Op radio 5 is momenteel de top 1000 bezig. Een welkome top tussen de toppen met net iets andere muziek dan de top 2000. Er is wel overloop, maar je hoort er veel nummers die je niet vaak meer hoort. “Misschien wordt het morgen beter, maar het wordt toch nooit goed,” van Cornelis Vreeswijk bijvoorbeeld. Geen topper, maar als je hem zelden hoort, word je er toch blij van.
Vandaag hoorde ik Only Love van Nana Mouskouri. Mijn gedachten vlogen terug naar 1985, toen het een hit was. Het was destijds de titelsong van een serie die ik me niet meer kan herinneren. Mistral’s Daughter heette het, maar ik heb geen idee waar dat over ging. Als je het mij vraagt over een schilder. Ik vond het destijds ook al een prachtig nummer, maar dat kon je niet toegeven op die leeftijd, Nana Mouskouri was belachelijk. Dat vond tenminste mijn buurjongen. Maar dat was ze niet. Ze zong een prachtig lied waar wij thuis blij van werden. Misschien wel omdat mijn moeder haar ellende even kon vergeten als het klonk.
Toen ik het vanmiddag hoorde bracht het zelfs mijn gevoel van die tijd terug. Of dat klopte weet ik niet, want ik voelde me gelukkig, terwijl het een moeilijke tijd was. Havo 4, ik was er niet thuis, en toch verlangde ik er even naar terug. De wiskundeleraar was ook gek op het nummer. “Only luv,” zei hij dan. Die en “Is that all there is” van Peggy Lee waren zijn favorieten. Het laatste nummer kende ik destijds niet, en kon ik ook niet zomaar opzoeken. Toen ik het later eens hoorde, vond ik het een beetje tegenvallen. Zo niet Nana. Only love can make a memory. Misschien is dat wel waar.
Only love, can make a memory, only love can make a moment last
Mack 
Only love kan ik me echt niet meer herinneren. Maar Peggy Lee weer wel. 1985. Een kind op het vwo, de ander nog op de basisschool. En ik herinner me niets meer van die tijd. Pas 1989 komt terug in mijn geheugen, omdat ik toen full time ging werken. En het razend druk had om alle ballen in de lucht te houden. En ik een Fiat Panda had die, als het koud was, er ineens mee ophield. Midden op de Rijnbrug hè.
LikeLike
Ik ken ze bijna allemaal en zing ze ook (bijna) allemaal mee. Elke plaat brengt me wel terug naar een plek in mijn jeugd, een vriendje, een kerstavond of gewoon hangen met de groep aan de rand van het buitenbad. Deze week heb ik geen controle over mijn emoties en dat boeit me helemaal niet
LikeGeliked door 1 persoon
Die serie keek ik met mijn moeder! Net als andere pulpseries van die tijd; Falcon Crest, Dallas, Dynasty… heerlijk vond ik dat toen. En dit nummer vond ik inderdaad ook heel mooi.
LikeGeliked door 1 persoon