We hebben de Top 2000 weer achter de rug, en het viel weer niet mee. Ik verwonder me altijd over wat daar in terecht komt. Het is geloof ik de bedoeling dat je de 2000 mooiste liedjes aller tijden benoemt, dus ik snap niet waarom mensen dat niet gewoon doen. Ik ben eens door de lijst gelopen en ik heb er zeshonderd nummers gewoon uit geflikkerd. Dat was niet al te moeilijk, ik gooi al hetgeen niet muzikaal is gewoon weg en alles wat me verveelt ook.
Toen bleek dat ik dit toch een beetje had onderschat, want ik moest ook zeshonderd nummers toevoegen. Ik ben vrijdag begonnen, tot drie uur ’s nachts doorgegaan, zaterdag bijna de hele dag en vandaag weer. Alsof ik verder niks te doen heb, maar het is gelukt. Op het laatst werd het wel zoeken, en het kan zijn dat er hier en daar een nummertje is ingeslopen die er niet in thuis hoort, maar dat mag u dan laten weten. Ook als er een nummer absoluut in moet volgens u, dan kunt u dat aangeven en het zal hier in overweging worden genomen. Ik ben wel de jury, want het is mijn werk tenslotte.
Dat een grootheid als Cliff Richard niet in de lijst voorkomt is voor mij onbegrijpelijk. Dat heb ik dus hersteld. Ik ben niet zo’n fan van Muse met hun rare geluid en hun complottheorieën, niet van the Prodigy en ook niet van Rammstein. Weg ermee. Verder ben ik geen groot fan van Anouk en van the Doors, dus ook daar heb ik er een aantal van weggegooid. Ik heb zelfs grote bands als Pink Floyd en Metallica niet in alle gevallen gespaard. In blauw is wat er nieuw door mij is ingezet, erachter staat wat eruit ging.Nou ja, kijk maar. Samen komen we er vast wel. We zijn nu bijna bij de Top 2000 zoals hij had moeten zijn.