In 2007 was er het wonder van PSV. De ploeg stond op de laatste speeldag derde maar ging alsnog met de titel aan de haal. Ik herinner me dat ik een dag daarvoor ergens op een verjaardag zat waar een Ajacied mij zat te jennen omdat zij er wel even met de schaal vandoor zouden gaan.
Op Koninginnedag 2007, een dag na het wonder kwam ik de betreffende Ajacied tegen in het dorp en ik zei spottend iets tegen hem over dat hij niet zo voorbarig had moeten zijn. Hij had een gezicht als een oorwurm.
Gisterenavond op een feestje kwam ik zijn zoon tegen. Zijn zoon is voor Utrecht juist omdat zijn vader zo fanatiek voor Ajax is. Ik kom zijn vader haast nooit meer tegen maar tot op de dag van vandaag schijn ik volgens zijn zoon “die vieze PSV’ er te zijn.” Met zijn zoon hebben we wat vaker contact en laatst legde hij aan z’n vader uit wie Linda was, en toen had hij dat gezicht weer getrokken en gezegd: “oh, van die vieze PSV’ er”. Dat is nu een titel die ik met trots draag, 16 jaar na dato, want kennelijk raakt het hem nog steeds. Had hij die avond ervoor normaal gedaan, had ik niet naar hem toe hoeven gaan, die betreffende Koninginnedag in 2007.