Op de hei, het losloopgebied, kom ik vaak dezelfde mensen tegen. Zo is er de zwaar opgemaakte vrouw met haar Beagle, de stevig op haar benen staande vrouw met haar Chapei, de man met paardenstaart en zijn keffertje, de vrouw met haar stok en haar St. Bernard, maar ook een man die zijn jachthond altijd aan de lijn houdt en de man met de Mechelse herder die niemand aandacht schenkt.
Die laatste twee kwam ik vandaag tegen. De man met de jachthond aan de lijn is wat zonderling. Hij gaat altijd aan de kant als je eraan komt, laat zijn hond zitten, zegt goedemiddag tegen mij, en ‘rust’ tegen zijn hond. Hij spreekt het goedemiddag heel deftig uit, ik zeg altijd hallo terug. En het commando “rust” herhaalt hij een keer of twee heel rustig. Het klinkt ook heel rustgevend moet ik zeggen, maar het komt wat zonderling over.
Even verder kwam ik de man met de onverstoorbare Mechelaar tegen. De hond is inmiddels oud, loopt wat moeilijk, maar speelt nog altijd met zijn baas. Niet met andere honden, daar kijkt hij niet naar om. Je kunt zien dat dit een Alfa mannetje was, het beest is ondanks zijn ouderdom nog steeds imposant. Zijn baas lijkt hem perfect onder controle te hebben. Deze man zegt altijd hallo en loopt door. Net als zijn hond wil hij met niemand contact. Vandaag kwam hij fluitend aangelopen. Dat had ik nog niet eerder gehoord. Ik herkende zijn lied. Toen hij vlakbij was zei hij hallo, liep en floot door. Ik voel me zo verdomd alleen. Dat floot hij. Ik nam het zachtjes over.
Die ‘Ik voel me zo verdomd alleen’ van Danny de Munk?
LikeLike
Ja die
LikeLike
Dat is nog eens mooi geschreven , Carmiggeltachtig
LikeGeliked door 1 persoon
Ha, ik heb weer verbinding. Twee mannen, moest even nadenken, maar ik ken wel Twee vrouwen, van H. Mulisch. Wel lang geleden gelezen.
Het is hier 30 graden. Het wordt me te warm. Morgen nog een stuk fietsen. Dinsdag inpakken en woensdag weer iets naar het noorden. De koelte tegemoet.
LikeLike