Ik ben vanochtend bij de KNO-arts geweest, eigenlijk een assistente, die nog niet zoveel weet. Mijn oren zagen er ineens prima uit maar de gehoortest detecteerde toch een licht verlies aan de rechterkant. Volgens de arts de oorzaak van de tinnitus. “Nietus,” zei ik. Ik had er inmiddels al zoveel over gelezen dat ik mijzelf al een expert acht.
Tinnitus is een ingewikkelde klacht. Het wordt veroorzaakt door gehoorschade, maar het wordt ook veroorzaakt door geen gehoorschade. Tevens kan gehoorschade tinnitusklachten geven, maar gehoorschade kan ook geen tinnitusklachten geven. Zover is de wetenschap al. En dan zijn er nog honderd andere mogelijke oorzaken.
Toch was ik best onder de indruk van wat ik er over gelezen heb. Over hoe het gehoor werkt, hoe het niet dient om spraak te verstaan maar om gevaar te signaleren. Hoe de hersenen kunnen compenseren als er door een verwonding of ontsteking gehoorverlies ontstaat, zodat we toch weten uit welke richting het gevaar komt. En dat de kleine hersenen continue bezig zijn om geluiden te filteren. Is het geluid belangrijk genoeg om door te laten naar de grote hersenen, zodat die kunnen bepalen of er paniek moet ontstaan of dat er niks aan de hand is. Je kunt het je haast niet voorstellen totdat je denkt aan het tikken van de klok dat je alleen hoort als je je er op focust.
Nu kan tinnitus iets te maken hebben met gehoorverlies. Met het loslaten van verbindingen tussen zenuwen en haarcellen. Deze beschadiging schijnt veel sneller op te treden dan de beschadiging van de haarcellen an sich. Bij veel volwassenen is dit het geval. Na het loslaten functioneert de zenuw nog wel. Hij staat als het ware aan, omdat hij snel moet kunnen reageren als er een geluidsignaal door komt. Het geluidsignaal komt niet meer door, maar het aan staan van de zenuw, het stationair draaien ervan, wordt nog wel doorgegeven aan de hersenstam. Omdat het gemiddelde geluid is verminderd, gaat de hersenstam compenseren om het versterkt binnen te krijgen. Dit geluid kan door veel mensen worden waargenomen in een geluidsdichte kamer, waar door het ontbreken van normaal geluid, het gehoor nog beter zijn best gaat doen om geluiden door te krijgen. Het filter belangrijk/onbelangrijk wordt aangescherpt en onbelangrijke boodschappen worden doorgegeven aan de grote hersenen.
Als bovenstaande klopt dan betekent het dat het filter niet goed staat afgesteld bij sommige mensen. Het signaal zou eigenlijk niet doorgegeven moeten worden omdat het onbelangrijk is. Nu wordt dat wel gedaan en raken de grote hersenen van slag door dit bijna niet te negeren geluid. Nu mag ik naar de audioloog. Die zouden kunnen helpen met het aanvaarden. Want kennelijk is het niet de beleefd om de tinnitus te weigeren. Anders zou ik dat doen.
Eerlijk gezegd, nu ik bij de KNO arts ben geweest en heb begrepen dat de oorzaak toch gehoorverlies is en geen andere oor-zaak, en dat ik een van de velen ben waarvoor het niet is op te lossen, is de acceptatie al wat makkelijker. Al leg ik me er nog niet bij neer en lees nog even door.