Ik zag twee varkensboeren op tv. Aan hen werd gevraagd naar de band met de dieren. Die was er niet. Het waren dieren voor de vleesproduktie. Maar een van de twee vertelde aarzelend dat hij een keer een ziek varken had dat verzorgd moest worden, en dat het beest en hij na verloop van tijd toch een soort band kregen.
Uiteindelijk werd het beest wegens een kleinigheidje niet goed genoeg bevonden voor de slacht, dus kreeg het een spuitje. Dat vond hij jammer. Jammer van alle moeite die hij erin had gestopt om het beest beter te maken. De andere boer vond het maar onzin en vond het verspilling van voedsel, dat het beest een spuitje kreeg in plaats van naar de slacht te gaan. Deze laatste boer vond ik gelijk een lul. Die boer met de aarzelende band vond ik een iets mindere lul. En mezelf vind ik ook een lul, wel die beesten zielig vinden als je zo’n vrachtwagen inhaalt maar er niet aan denken als ik vlees eet.
Tja, stilstaan bij het eten op je bord wordt ons niet aangeleerd.
Het dier of de kok zijn van ondergeschikt belang geworden.
Stille groet,
LikeLike