Categorie: Linda’s schrijfsels

Ik erger me. Ik erger me wel vaker maar daar is deze blog wel handig voor.
Ik erger me aan mensen die zeggen dat ze 'in iets' geloven. Ze weten niet wat, maakt blijkbaar ook niet uit, maar ik krijg altijd het gevoel dat ze niet tussen wal en schip willen vallen. Ze gaan nooit eens verkennen wat het is waar ze in geloven, iemand die dit twintig jaar geleden riep, roept dit nu nog steeds. Begrijp me niet verkeerd: als je denkt dat er iets is, prima, maar vertel me dan meteen even wat je eraan doet om erachter te komen wat dat iets is. Dat zou ik namelijk doen.
Ze willen niet bij de 'gelovigen' horen, maar ook niet bij de 'ongelovigen'. Lekker veilig een slag om de arm houden.
Ik denk dat deze mensen hopen, dat als 'het licht uitgaat’, en het blijkt tóch zo te zijn dat er 'iets is', dat de persoon dan zegt:"Jaaaa, u heeft altijd verkondigd dat u in iets geloofde, dus u mag naar binnen." Nou mensen, wat ik ervan begrijp, zo werkt het niet hoor..
Ik vind, als je in iets gelooft, en je weet niet wat, dat je het dan even lekker uit moet gaan zoeken.
Ik heb dan meteen het voorstel dat we hier een leeftijd aan vaststellen: als je met 60 nog steeds niet weet wáár je in gelooft, dan geloof je niet, punt. Dus dan heb je jarenlang om je te oriënteren, afwegen, nadenken, bespreken, en een beslissing te maken… Ik vind het een mooie oplossing voor mijn ergernis. Dan kan ik er wat mee.

Zo, dat is eruit. En ik? Ik ga naar de hel. Of ik moet voor die tijd 'het licht' nog gaan zien, maar ik denk dat Hij wel uitkijkt! 🙂

Ja mensen, mijn vrouw (b)logt ook af en toe, maar dan op hyves.

Moederdag… Toch wel iets bijzonders, vooral de eerste keer. Maar zoals zoveel dingen dit jaar liep deze dag ook niet zoals de bedoeling was.
Ik ben net herstellende van een keelontsteking. Niet zo erg, maar dit was de achtste keer dat ik ziek ben sinds mijn hartinfarct, en die tel ik dan niet mee. Maar gelukkig begon ik me vrijdagavond beter te voelen dus het geplande weekend kon doorgaan.
Zaterdag eind van de middag halen we Hans uit bed en hij voelde aan alsof hij in de fik stond. 39.9 koorts. Kan. Zal nog wel vaker gebeuren. Ik heb hem een zetpil gegeven en hem naar bed gedaan. 's Avonds om 23.30 hem er nog even uitgehaald en getemperatuurd: 40.4 was de oogst. Ik heb de huisartsenpost gebeld, wetende dat ze er niks aan doen. Ik wilde bevestiging en die kreeg ik ook.
Vanmorgen was de oogst 40.0, maar nu spuugde hij het vocht ook uit. Resultaat: Naar de huisartsenpost. De huisarts keek hem na en ik citeer: "Hij is erg ziek". Nou, daar wordt je als ouders niet vrolijk van. Omdat de huisarts bang was voor een longontsteking werd de kinderarts van huis gehaald. Helemaal omdat Hans zijn longetje niet goed is. Ik had al helemaal het gevoel dat ik met Hans in het ziekenhuis kon blijven.
De kinderarts heeft hem nagekeken en vond het wel meevallen, met zijn longetjes wel te verstaan. Zijn keel is vuurrood en daar "zal het mannetje veel pijn aan hebben". Maar we mochten weer naar huis.
Nu is zijn koorts gezakt en slaapt hij. Wij hebben natuurlijk de mama's/oma's afgebeld en zijn de rest van de dag al thuis.
Deze mama is weer sigaretten gaan kopen, zwak maar waar.
Ik hoop dat mijn mannetje zich snel weer iets beter voelt want hij is zelfs zo lief geweest om de nieuwe cd van pearl Jam en de DVD van Anouk te kopen voor me.
Ik wacht op de dag dat ik kan zeggen dat niemand in dit huishouden ziek is geweest deze week…. Dat is ergens vorig jaar voor het laatst geweest.

