1 Mei, dag van de arbeid.

Het viel mij gisteren ineens op dat al mijn collega’s vrij waren. Eentje in Engeland had vrij genomen, de rest had een zogenaamde bank holiday. Ik vroeg mij af wat er was en toen ik de datum zag wist ik het. Dag van de Arbeid. Bij ons niks, nada, nul, in andere landen belangrijk. Omdat ik niet uit de pas wilde lopen heb ik vandaag ook maar vrij genomen. Ik denk de eerste keer ooit dat ik op de dag van de arbeid vrij neem.

Ik weet er niet zo heel veel van omdat ik me er nooit in verdiept heb, maar ik wist dat het ging om zwaar bevochten rechten voor arbeiders. Ik zag een stukje van de tekst van de Internationale.

De staat verdrukt; de wet is logen
de rijkaard leeft zelfzuchtig voort
Tot ‘t merg wordt d‘arme uitgezogen
en zijn recht is een ijdel woord

En verdorie, precies wat er in Amerika gebeurt. Dertig miljoen werklozen in zes weken, en de puissant rijken werken hun 80 uur per week vanuit hun forten, ze komen er niet uit en laten niemand toe. Ze werken er ook hard voor zeggen ze dan. Alsof 80 uur per week werken bestaat. Je kunt niet eens 8 uur per dag geconcentreerd zijn. Ze hebben niet door dat de omstandigheden voor hen gunstig waren, ze denken dat ze het uitsluitend aan zichzelf te danken hebben. En al zou dat zo zijn, welk recht heb je dan om procentueel minder belasting te betalen dan een arme? Het is een totaal verknipt land, en wij laten ons er door beïnvloeden, vreemd genoeg. We kijken hun programma’s en we praten ze na. Elke Nederlander ziet toch zo dat Dr. Phil een charlatan is waarvan het alleen nog maar afwachten is wanneer zijn schandalen naar buiten komen. Ellen DeGeneres, een vrouw met het imago van een linkse lesbienne, een imago dat haar rijk heeft gemaakt, ik zou het zo proberen te houden als ik haar was. Verschillen tussen arm en rijk zijn daar zo groot, dat snappen we hier nog niet eens.

Ik weet ook niet wat grote rijkdom met een mens doet. Of het iets met mij zou doen? Ik ben van mezelf al niet heel erg sociaal, dus dat zou ik mooi vol kunnen houden. En misschien verander ik dan ook wel van mening, en zeg ik dat ik er hard voor gewerkt heb en denk ik na mij de zondvloed. Ik vind het mooi, die dag van de Arbeid, in Amerika hebben ze hem ook. Voor de goede sier. Maar niet lang meer. Die 30 miljoen Amerikanen moeten toch ook in de gaten hebben dat ze bedrogen zijn?