Strava

Ik had Strava geïnstalleerd zodat ik achteraf kon zien waar ik had gelopen. Ik wilde ook gelijk een flinke wandeling neerzetten om indruk te maken op mijn Strava collega’s want qua lopen ben ik eenmaal geen beginneling. Ik kwam langs een pad waar ik laatst in was gegaan, maar dat dood liep, en waar ik ook een gecamoufleerde wildkijkhut zag. Althans, dat hoop ik, het kan ook een stiekeme jagershut zijn geweest. Nu zag ik een bordje “geen toegang” bij het pad staan. Dat had ik vorige keer niet gezien, maar toen had ik al het gevoel dat het geen opengesteld gebied was.

Het begon zachtjes te regenen hoewel buienradar had voorspeld dat het droog bleef. Het begon harder te regenen en ik zocht beschutting onder een eik. De hond vond het wel spannend, want als ik stil ga staan betekent dat voor haar dat er wild in de buurt is. De regen drupte door het bladerdek heen. Ik probeerde een eik ernaast, maar die lekte nog harder. Snel maar weer terug, nog even geprobeerd welke kant van de boom het meest droog was, maar ik stond al goed. Tenminste, ik had nog slechter kunnen staan.

Inmiddels had het geen zin meer om nog langer te blijven staan en ik besloot huiswaarts te keren. Ik was inmiddels drijfnat en het was nog harder gaan regenen. Het bliksemde en vrijwel gelijk erop volgde de knal. Dat vond ik niet zo grappig en de hond schrok er ook van. Ik keek nog even of een omgewaaide boom beschutting kon bieden, maar van dichtbij bekeken bleek dat niet zo te zijn. In films vinden ze altijd een schuilplaats. Het lichtte nog een keer en weer gelijk een knal. Grote kuilen waren al volgelopen en het water stroomde al flink heuvelafwaarts.

Ik dacht even aan de hut die ik had gezien, maar die zat toen op slot. In films krijgen ze zo’n slot altijd open, maar dit was geen film. Bovendien, ik was nu toch al doorweekt. Ik besloot dat die bliksem naar zichzelf kon lopen en ik spoedde mij terug naar de auto, waarvan ik vermoedde dat ik hem vergeten was op slot te doen en dat mensen er een droog onderkomen in hadden gevonden. Dat eerste was ook zo.

Thuis heb ik de hond afgedroogd, gedoucht en mijn ronde op Facebook gedeeld. Een mooie ronde moet ik zeggen, een bijna symmetrisch circuit. Je kon ook precies zien waar ik had geschuild. Dat riep ook direct vragen op.