Toen ik in het ziekenhuis lag, vertelde ze mij al dat ik naar hartrevalidatie "moest". Dat is zes weken lang, drie dagen in de week sporten in het ziekenhuis en daarna educatief verantwoorde gesprekken.
Ik zag er zo tegenop…. Met een stelletje lijken (ik lag op zaal met alleen maar mannen die 80+ waren) daar een beetje heupbewegingen staan maken. Ik had met mezelf afgesproken dat als ik het na twee keer niet leuk vond, ik ermee mocht stoppen.
Vandaag was de laatste dag en ik kan wel huilen. Gelukkig de rest van mijn groep ook want we gaan vanavond uit eten om het af te sluiten.
Ik was niet eens de jongste van de groep. De jongste was 31 en de oudste 59. Geweldig. Ik was wel de enige vrouw maar dat vind ik altijd wel lekker.
Mocht er ooit iemand een hartinfarct krijgen, dan is hartrevalidatie echt een aanrader. Ik ben bijna blij dat ik er één gehad heb, anders had ik dit moeten missen..
Ik val vanaf woensdag in een diep donker gat. Wat zal ik nu eens met mijn leven gaan doen….

Zoals jullie weten heb ik 2 januari een hartinfarct gehad. Daar zitten nogal wat consequenties aan, en die neem ik allemaal op de koop toe. Het is niet anders en ik hou niet van dat negatieve gedoe. Niet zeiken, stoppen met roken (…………..), afvallen, meer bewegen. Ik weet het en mijn instelling is goed.
Ook toen ik de uitslagen kreeg, en ik hoorde dat het er op neer kwam dat meer kinderen krijgen voor eigen risico is (omdat ik dan tegen het advies van de cardioloog de medicijnen moet stoppen), bleef ik lachen. Komt allemaal goed.
Maar dan….. Uit onverwachte hoek komen de meest belachelijke dingen, waar je geen rekening mee gehouden hebt.
Ik ga voor controle naar de tandarts, ik vertel hem dat ik een hartinfarct heb gehad en zijn reactie: Oooh, dan moet je vanaf nu 4x per jaar naar de mondhygiëniste…. Huh? Nou, hij had een uitleg, die sloeg echt wel ergens op maar toch… Wazig.
Bij de cardioloog hoorde ik dat ik het beste van de pil af kan gaan, om trombose te voorkomen. Prima, nemen we toch een spiraal. Ik de dokter bellen en het verhaal uitleggen. Zij in overleg en daar kwam uit dat ik het beste een "andere" spiraal kon nemen dan de gemiddelde, omdat ik geen spiraal mag die hormonen afgeeft. Oke, prima….
Gisteren was ik dus bij de dokter. Spiraaltje installeren… Maar dan komen er ineens allemaal opmerkingen waardoor de moed in mijn schoenen zakt. Het begon met: Hou je er rekening mee dat deze minder betrouwbaar is dan die andere? Vijf minuten later: Mischien doe je er slim aan een condoom te gebruiken als je vruchtbaar bent… Dan vraag ik mij af waarom ik zo'n ding laat zetten maar ala. Weer 5 minuten verder krijg ik een heel verhaal dat als ik over tijd ben, ik meteen een zwangerschapstest moet doen, want het eitje heeft 7 dagen nodig om te nestelen en dan kan ik nog snel stoppen met de medicijnen. Dan is het niet schadelijk…. En oja, je gaat van deze spiraal enorm heftig menstrueren…
Ik ging naar huis, heftig bloedend en met een dip. Ik hou niet van zeiken (let op: afzeiken wel, zeiken niet) maar ik ben het een beetje zat eigenlijk.
Ik had mijn zus aan de telefoon en ik liep lekker af te zeiken dus ik zei: Zal je zien als ik morgen bij de kapper kom en vertel van mijn hartinfarct dat ze zeggen: Oooh, maar dan moet u voortaan iedere week uw haren komen knippen hoor!!!
Voor de rest gaat alles lekker hier hoor. Ik ben vanmorgen naar de stad geweest, me lens gekocht aan kleren voor Hans en mij, cd's gekocht van David Gilmour en CS&N en ik moet zeggen: Ik voel me stukken beter…

The voice and Guitar of Pink Floyd

Daar zat ik dus gisterenavond, in de Heineken Music Hall.
Hoe het was?

Genieten….. alleen maar genieten..

