Het nest waarin je wordt geboren.

We hadden gisteren een feestje, en dat hebben wij niet zo vaak. De afgelopen twee keer hadden we het al laten varen wegens redenen die ik niet meer weet. Het beloofde dus laat te worden, en dat werd het. Een uur of drie eer we in bed lagen. Niet schokkend, maar wel als je er vroeg uit moet voor het voetbal van je kinderen. Nu hoefde ik dat niet, maar mevrouw Mack wel. Half zeven ging haar wekker om met mijn dochtertje mee te gaan. Hans redt zich inmiddels wel, en moest thuis spelen, dus ik hoefde niet mee.

Om één of andere reden wordt er dan er dan na het feestje toch op mijn gemoed gespeeld door mevrouw Mack, Hans had gevraagd of er nog iemand kwam kijken, en dat ze ontkennend geantwoord had, en dat Hans daar verder niet over gezeurd had, maar toch…Ik voelde de hint. Ik stond acht uur op, liet de hond uit en begaf mij op de fiets naar het veld, want ik moet nog stomdronken zijn geweest. De wedstrijd was tien minuten bezig toen ik aankwam, en ze stonden 0-1 achter. Hans zag me en zwaaide, en ik had mijn goede daad weer verricht.

Ik ging naast een moeder staan die al constateerde dat er weinig ouders van het thuisteam waren. De uitploeg was wel met een paar bussen uitgerukt. Op een gegeven moment (en un momento dado) komt er een te dik jongetje aanlopen dat het buurjongetje was van de moeder waar ik bij stond. Het jongetje moest pas om 11 uur voetballen, maar was er nu al. De moeder zei tegen me dat ze hem zo zielig vond, want zijn ouders kwamen nooit kijken, hij was komen lopen want zijn fiets was kapot, en kennelijk hebben zijn ouders hem ook niet goed de tijd doorgegeven waarop hij moest voetballen. Ik begreep haar gevoel wel.

Ik geloof dat mijn ouders vroeger één of twee keer zijn komen kijken naar een wedstrijd, en ik vond dat geen enkel probleem. Ik was allang blij dat ik op voetbal mocht. Maar mijn fiets was in orde en ik wist hoelaat ik moest. Hans verloor met 1-2. Maar dat deed er niet toe. Ook al was het onder druk van mevrouw Mack, ik was aanwezig en was daar dankbaar voor.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack