kan ie, of kan ie niet?

Onderstaand een grap waar ik erg om moest lachen. En dat hoort niet bij zo'n harde grap. Maar ik kan er toch niks aan doen dat ik moest lachen?
Verdorie, helemaal in dubio gebracht. Mensen die twijfelen aan mijn oprechte bedoelingen verwijs ik naar de log "wraak" van een paar weken geleden.

"Dodenherdenking moet absoluut in stand gehouden worden." zei vanmiddag een collega.
"Ook mijn opa is omgekomen in een concentratiekamp."
"Oh ja joh? Waar heeft ie dan gezeten?"
"In Dachau, van de wachttoren gevallen."

Dromen

Ik had voetballer willen worden
of commando met baret.
Ook piloot in een concorde,
had ik mijn zinnen op gezet.

Zanger in een band,
televisiepresentator,
Als Elvis was ik voorbestemd,
Dat was de droom voor later.

Ik heb ambities, niet te weinig
Ik ben een echte held
Ik ben boekhouder geworden
Het geld is weer geteld.

Een waargebeurd verhaal.

Zoals wel vaker liep ik vandaag door het bos. Ik besloot een pad te nemen wat ik eigenlijk niet eerder had gezien. Wat vreemd was want ik kwam hier toch al jaren. Het pad ging redelijk steil omhoog. Ik verbaasde me na een tijdje hoe hoog dat pad ging. Ik wist niet dat zoiets in Nederland bestond. Ik zag steile rotswanden en had een uitzicht over de Veluwe als ik niet eerder had. Omdat mijn nieuwsgierigheid niet te bedwingen was moest ik verder omhoog. Na een kwartiertje zag ik waar het pad naar toe ging. Op de top van deze heuvel, stond een oude ruïne. Een gevoel van ongeloof en spanning kwam over mij. Ik wilde verder. Bij de ruïne aangekomen zag ik dat deze totaal was overwoekerd door onkruid en klimplanten.
Ik stond voor het kasteeltje en voelde mij vreemd. Dat ik deze plek niet kende. Ik liep om het kasteeltje en zag een trap naar boven. Voorzichtig liep ik omhoog. Halverweg de trap miste er een aantal treden. Ik moest langs de muur verder klimmen. Ik hees me omhoog en kwam terecht op een soort vliering met aan het eind een deur. Ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen toen ik de deur opendeed. Ik kwam een kamer binnen. Er hing een muffe geur. In het midden van de kamer stond een bed. En in dat bed lag iets. Een man. Een dode man. Ik schrok. Deze man moest hier al jaren gelegen hebben. Hij was totaal vergaan, zijn kleren hingen als dorre lappen om hem. Ik voelde mij nerveus. Ik had hier een hele bijzondere ontdekking gedaan. Een plek die vergeten leek midden in Nederland, en een man die hier ik weet niet hoe lang geleden was overleden. Dit was een unicum.
Plotseling kwam vanuit de andere hoek van de kamer een broodmagere Duitse Herder op mij afgelopen.
Het beest keek mij vragend aan, leek uitgehongerd en deed een poging tot kwispelen. Ik besefte ineens dat die hond hier al die jaren opgesloten had gezeten. Bij zijn dode baasje.
De hond besefte dat hij eindelijk gevonden was en accepteerde mij als zijn nieuwe baas.

Ik weet, het is een ongelofelijk verhaal, maar vandaar dat ik nog geen riem voor hem heb, boswachter!

hoogbegaafd

Vandaag las ik in de krant een bericht over een meisje van 12 dat naar de universiteit gaat. Europese IQ testen gaan niet verder dan 156 en zij scóórt dat ook. Maar eigenlijk zit ze dus nog hoger. Net als Einstein, Galilei, Newton en ik.
Maar dit meisje komt gewoon uit Amstelveen. En ze is pas 12. Ze gaat wiskunde én informatica studeren. Persoonlijk vind ik het jammer van dat informatica. Ik had liever gehad dat ze astronomie ging studeren. Of geneeskunde, natuurkunde, scheikunde, zoiets. Iets waar je een nobelprijs mee binnen kunt halen. Waarmee je iets belangrijks kunt betekenen voor de mensheid.
Dat je ontdekt wat zich voor de oerknal heeft afgespeeld. Of je ontdekt een geneesmiddel tegen kanker. Of een nieuwe brandstof.
Nee…het moest informatica worden. Alsof er niet al genoeg weblogs zijn.

Ree

Sta je voor je vakantiehuisje te voetballen, komt er ineens een ree op volle snelheid op je af lopen. Het beest ontwijkt behendig onze twee honden, maar klapt vervolgens wel in volle vaart op een hek. KLABAAM!
Koekkoek…lag ie dan…half bewusteloos voor het hek.
Gelukkig dankzij koelbloedig en heldhaftig optreden van mij kon ik de twee honden van hem vandaan houden.
De ree bloedde een beetje, maar kon, in tegenstelling tot de kat uit het vorige verhaaltje, wel na vijf minuten weer opstaan en weglopen.
En zeg nou eerlijk, hoevaak heeft u een wilde ree aangeraakt?
Ben ik niet geweldig?

De berg van sint André

Ik heb vanavond een kat naar de berg van sint andré gereden.
Stom beest, stak zo maar over. Hij leefde nog, dus ik heb hem in mijn auto gelegd en naar de dierenarts gereden. Daar kreeg hij nog een anti-shock spuit, maar drie minuten later was hij er niet meer.
Mijn auto ook nog behoorlijk beschadigd. Kapotte verstraler, gebarsten bumper en al het koelwater liep eruit. Die doet het dus niet meer.
Dom beest. Nah ja, ik heb mijn best gedaan voor hem.
Ik hoop dat ie verder leeft in Gloria, victoria.

oh ja, ik ben er een paar dagen niet.

Groetjes.

Gilles Villeneuve

Het net heeft sinds een poosje de rubriek heftige formule 1 crashes. En daar stond deze bij.
Ik als formule 1 fan had het ongeluk van Gilles Villeneuve wel eens gezien op tv. Op zich een heftige crash. Maar nu ik beter keek zag ik Gilles door de lucht vliegend langs de camera schieten. Ziet u het ook?

De bever en de beer

Wij aten elke vrijdag bever,
met een lekker sausje van saté
en als je op tijd thuis was
had je daar dus mazzel mee.

Maar onze buurman was een bruine beer
die te lui was om te jagen.
En elke vrijdag ging de bel,
en kwam ie iets te eten vragen.

Dan gaf mijn moeder hem een poot
uit meelij met de oude beer.
De bever was al dood
maar toch deed het mij zeer.

Liefde voor een beer
dat deed mijn moeder goed.
De beer die kreeg steeds meer,
wij raakten ondervoed.