Hans is zielig. Hans krijgt in anderhalve week gewoon drie tanden. En voor de mensen die geen kinderen hebben: Daar worden ze niet vrolijk van.
Ik heb weinig geduld maar als het op Hans aankomt is dat toch anders. Het is zo'n lief mannetje en hij kan er niks aan doen. Maar er zijn grenzen. Het probleem is vaak dat als je dat aangeeft, je geen goede moeder meer bent. Maar daar heb ik gelukkig niet zo'n last van.
Gisteren werd "Dan the man" één jaar oud. (Het neefje van Hans) Ik was 's morgens om half elf bij mijn zus en ben gisterenavond om kwart voor acht weer gegaan. Waarom?
Als ik bij mijn zus ben, dan ben ik ineen niet meer de moeder van Hans. Dit bedoel ik in de positieve zin. Ze zijn zo gek met dat kind dat ze hem de fles geven, verschonen, uit bed halen, met hem lopen als hij jengelig is. Terwijl ze er zelf één van één jaar hebben hé! Weet u hoe lekker dat is. Even een dagje een beetje rust. Als je naar Hans kijkt, dan weet je altijd waar mijn zwager is. Hij volgt mijn zwager alsof het zijn vader is en als hij dan kijkt, krijgt hij een glimlach. Als ik daarentegen kijk naar mijn zoon, en hij ziet dat, gaat hij huilen….
Met een beetje geluk komt je moeder nog even langs, die drie straten van mijn zus af woont. Die pakt hem ook meteen en doet er alles mee.
Hans had gisteren één van zijn slechtste dagen maar het viel mij hierdoor reuze mee. Tussendoor ga ik dan ook altijd nog even naar het winkelcentrum, even lekker struinen tussen de cd's, heeeeerlijk.
Wij hebben het eigenlijk nog makkelijk want hoe ziek of rot Hans zich ook voelt, de nachten slaapt hij altijd door. Hij ligt er vaak voor zeven uur in en slaapt door tot zeven uur de volgende dag.
Dus wat zeur ik nou eigenlijk.
Nu is mijn schoonmoeder net langs geweest, ook mijn rots in de branding. Ik werk normaal op dinsdag en dan heeft zij Hans. Nu ik in de ziektewet zit, gaat dat gelukkig gewoon door. Dus nu even tijd voor mezelf.

Lang leve familie!

Ik was vanmorgen in het ziekenhuis voor een test, voor mijn hart. Eenmaal buiten blijf ik even staan om mijn paraplu uit te klappen. Naast mij staat een donkere man, die een opmerking maakt. Ik versta hem niet dus vraag of hij het wil herhalen. "Slecht weer"….. Ja, dat klopt ja.
De man: Weet u hoe ik het snelst naar het gemeentehuis kan lopen?
(Ik wil er even tussendoor aan toevoegen dat ik iedere zin eerst 3x moest horen voordat ik hem begreep. Hij sprak slecht Nederlands)
Ikke: Ik leg uit dat ik hier niet vandaan kom en daar het antwoord dus niet op weet.
De man: Waar komt u dan wel vandaan?
Ikke: Vaassen, maar daar woon ik nog niet zo lang
De man: Ik woon ook in Vaassen!!! Op de Jasmijnstraat. Mag ik met u meerijden??

Daar sta je dan, als goedwillende Nederlander, ooit gewerkt op een asielzoekerscentrum, zwaar tegen Pim Fortuijn…. Dus ik zeg ja.

Eenmaal in de auto begint hij te praten. Ik zeg af en toe ja terwijl ik niet eens echt begreep wat hij nou bedoelde. Ik leg uit dat ik de Jasmijnstraat wel ken omdat mijn man daar gewoond heeft.
Nou, ik kon nooit getrouwd zijn, zo'n mooie vrouw………. Kijk, als je zo tegen mij gaat lullen, heb ik het al gehad. Op een gegeven moment begint hij te vertellen (en echt, ik verzin dit niet), wat een mooie kindjes het worden als je een "zwarte" en "blanke" mixt….
Op dat moment heb ik hem een waarschuwing gegeven. Dat je zo niet praat tegen vrouwen in Nederland.
Zijn reactie? Ik had mooie kleren aan en hij zit zo met z'n hand aan mijn been!!
Die hand is nu blauw en hij loopt nu nog halverwege Apeldoorn-Vaassen ben ik bang, wat een lul.

