Slappe hap

Ik heb gisteren iets gedaan wat mijn vrouw niet mag weten. Waarom schrijf je het hier dan op? Omdat ik anders met een zware last rondloop, en ik weet dat ze hier bijna nooit leest, tenzij ze getipt wordt dat er iets leuks staat. Op zich al een belediging, maar goed. In elk geval, iedereen die dit leest en die haar kent: mondje dicht tegen haar.

Want het is niet best wat ik deed, denk ik. Het gaat om het verbreken van een bond met haar en het aangaan van een nieuwe met mijn dochter. Die was als straf een week haar telefoon kwijt, buiten schooltijden. Ze had het bont gemaakt op school, dat heeft u hier wel kunnen lezen. Linda is dan wel streng, maar toch kwam er vervroegde vrijlating voor Tammar zodat ze dit weekend haar telefoon weer terughad op voorwaarde dat, bla bla. Slappe hap als je het mij vraagt.

Een andere algemene regel is dat er niet gefietst mag worden met de telefoon in de hand. Nu kwam ik haar vandaag tegen, ik zat in de auto, zij reed op de fiets, nog in haar proeftijd, met twee losse handen en aandachtig lezend op haar telefoon. Ze had me niet gezien, ik toeterde niet, maar deed wat ik moest doen en reed toen snel naar huis. Vlak voor ons huis reed ze weer keurig met twee handen aan het stuur, telefoon opgeborgen.

We reden tegelijk de oprit op en voor ze naar binnen ging hield ik haar tegen. Ik vroeg haar waar ze helemaal mee bezig was. Ze deed geen poging tot ontkennen en was schuldbewust. Omdat haar telefoon weer in gevaar kwam, vroeg ze me: “wil je het alsjeblieft niet tegen mama zeggen?” U begrijpt wel van wie ze hier het meest onder de indruk zijn.

Goed, ik heb haar laten beloven dat dit niet meer voorkomt, en indien toch, telefoon kwijt! En ik ga onverwacht langs haar route naar school rijden om te controleren. Dan weet ze dat ook. Slappe hap als je het mij vraagt. En nog stoken in de verhoudingen hier ook. Slecht hoor, echt slecht. Straffen is niet mijn specialiteit. Ik zou een uiterst slecht rechter zijn.