? Niet omdat ik boekhouder in hart en nieren ben, maar omdat ik op één of andere manier grip wil krijgen op deze pandemie. Ik heb nog zoveel vragen waar ik geen antwoord op weet, maar vandaag lieten mijn uitgekozen landen een daling zien. Dat is een heel klein lichtpuntje.
Als ik op Facebook het aantal oproepen zie om ons gedrag i.v.m. de coronacrisis te verbeteren, dan vraag ik me af of we te maken hebben met bezorgde burgers, of met mensen die bezig zijn met hun 15 minutes of fame. Volgens de bezorgde burgers moeten we binnen blijven, onze kinderen moeten binnenblijven, mag je er alleen uit als je boodschappen moet doen. Met de nadruk op moet. Zo niet, volgt er een lockdown, volgens deze beter geïnformeerde burger.
Maar wat is in hemelsnaam het verschil met een lockdown, denk ik dan? Als we ons hier nu gewoon aan de regels houden, en je roept daartoe op, dan zijn we het ééns. Geen handen schudden, handen wassen, in je elleboog hoesten, anderhalve meter afstand, binnenblijven als je verkoudheidsverschijnselen vertoont. Hoewel anderhalve meter afstand bewaren en geen handen schudden me nu veruit de belangrijkste maatregelen lijken. Ik bedoel, zolang ik u niet aanraak mag ik het virus aan mijn handen hebben toch? En zolang ik op afstand blijf, kan ik het virus niet aan u overdragen door hoesten. Nou ja, laat ik niet oproepen tot minder handen wassen of tot het naar buiten gaan met ziekteverschijnselen, ik vroeg me dat alleen af.
Op social media heb je ook allerlei onheilsprofeten die het verloop van de crisis al weten te voorspellen. Amateurvirologen, zo worden ze ook wel genoemd. Wat dat betreft is het niet anders als dat het Nederlands Elftal speelt, dan is ook iedereen bondscoach. Nu is men viroloog, dat is eigenlijk alles. Ik erger me ook dood aan de buitenlanden die openlijk onze virologen in twijfel trekken. Onze maatregelen zouden onverantwoordelijk zijn. Ik vind dat niet. Onze maatregelen zijn goed, iets te veel mensen houden echter niet genoeg afstand, dat moet beter. Vreemd eigenlijk, want er werd de laatste jaren zo geklaagd dat we steeds afstandelijker werden.
Dat zullen we ons herinneren, later, als deze ellende voorbij is. Ik realiseerde me dat ik kennelijk nogal in trek ben bij oudere dames. Nou ja, niet ik, maar mijn weblog. En oudere dames zijn een risicogroep. Dus de oudere dames moeten binnenblijven. En om dat leed een beetje te verzachten, schrijf ik weer een verhaaltje.
De koning sprak ons toe vanuit zijn huis. Daar is hij niet extreem goed in, vind ik. Het is allemaal wat verplicht en stijfjes, en als het spontaan moet staat hij vreemd met zijn armen te bewegen en raar te hakkelen. Ik zie hem liever als hij iets vrolijks te melden heeft. Of met zijn gezin. Toch vind ik hem de beste koning die ik ooit heb meegemaakt. Op Elvis na dan.
Rutte, die doet het al een stuk beter. Toegegeven, ik vond het maar niks die eeuwige lach van hem, en dat gedans op danceparty’s. Maar nu heeft hij de juiste toon gevonden en ik geloof ook echt dat hij ons er door gaat leiden. Spreken in het openbaar kan hij als de beste, zolang het maar niet in het Engels is. Het is een soort tweede natuur, dus eigenlijk een geboren minister president. Toch vind ik hem niet de beste premier die ik ooit heb meegemaakt. De beste kan ik niet kiezen, Kok, Lubbers, Van Agt, ik vond ze allemaal even goed. Den Uyl schijnt nog beter te zijn geweest, maar die kan ik me alleen maar herinneren in polonaise met het voetbalteam van 1974. Da’s toch ook triest eigenlijk.
Hugo de Jonge, daar heb ik dan weer mijn twijfels bij. Die praat te snel, maar iemand met zo’n prachtig pak en zulke debiele schoenen kan ik sowieso niet volgen. Ik hoop niet dat ze zijn schoenen te vaak in beeld brengen want dan hoor ik helemaal niet meer wat hij zegt. Terwijl dat nu juist belangrijk is.
Maar wie echt ons echt door de Corona crisis haalt is Irma Sluis. Het zegt u misschien niks, maar u kent haar wel. Ik hoef maar een woord te zeggen en u weet over wie ik het heb. Gebarentolk. Die vrouw die exact de juiste toon weet aan te slaan. Eigenlijk is ze nog veel erger dan de schoenen van Hugo de Jonge, want als zij de vertaling voert, hoor ik helemaal niet meer wat de rest zegt. En aangezien ik geen gebarentaal begrijp, heb ik geen idee wat er nu eigenlijk aan de hand is. En dat helpt mee om de moed erin te houden. Haar mimiek maakt me vrolijk. Ook als ze het verdriet moet overbrengen. Ze is zonder twijfel de beste gebarentolk die ik ooit heb gezien. Als deze crisis voorbij is, moeten we haar eren.
Blijf gezond allemaal.