In november kreeg ik een collectieve zorgverzekering aangeboden: VGZ (staat voor Vieze Gore Ziektekiemen)
Het was goedkoper dan mijn huidige zorgverzekering dus ik dacht (en daar ga ik vaak fout…): Laat ik dat dan maar doen.
Per 1 januari ben ik overgestapt. Komt mooi uit omdat per 2 januari hier qua ziektekosten de pleuris natuurlijk is losgebroken. VGZ zal mij dan ook eeuwig dankbaar zijn.
Nu wilde ik bij die polis een uitgebreid tandheelkundig pakket. Toen ik thuis kwam uit het ziekenhuis lag er een brief van VGZ dus ik dacht (…..): Aaaah, daar zal mijn polis zijn. Niet om het een of ander maar ik zat er best om te springen, een bewijs dat ik daar mijn ziektekostenverzekering heb. Dit om alle hartproblemen.
Maar nee, geen polis maar een schrijven: Omdat ik een uitgebreid tandenpakket wilde, hadden zij van mij 2 bitewingfoto's nodig, met een tandheelkundige verklaring. Zucht……
Ik heb mijn tandarts nog steeds in mijn oude woonplaats omdat ik lichtelijk angstig ben. En nu moest ik dus weer een afspraak maken met die man, m'n kind ergens onderbrengen en 100 km gaan rijden voor 2 klotefoto's. Maar oke, kan, ik moet ook niet zo moeilijk doen.
Ik heb de foto's laten maken, opgestuurd met de verklaring en vandaag kreeg ik weer een brief binnen. Ik dacht (….): Héhé, eindelijk mijn polis…. NOT. Een schrijven:
Wij hebben uw verklaring ontvangen, maar de bitewingfoto's ontbraken….. Giftig kan ik hiervan worden…. Die zaten verdomme in dezelfde envelop!!
Ik bellen. Na 7 minuten wachten krijg ik zo'n ziektekiem aan de telefoon. Ik het verhaal uitleggen en dan gaan die mensen praten op zo'n toon van: U bent een nieuwe klant en wij willen u niet kwijt dus wij gaan nu slijmen… Zij hoort alles netjes aan en gaat voor mij informeren bij de desbetreffende afdeling……Word ik er GVD opgegooid!!!! 15 minuten hing ik…
Ik weer terug gebeld. Einde van het verhaal is dat ik de foto's opnieuw moet laten maken. Weleenswaar op hun kosten, maar de kosten zijn het probleem niet. De tijd die erin gaat zitten, dat is het probleem.

Ik wil graag een bom op VGZ, kan iemand dit regelen? Dank u…

Zoals u weet ben ik, samen met mack, 1 januari gestopt met roken. In de tussentijd is er een lichtelijk hartinfarctje tussendoor gekomen. Reden te meer om het vol te houden.

Maar ik heb het zwaar!!!!

En ik doe rare dingen:
Ik was op mijn werk, ben naar een collega gelopen waar ik altijd mee rookte en dacht: Daar kan ik wel een sigaretje van jatten. Dan rook ik hem thuis op, krijg ik ook van niemand commentaar.
Ik pak haar pakje, zit er nog maar 1 in!!! Dat geloof je toch niet!! Die kan je dan echt niet gaan jatten.
Ik wil zooooooo graag 1 sigaret!! Nee, niet een heel pakje, gewoon 1. Dat is toch niet zo erg? Dat is er dan 1 in een maand!! Dat is niet erg, dat is ronduit knap!!!!
Ik mag geen sigaretten kopen van mezelf dus ik ben net naar de Appie geweest en heb het hele chipsvak leeggetrokken. Dan maar vreten….
Maar vreten is ook niet goed. Ik heb overgewicht en dat moet er ook een keer af!!

Conclusie: Het leven is kut.

En voor de duidelijkheid: Ik heb tot nu toe dus nog niet gerookt he!!

Even een verhaaltje van een vriendin van me.

Ciska heeft een zoon en een dochter, Elize en Daan, geweldige kinderen.
Op een ochtend brengt ze Daan naar school. Ze zet hem af maar hij wil dat ze meeloopt naar binnen. Daar heeft mama geen zin dus dat doet ze ook niet, waarop hij gaat huilen.

Om 3 uur 's middags komt Ciska haar zoon weer halen. De juf loopt op haar af en vraagt hoe het met haar is. "Goed….". "En met je ouders?, vraagt de juf. Ciska ging al nattigheid voelen.

Wat was er nou gebeurd:

Eenmaal in de klas aangekomen, komen er klasgenootjes, en de juf, vragen wat er is, want het huilen van Daan gaat nog steeds door.
Daan, een stoere 7-jarige kerel, gaat natuurlijk niet vertellen dat hij loopt te huilen omdat mama hem niet naar binnen wilde brengen. Zijn reden tot huilen voor de hele klas is dan ook: "Mijn oma is dood".
Er wordt die dag veel aandacht besteed aan het overlijden van opa's en oma's en Daan krijgt extra veel aandacht.

Kinderen zijn toch geweldig? Toen Ciska Daan confronteerde met dit verhaal, waar de juf bijstond, zei hij glashard: "Jah…, maar ze is al heel oud, dan is ze toch bijna dood!!??".