Belvilla

Wij zijn weer eens genaaid. Waarom dat bij ons toch zo makkelijk gebeurt weet ik niet, maar feit is dat het eens in de zoveel tijd gebeurt. Is het niet een verzekering, dan is het wel een slotenmaker, is het niet de ene reisorganisatie dan is het wel de andere.

Deze keer is het Belvilla, die we een aanbetaling hadden gedaan voor een vakantie die we in januari boekten. Vlak daarna kwam Hans erachter dat hij precies in die vakantie z’n baret zou halen, dus zouden wij eerder moeten terugkomen om bij die uitreiking te zijn. Prima, vond Linda, het was maar drie dagen eerder, maar niet prima vond ik, die maar één keer per jaar twee weken gaat en geen zin had dat ook nog eens in te korten naar anderhalf, zeker niet als we voor twee betalen.

Achteraf zou dat toch de goedkoopste oplossing zijn geweest, maar achteraf is het mooi wonen. Nu hebben we een duurdere vakantie geboekt in een andere periode, maar Belvilla betaalt ons de aanbetaling van € 700 niet terug. Ze hebben het netjes op een order gecrediteerd hoor, dat wel, maar daar blijft het bij. Elke keer als je belt wordt je met een kluitje in het riet gestuurd en wordt er een nieuwe smoes verzonnen. Dat gaat ongeveer zo als volgt.

De eerste keer als je belt krijg je het geld binnen tien werkdagen dagen terug. Na twee weken is er niks dus bel je nog een keer. Dan is er iets fout gegaan, maar dat wordt hersteld en krijg je je geld binnen tien werkdagen terug. Weer twee weken verder vragen ze of je je Iban wel hebt doorgegeven waarmee ze al aangeven dat ze je voor achterlijk houden. Dat hadden ze de twee eerste keren al moeten vragen, als ze dat echt nodig hadden, maar dat hebben ze natuurlijk niet want ze hebben het al. Weer twee weken verder bel je dat je er genoeg van hebt, ondertussen heb je ook nog wat mailtjes gestuurd die niet beantwoord werden, en dan weten ze dat hun smoezen bijna op zijn en beloven ze een spoedmelding met hoogste prioriteit aan de financiële administratie te doen.

Ik heb ze zelf geen enkele keer aan de telefoon gehad, maar Linda was flink over de zeik en drukte de ene eikel weg om een minuut later de volgende aan de lijn te krijgen. Hier past ook niet meer om te zeggen: jij kunt er ook niks aan doen, want dat kunnen ze wel. Ze verlenen geen enkele medewerking, verbinden je niet door met hun leidinggevende, kortom ze zijn deel van deze praktijken.

Ik heb het nu overgenomen, want Linda begaat een moord, en niet dat het mij wel gaat lukken, maar ik heb de rechtsbijstandsverzekering ingeschakeld in de hoop dat die iets kunnen doen. Het bedrijf zit in Zwitserland, dus je kunt er ook nog niet zomaar even een deurwaarder op af sturen, maar ik heb nog wel een aantal Zwitserse collega’s, als laatste redmiddel.

De mensen van de rechtsbijstand zouden binnenkort contact met me opnemen maar ik kon vast aangeven op de site wat ik hoopte te bereiken. Dat waren twee dingen, in de eerste plaats ons geld terug, en in de tweede plaats zou ik graag willen Belvilla toegeeft dat dit een vooropgezette tactiek is om de boel zo te vertragen dat klanten het opgeven en ze zo hun geld afhandig maken. Want nondejuu! Misschien moet ik zelf even langs Zürich. Met een honkbalknuppel.