Categorie: Geen categorie

Frustratie 1: ik schreef laatst over het verwachte Co2 record voor 2021 en 2022 veroorzaakt door opwekking van elektriciteit door kolencentrales. Dit is de grootste veroorzaker, veel meer dan verbranding van bezine of diesel. Wie rijden er op elektriciteit? Juist, elektrische auto’s. Daar kunnen elektrische auto’s niet zoveel aan doen, maar zolang er niet genoeg capaciteit is door zonne- en windenergie, en dat is er niet, zijn de elektrische auto’s grotere veroorzakers van co2 uitstoot dan auto’s met verbrandingsmotor. Een wethouder uit Amsterdam wilde desondanks toch een verbod op reclame voor fossiele brandstoffen, alleen nog reclames voor elektrische auto’s werden toegestaan. Met als gevolg dat de CO2 alleen nog maar toeneemt.

Frustratie 2: ik schreef een paar dagen geleden over het record aan spaargeld dat op Nederlandse bankrekeningen stond. Ik had daar al mijn vraagtekens bij. Vandaag in het nieuws -nog geen week later- “Een grote groep huishoudens beschikt over te weinig direct beschikbaar spaargeld, waarschuwt het Centraal Planbureau.” Wat is het nu? Hebben we meer dan ooit, of hebben we te weinig? Of hebben we het de afgelopen week allemaal uitgegeven? Ja, ik snap ook wel dat er gewoon rijke mensen zijn die nu nog meer hebben, zo gaat het altijd, maar vertel dat er dan gelijk bij in plaats van voor deze verwarring te zorgen.

Frustratie 3: Het Forum voor democratie maakte een verkiezingsposter die volgens velen de kwalificatie “walgelijk” verdiende. Men is geschokt, tot in het diepst van zijn ziel, men spreekt zijn afschuw uit. Het gaat hier over het bagatelliseren van de gruweldaden van de nazi’s, werd er gezegd. Hypocriet, volgens Baudet, om volledig onduidelijke redenen. Ja, ik snapte wel wat hij bedoelde, maar dat sloeg werkelijk nergens op. De enige reden waarom dit hypocriet is, is dat als Wilders met nazi’s wordt vergeleken, je “men” niet hoort. Ook dit is het bagatelliseren van gruweldaden van de nazi’s, omdat Wilders nog niet eens in de buurt gekomen is van wat de nazi’s deden. Als je dan vindt dat je de betekenis van deze donkere periode niet mag afzwakken tot iets onbeduidends, zodat je een vergelijking kunt maken met iets wat je in deze tijd niet bevalt, wees dan consequent en benoem het alletwee.

Frustratie 4: De VAR. Ik wil niet ingaan op details, maar er klopt geen ene klote van. Deze dient snel afgeschaft te worden, desondanks roepen sommigen (à la de wethouder uit frustratie 1) dat het wedstrijdverloop eerlijker is geworden omdat ze in een leugen zijn gaan geloven. Eerlijker, nee, pertinent niet!

Frustratie 5: Verkeerde mensen lopen met de eer te strijken. Ik kan het niet zijn, want ik strijk nooit met eer. Als ik met eer strijk, dan kun je er donder opzeggen dat de eer daags erna in elkaar stort.

Frustratie 6: Dit blog was grotendeels een herhaling van zetten vandaag, want ik schrijf hier frustraties van mij af, maar dat lukt slechts als u mijn gelijk bevestigt of mijn ongelijk beredeneert. Zwijgen op dit soort bepalende momenten komt op mij over als: ach, laat hem maar even uitrazen en koop die Tesla! Voor het milieu! Neem die Mack vooral niet serieus. En dan moet ik het onderwerp volgende week weer aansnijden. Vergeet niet dat toen ik nog jong en ambitieus was, ik dictator van dit land wilde worden. Laten we dat zien te voorkomen!

We keken een geweldige film. Ik verwachtte er niet superveel van, maar wel een beetje. Our Souls at Night, zo heet de film, gaat over een een bejaarde weduwnaar (Robert Redford) en een bejaarde weduwe (Jane Fonda) die bij elkaar in de straat wonen. In de eerste scene komt de vrouw vragen aan de man of ze met hem het bed wil delen. Het gaat niet om seks, maar omdat ze niet kan slapen als ze alleen is. De nachten in eenzaamheid vindt ze het ergst.

