Ik heb mij soms afgevraagd welke muziek we allemaal missen. We zijn in 2021 aanbeland, en we missen natuurlijk het een en ander. Dit door het overlijden van bijvoorbeeld John Lennon en Elvis Presley. Dit zijn twee grootheden, maar er zijn nog talloze anderen die ons vroegtijdig verlieten en die, als ze zouden zijn blijven leven, ons getrakteerd zouden hebben op talloze hits. Hoe die geklonken zouden hebben, we zullen het nooit weten.
Tot gisteren dan. Nu weten we hoe de hits klinken die we misten. Abba kwam na veertig jaar met nieuwe muziek. “Don’t shut me down” en “I still have faith in you” zijn twee nieuw uitgebrachte nummers. Ik vind het geweldig. Meer dan dat. Dat een band die vroeger met hun muziek de sfeer bepaalde, een band waarvan mijn vader nog een LP kreeg voor z’n verjaardag, een band die de hele jaren zeventig domineerde, die muzikale geniën die ineens vroegtijdig stopten, dat die band na veertig jaar een nieuw album uitbrengt, ja, daar kan ik alleen maar met diep ontzag naar luisteren. Ik lag in bed met de koptelefoon in, luisterde naar de nummers en beeldde me in dat het 1983 was. Er was nog niks aan de hand. Abba was niet gestopt.
Muziek die we altijd al misten was die van mensen die gewoon nooit doorbraken maar wel heel mooi dingen maakten. Omdat voor doorbrekenb ook andere dingen dan mooie muziek nodig zijn.
Zo ontdekte ik laatst via een documentaire op Netflix Sixto Rodriquez. Op veel latere leeftijd is hij alsnog doorgebroken, maar lluister dit eens. het is helemaal niet mijn gangbare soort muziek, maar het raakte me: https://www.youtube.com/watch?v=E90_aL870ao
LikeLike
Geluisterd. Is absoluut mooi.
LikeLike
Als je Netflix hebt moet je de film Sugarman over hem eens bekijken, heel fascinerend
LikeLike