Puinhopen

We gaan gezellig naar Qatar om daar de wereldtitel binnen te hengelen. Rutte en Willem Alexander zullen juichen voor het Nederlands elftal, niet voor het stadion. Ik ben te ver heen om hier nog iets van te vinden, het is wellicht waar wat Rutte zegt, dat de economische belangen zo groot zijn dat je je het niet kunt permitteren om heel principieel te zijn. We weten al eeuwen dat het zo werkt, dus waarom nog verontwaardigd zijn, zeker nu het in het belang is van ons allen.

Het mooie is, we gaan deze keer ook winnen. Niet omdat we zo goed zijn, maar door een cynische speling van het lot. Mij interesseert het al niet, al die keren dat het me wel interesseerde vlogen we eruit, dus nu niet. Maar vooral omdat juist Nederland dan de cup wint in het corrupte land zonder voetbaltraditie waar slavernij nog hoogtij viert. En dat dan altijd aan ons blijft kleven.

Verder luister of kijk ik niet meer naar Poetin. Als ik zijn gebrabbel hoor verdiep ik me maar in mijn telefoon. Die kun je omkeren wat je wilt, de werkelijkheid blijft altijd overeind staan. Als je tenminste niet dat draaislot hebt aangezet. Ik versta hem toch niet, ik hoor alleen Annechien steeds het woord “illegaal” blijven herhalen als het over de Russische annexatie gaat. Stiekem hoop ik dat Vlad kijkt en zich net zo aan haar ergert als ik aan Poetins leugens.

En dan was er nog een stukje over Thierry Baudet. Dat hij zelf een harde klap van de molen heeft gehad is bekend. Dat hij gepest is en wraak probeert te nemen op de samenleving staat buiten kijf. Dat hij gelooft dat we bestuurd worden door reptielen is opmerkelijk. Het enige wat ik me dan afvraag is of hij dat echt gelooft, of dat het een briljante truc is. Niet dat ik die truc snap, want ik zou denken dat daarmee de laatste van je aanhangers je definitief vaarwel gaan zeggen. Maar dat is slechts gebaseerd op mijn hoop dat Nederlanders nuchter en redelijk zijn. Want echt, dat waren ze ooit, daar stonden we om bekend.

Er zijn enorme puinhopen in de wereld. En ze komen steeds dichterbij ons nette landje.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

8 gedachten over “Puinhopen”

  1. Er komt hier geen oorlog. Putin overspeelt zijn hand. Uiteindelijk zal zijn grote Russische rijk in stukjes geknipt worden en verdeeld onder de omringende landen.

    Like

  2. Dat laatste is een waarheid als een koe.
    We trekken het wereldgebeuren binnen onze eigen grenzen alsof het de hoofdprijs is. Wellicht omdat we ons anders rot zouden vervelen zonder te kunnen menen overal de hand in te hebben. Wellicht ook omdat we in eigen land niet genoeg hebben om het onrecht aangedaan gevoel te kunnen bevredigen.

    Like

Zegt u het maar

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.