Als u een echte Ajax fan bent, kunt u hier beter stoppen met lezen. Dit verhaaltje zal niet geheel objectief zijn. Bent u zo’n arrogante gladjanus en successupporter, lees dan vooral door. Hier werd namelijk gejuicht toen Tottenham in de laatste seconde een einde maakte aan het geluk van Ajax dat al begon bij de loting, waarin alleen Bayern een tegenstander van formaat was. Ajax kwam dan ook vrij makkelijk door de poulefase, net achter Bayern.
Daarna volgde Real Madrid, en ondanks dat de fans de hele nacht vuurwerk hadden afgestoken bij het hotel van de Real spelers, ging die thuiswedstrijd verloren. Ramos vernederde Ajax nog door opzettelijk een gele kaart te pakken, omdat de wedstrijd in Madrid wel zonder hem gewonnen kon worden en hij daarna weer een schone lei zou hebben. Arrogantie pakt meestal verkeerd uit. In de eerste minuten kopte Real op de lat, en vlak daarna werd de gevaarlijkste man van Real, die al een paar keer gevaarlijk was doorgebroken, het veld uit geschopt. De weg naar het doel van Real was vrij en nu had de nieuwe Cruijff, zoals ze Frenkie noemen, vrij spel. 1-4 en de hele wereld had het erover.
Daarna volgde Juventus, en het leek erop dat Ronaldo niet mee kon doen. Het geluk van Ajax. Ook de Juventus spelers werden onthaald met een nachtje vuurwerk om ze uit hun slaap te houden. Ronaldo was er echter wel bij. Alleen bleek de Italiaanse competitie zwaar overschat te zijn, getuige de vroegtijdige uitschakeling van alle Italiaanse ploegen. Ajax won, Juve was niet bij machte iets te doen, kreeg geen penalty na een overduidelijke handsbal van Blind. PSV zet ons Europees voor lul, werd er geroepen door de successupporters met extreem kort geheugen. PSV werd belachelijk gemaakt omdat ze niet door de poulefase kwamen. De poule waarin de finalist en de halve finalist zaten.
Het geluk van Ajax duurde voort. Inmiddels geholpen door de KNVB die het speelschema van Ajax zo aanpaste dat zij meer rust kregen dan alle andere ploegen, mochten ze aantreden tegen een zwaar gehavend Tottenham. Maar liefst zeven spelers konden niet mee doen. Ajax won uit met een doelpunt van Donny dat even goed afgekeurd had kunnen worden wegens buitenspel. De hotelboekingen voor de finale in Madrid werden reeds gemaakt.
De thuiswedstrijd in Amsterdam tegen Tottenham keek ik niet. De uitwedstrijd was een draak van een wedstrijd geweest, en ik zat een serie te volgen. De Engelsen waren uit hun slaap gehouden met vuurwerk (ik krijg gewoon een bekeuring voor afsteken van vuurwerk op ongeoorloofde tijdstippen) en ik zag dat het al 2-0 voor Ajax was. Weer een makkie tegen een nog steeds zwaar gehavend Tottenham. Vlak na de tweede helft kwam ik erin, Zyech miste een paar kansen maar hij lachte het weg, ze waren er immers toch al. Ten Hag wisselde zijn aanvallers tegen verdedigers bij een 2-2 stand, en toen ging het ineens finaal mis. Frenkie en Matthijs lieten zich kinderlijk eenvoudig door de benen spelen, en na al het getijdrek van keeper Onana had Tottenham precies genoeg tijd om in de laatste seconde het benodigde doelpunt te scoren.
Mijn zoon en ik, de afgelopen vijf jaar tot het uiterste getergd door de Ajacied, sprongen op en juichten. Het geluk van Ajax was tot staan gebracht. Niks finale. Maar heel de wereld had ze gesteund, dat toch zeker wel. Iedereen hoopte dat ze zouden winnen want ze hadden zoveel betekend voor het Nederlands voetbal. Ja. De afgelopen twintig jaar heeft PSV niks betekend voor het Nederlands voetbal, en dat moet de reden zijn dat hen geen extra rust gegund werd door de KNVB.
Het landskampioenschap gaan ze halen, daar ben ik van overtuigd. Anders had Groningen wel een penalty gehad, en was het doelpunt van Huntelaar afgekeurd. Anders zou Heerenveen wel een penalty gekregen hebben in de slotfase. Ajax krijgt echter nooit penalty’s tegen in de Arena. De laatste dateert alweer van zes jaar terug. Er hangen in de catacomben van de Arena prachtige posters van beroemde Nederlandse scheidsrechters. Daar mag het arbitrale trio eerst langs eer ze het veld op lopen. Zondag treedt Ajax weer op tegen een zwaar gehavend Utrecht.
Ajax, dezelfde club waar ik in 1995 nog hartstochtelijk voor juichte toen ze de CL wonnen. Daarna werd ik een simpele boer waar de neus voor werd opgehaald door de Amsterdamse suprematie. Ajax, de enige club die ik niks gun. Nou ja, die beker dan. De troostprijs zoals ze die vorig jaar noemden, toen hij uit zicht was.
*Dit logje zou er niet gekomen zijn zonder: Peter R. de Vries, Humberto Tan, Hugo Borst, Sjaak Swart, Matthijs van Nieuwkerk, Jan-Joost van Gangelen, de KNVB, Fox Sports, en de VAR. Ik realiseer me ook dat er echte Ajax fans zijn, als het goed is zijn die niet tot hier gekomen maar indien toch zou ik aan hen willen zeggen: Ajax heeft uiterst sterk gespeeld en ik zou nooit zo zuur schrijven als ik niet tot het uiterste was getergd door hiervoor genoemde flapdrollen.
