We waren naar haar optreden in Orpheus waar zij liedjes van Kate Bush ten gehore zou brengen. En hoe ze dat deed! Wat een geweldige stem en wat een fijne muziek. Ze begon te praten en ik herkende het accent. Ik zocht op waar ze vandaan kwam en inderdaad, tien kilometer van de plaats waar ik opgroeide. 49 is ze, ik had haar vroeger moeten tegenkomen.
Ze is niet zo bekend als Nick en Simon zijn, maar haar start was nogal hard. Qua genre. Allemaal metal waar ze in speelde, dat je dan nog zo’n stem overhoudt! Ze is vrolijk, ze danst vrolijk, ze maakte er een mooie show van, samen met drie, voor zover ik dat kan beoordelen, voortreffelijke muzikanten. Zoals gewoonlijk was ik in de ban van de drummer. Raadselachtig, hoe hun ledematen onafhankelijk van elkaar een ritme kunnen volgen. Deze gebruikte ook de achterkant van zijn stokken, als je het mij vraagt was hij beter dan Ome Willem.
Oh ja, wat ik erg mooi vond was dat ze zich grotendeels aan het origineel hielden. Ook de achtergrondzang deed precies hetzelfde als op de plaat. Daar hou ik nu van, daar kom ik voor!