Categorie: Nostalgie

En voor hem was ik ook bang. Hij mocht dan wel goedaardig zijn, en zelfs als 10-jarige had ik al door dat hij steevast om half acht en om tien over half acht een keer veranderde in de Hulk, ik was iedere keer weer blij dat het afgelopen was.
Pfff…kwart voor acht. Bedtijd.
Een jaar later mocht ik kiezen; Acht uur naar bed of het journaal nog kijken en 10 voor half negen naar bed. Het laatste dus. (Philip Frederiks was er nog niet.)
Vrijdags mocht ik half 10. Ik had dan net judoles gehad en als ik terugkwam moest ik douchen en mocht in mijn pyama nog even een glaasje sinas drinken. Daarna stapte ik mijn opgemaakte bed, met dekens en lakens, en pakte mijn Arendsoogboek. Ik herinner mij dat ik op dat moment dacht dat alles goed ging en aan God vroeg of de tijd stil gezet mocht worden. Ja, ik was best een tevreden kind.

Gisteren waren Bassie en Adriaan op televisie. Met de plaaggeest. Ik herinner me dat ik daar doodsbenauwd voor was. Jaap Stobbe met zijn zwarte cape, bolle wangen, narrenmuts en akelige lachje.
Het was denk ik 25 jaar geleden, dat ik het voor het laatst gezien had. Dus ik was nieuwsgierig en bleef maar kijken tot die plaaggeest in beeld zou komen.
Maar dat was het dus net hè, het duurt heel lang voordat ie (steeds maar even) in beeld kwam.
Eerst hoor je PoltergeistExorcistmuziek en dan hoor je het akelige lachje en dan zie je hem snel verdwijnen.
Dat is toch ook niks voor kinderen!
Ik werd er weer angstig van. Mijn tien-jarige neefje deerde het allemaal niets. Die lachte alleen maar. Ik ben al een held dus hij moet later wel helemaal een stoere commando worden.

Wat dacht u hiervan? Ik heb mijn "jasophangplaatsherkenningsbordje" van de kleuterschool nog. Dat ding hing dan boven de kapstok op de plaats waar mijn jas moest hangen. Dacht ik. Ik zat bij juffrouw Trees (als je stikt ben je er gewees) en daar heb ik het knippen en plakken geleerd.
Twee witte muizen waren de huisklasdieren maar op een ochtend waren ze ontsnapt en vond Ronnie ze tussen een rol vloerbedekking. Dood.
Ik was verliefd op Erica, en Elvis kende ik toen nog niet. Kralen in m'n neus stoppen was ik goed in. Leuk kereltje, niet? Jaa, dat kon nog wel eens een hele grote worden.

Als kind las ik veel. Donald Duck, Wipneus en Pim, Arendsoog, De vijf, Thea Beckman, Evert Hartman, Hoe word ik commando, en evenwicht op de balans.
Toen kwam de middelbare school. En moest je boeken lezen die je op die leeftijd totaal niet begreep. Wolkers, Reve, Hermans, Mulisch, en nog wat talentlozen.
En zo hebben ze het op school voor elkaar gekregen dat ik nu alleen nog verkeersborden lees.

De laatste twee jaar van de lagere school had ik een leraar die erg goed kon voorlezen. Een keer rond kersttijd, las hij een prachtig verhaal over een oudere alleenstaande man, die vlak voor kerst gedroomd had dat Jezus de volgende dag bij hem op bezoek zou komen. De man was hier erg opgetogen over en kreeg de volgende dag wel mensen aan de deur, maar niet Jezus. De bakker, de vuilnisman, (die zuur stonk maar wel koffie kreeg) en nog iemand maar dat weet ik niet meer. De klas was muisstil en luisterde naar het verhaal. We zaten gewoon te wachten tot Jezus zou aanbellen. Aan het eind van de avond had de oude man een drukke dag gehad maar hij was verdrietig dat Jezus niet langs was geweest en viel op zijn stoel in slaap. In een droom verscheen Jezus en de man vroeg waarom Hij niet langs was geweest. Jezus, gelukkig niet voor één gat te vangen, vertelde de man dat Hij wel was langsgeweest. Als vuilnisman, als bakker, kortom, in de harten van de mensen.
Nu, 25 jaar later herinner ik me het verhaal nog. Het verhaal liep over van naastenliefde. Ik weet zeker dat alle kinderen uit die klas, gegrepen door dat verhaal, nu nog ieder jaar met een tevreden hart hun kerstpakket weggeven aan een arm gezin.
Ik ben benieuwd of dit verhaal, gelezen door dezelfde leraar in deze hardere tijd nog dezelfde impact heeft op kinderen.
Ik denk hoop van wel.