In DWDD college tour ging het over DNA, en over het manipuleren daarvan. Intussen is veel mogelijk en in de nabije toekomst zijn er wellicht geen ziektes meer. Alles wat de natuur kan, kan het laboratorium ook, maar sneller. In theorie kan de mens onsterfelijk worden als alles vervangen kan worden.
Zelf denk ik al lang na over de waarde van het leven. Is het wel iets waard? Stel dat er nu vaststaat dat er niets is na de dood, en ik schiet u zonder dat u het vermoedt in uw achterhoofd, dan kunt u me dat moeilijk kwalijk nemen. Ten eerste omdat u nooit heeft gemerkt wat er gebeurd is, en ten tweede doe ik u eigenlijk niets aan. Ja, u had graag verder willen leven, maar ja, dat was toen, nu niet meer. En toch zult u het me van tevoren wel kwalijk nemen. Sterker nog, ik ga ervoor de gevangenis in. En terecht. Maar waarom? Omdat het leven kennelijk toch nog iets waard is. Maar waar komt die waarde dan vandaan? Ons werd verteld dat het in de hemel perfect zou zijn. Er zou geen pijn, geen ziekte en geen kwaad meer bestaan. Langzaam gaan we die kant op. Eerst lossen we de pijn op, dan de ziektes, en dan manipuleren we het kwaad uit de genen, en als we het verouderingsgen ook nog eens onschadelijk maken, dan hebben we de hemel op aarde gecreëerd. En iedereen is gelukkig, want het gen dat depressiviteit veroorzaakt, wordt ook opnieuw geprogrammeerd.
Nou, dan hebben we de hemel niet meer nodig. We winnen allemaal de loterij. Alleen is het bekend dat het winnen van de loterij niet gelukkig maakt. Het zelf verdiend hebben van een vermogen wel. Als de wetenschap ons al zover kan brengen dat we perfect zijn, dan moet het toch helemaal een koud kunstje zijn om ons ook even die loterij te laten winnen. Maar ja, dat is het nou net. Als iedereen hem wint, is de hoofdprijs ineens niet meer zoveel waard. Als iedereen pijnloos, niet depressief, gezond en onsterfelijk is, zou dat ineens wel veel waarde toevoegen? Ik zou hier wel eens met iemand over van gedachten willen wisselen.
Er zit een boodschap in dit logje, dat voel ik zelfs. Maar het is tegelijkertijd een boodschap van nul en generlei waarde, want wat wil ik nu? Dat de wetenschap ophoudt met zoeken naar medische vooruitgang? Nee, integendeel. Ik wil dat ze doorgaan met als mogelijke consequentie dat het leven minder waardevol wordt. En trouwens, normaal sta ik hier helemaal niet bij stil en ben ik gelukkig als de snelweg leeg is. Mits er niemand ziek is natuurlijk. Nou ja, ik kom hier niet uit. Vanavond niet, en ook niet als ik onsterfelijk ben.