De volgende nacht slapen ze samen in haar bed en langzaam ontstaat er liefde tussen de twee. Ze krijgen een tijdje de verzorging van een kleinkind op zich, met wie ze gaan kamperen ergens in de wildernis van Amerika. Naast hun tent hadden ze een kampvuur gemaakt, dat lieten ze gewoon uitbranden terwijl ze gingen slapen. Hoef je hier in Nederland niet te proberen. Alleen wildkamperen al is hier niet toegestaan, laat staan een kampvuur maken. Leven is hier niet de bedoeling. Natuurlijk mag een dergelijke gelukszalige situatie niet blijven bestaan van de voorzienigheid, dus volgt een breuk, en de volgende nacht slaapt de oude man weer alleen in zijn eigen bed, koud, kil en triest.

Linda en ik hadden het erover. Zij vond het eigenlijk best logisch dat als je bij elkaar in de straat woonde dat zoiets gebeurde. Ik scande even snel welke buurman ze bedoelde, maar kon er zo geen bedenken. Jane Fonda zag er geweldig uit. Dat vond ik. Zeventig en mooier heb ik ze zelden gezien. Ze deed me denken aan mijn Russische ex-collega. Die ziet er ook vast zo uit als ze zeventig is. Maar dan ben ik al dik in de tachtig. Als ik tenminste de langstlevende ben. En dan moet ik nog zo’n pruik als Robert Redford op de kop zien te tikken, anders slaat het ook nergens op.

Ik vind racisme een lastig ding. Van mij wordt verwacht dat ik geen kleur zie, maar die zie ik desondanks. Dat is net zoiets als dat je nergens aan mag denken. Onmogelijk. Ik ga dan ook niet beweren dat ik geen racist ben. Ik probeer geen racist te zijn, dat is iets heel anders.

Op de radio was een discussie over racisme bij de politie in Rotterdam. Naar aanleiding van de mishandeling van een paar blanke jongens door een groep donkere jongens had een aantal politieagenten in een besloten whatsapp groep racistische teksten gebruikt. Iets met kutafrikanen en klotenegers. De burgemeester van Rotterdam had het echter voor de agenten opgenomen. Hij zei uitdrukkelijk dat hij niet de indruk had dat de agenten racisten waren, ze hadden zich alleen schuldig gemaakt aan ontoelaatbaar racistisch gedrag, maar hij vond ontslag te ver gaan, dus bleef het bij een schriftelijke waarschuwing. De agenten verdienden een tweede kans volgens Aboutaleb.

De gasten in de studio mochten commentaar leveren en hun meningen varieerden. Een betrokken advocaat zei dat een politieagent trouw heeft gezworen aan de grondwet, en volgens artikel 1 van de grondwet, etc. etc. Ze waren het er echter allemaal over eens dat het racistische teksten waren. Ik twijfelde. Want ik bedacht nog even wat er gebeurd was. Een groep donkere jongens had een paar blanke jongens mishandeld op straat. In artikel 1 staat dat iedereen gelijk behandeld moet worden, onder gelijke omstandigheden. Zouden donkere jongens die zich normaal gedragen ook zo bejegend worden door de agenten? Of zou dergelijke terminologie ook gebruikt worden als een groep blanken een paar donkeren in elkaar rost? Lijken mij terechte vragen om te kunnen beoordelen of dit racisme was.

Er kan mij niet snel te veel sneeuw vallen. Ik was dan ook euforisch over de weerberichten van gisteren. Natuurlijk viel het wederom tegen, want weerberichten zijn eenmaal niet betrouwbaar. Maar toch, er ligt een laagje sneeuw. Een centimeter of 12 tot 15 en het sneeuwt nog steeds. Wel miezersneeuw, maar beter dan niks. Ik zou natuurlijk vroeg op moeten om “de laatbloeier” te fotograferen, maar vroeg op als er sneeuw is gevallen is niet erg. Gedurende de nacht had ik al een paar keer uit het raam gekeken hoe het er voor stond.

Er hadden nog niet veel mensen gereden over de weg naar het bos en er was niet gestrooid. Zo hoort het natuurlijk ook in een natuurgebied. Dan rij je maar wat langzamer. Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats was ik vrijwel de enige, behalve dan een groep van zeven langlaufers die ook van die plek vertrok. Ik kon ze gelukkig lopend inhalen want zoveel sneeuw lag er helemaal niet op de open vlakte. Ik vreesde voor mijn foto, en toen ik de weg over de hei in sloeg zag ik dat die helemaal niet besneeuwd was. De wind was zo hard dat de sneeuw daar kennelijk niet landde. Even verderop, bij de laatbloeier viel het mee, en nog verder, in de beschutting van het bos lag overal sneeuw. En het allermooiste was, ik was de eerste. Nog geen voetafdruk of mountainbikespoor te zien. Yes. Alaska op de Veluwe. Ik liep verder, maar niet te ver op mijn snowboots, bovendien is de hond kortharig en het waaide flink, dus een kilometertje of vier was wel genoeg.

Terug bij de auto was er een probleempje dat ik eigenlijk al had gevoeld toen ik parkeerde. Ik had geen enkele grip op gewone banden. De auto ging niet vooruit of achteruit. Ik kon hem zelfs stationair in de versnelling laten draaien en duwen tegelijk, hielp niks. Ik had ook geen zin om hulp van mijn garagehouder te vragen want ik kan niet tegen zijn vernederende lach. Ik moest dus wat anders verzinnen. Ik trok het kleed waar de hond op zit uit de kofferbak en legde het onder de voorwielen. Dat hielp een beetje, maar niet veel. Nu stond ik een halve meter verder vast zonder vooruit of achteruit te kunnen. Na een keer of drie opnieuw het kleed gelegd te hebben stond ik op de weg, maar op een hellinkje. Ik pakte het kleed, gaf gas en tergend langzaam trok de auto zich vooruit. Over een stuk van twee meter deed ik een halve minuut. Toen was ik eruit en kon ik terug naar huis ploegen. Winterbanden, helemaal niet nodig.

Dat een groot deel van de wereld totaal gek is, is op zich geen verrassing. Soms is dat gelijk duidelijk, iedereen ziet wel hoe lijp de fanatieke aanhang van Trump is, maar ik moest ook wel lachen om de volgers van Elon Musk. De man prijst een bepaalde app aan en massaal hebben zij de aandelen van het betreffende bedrijf gekocht. Tenminste, dat dachten ze. Een bedrijf in Texas met dezelfde naam zag haar aandelenkoers met 12000% stijgen. Ze hadden niks te maken met de app die Musk bedoelde, maar de vraag naar het aandeel steeg in recordtempo. In blinde paniek kocht men massaal het aandeel waarvan men dacht dat hun idool het aanprees.

Dit gebeurt natuurlijk al sinds mensenheugenis. Mensen lopen achter de grootste aan in de hoop zelf ook aanzien te verkrijgen. Totaal onbetrouwbaar en gevaarlijk, denk ik dan. Zelf blijven denken wordt steeds lastiger en gelukkig wordt dat ook steeds meer voor ons gedaan. Zo is ons volslagen onduidelijk geworden wat wij hier eigenlijk doen op aarde, dus gaan we in blinde paniek maar nadoen wat de meesten doen. Eerst om niet op te vallen maar later, als we ons er wat comfortabeler bij voelen, gaan we eens proberen na te doen wat de succesvolsten uit de groep doen. Of als dat niet lukt gaan we ze in elk geval aanhangen.

Op zich redelijk onschuldig totdat de populist ineens rare ideeën krijgt. Want dan heb je je reeds achter hem geschaard, kun je dan nog wel terug? Of is het makkelijker zijn ideeën dan ook maar de jouwe te maken en er dan ook maar in te gaan geloven? Desnoods tegen beter weten in? Zelf denk ik dat dat vrij lastig is. Je moet immers dingen gaan opofferen. Dingen die je eerder voordeel opleverden. Het allermakkelijkst is om een oogje toe te knijpen. Dan kunnen de meest fanatieke volgers ongehinderd hun werk doen. En treft jou geen blaam. Tenminste niet veel.

In onze buurt zorgen de mensen goed voor elkaar. Zo is er nu ook wat nazorg over de gebeurtenissen van vorige week, het oprollen van een hennepkwekerij hier in de straat. Een buurman, van beroep predikant, heeft een brief opgesteld gericht aan de verhuurder waarin de zorg wordt uitgesproken over hoe dit heeft kunnen gebeuren. In de buurt app, waar ik niet in zit, werd duidelijk gemaakt dat we de brief allemaal konden ondertekenen om het signaal zo krachtig mogelijk te maken.

Een prachtig voorbeeld van uitstekend burgerschap vind ik het. Laatst was er ook al een petitie tegen de bouw van huizen hier in de buurt. Allemaal tekenen want wij wonen al! Laat de rest verrekken! In de buurt app liet iedereen, behalve onze overburen (waar we al bevriend mee waren voordat we hier kwamen wonen) en wij, weten dat ze het een goed initiatief vonden en de brief zouden ondertekenen. Ik ga dat niet doen. Waarom zou ik? Ik heb er nooit last van gehad. Ik heb nooit gemerkt dat er iemand in het betreffende huis is komen wonen en ik had een mooie live politie achtervolging onder mijn slaapkamerraam. Dat had ik moeten missen als die verhuurder wat beter onderzoek had gedaan. Ik snap mijn buurtbewoners soms niet. Ok, het was heel vroeg in de ochtend, maar we hadden een prachtig verhaal zonder dat we schade hebben opgelopen!