Om zomaar een reden zocht ik het nummer Love Will Tear Us Apart, van Joy Division. Ik googelde eens wat op de band en vond dat het al een oud nummer is, uit 1980. De hele band is oud, ik had ze een jaartje of 10 jonger geschat. De zanger, Ian Curtis heeft zich opgehangen op 23-jarige leeftijd, maar toch wordt hij een rocklegende genoemd. Later is uit deze band weer New Order ontstaan, en die kan ik wat beter in de tijd plaatsen. Ian Curtis leed aan epilepsie en als hij danste zag je het verschil niet met een epileptische aanval. Ik weet dat er grote fans van deze band zijn, en dat we de band niet moeten onderschatten als het gaat om invloeden op andere bands, maar ik vind alleen dit nummer mooi. Maar dan ook heel mooi.
Wat eens te meer bewijst hoezeer smaken kunnen verschillen. Want het nummer doet mij niets, hoogstens dat mij een geweldige somberte bekruipt bij het kijken en beluisteren van dit nummer.
Ja, smaken verschillen 🙂 ik vind het nummer dan weer wèl mooi, en ik heb ook nog de LP “Closer” van ze op Vinyl, maar ik draai het eigenlijk nooit meer: inderdaad: die diepe tristesse en somberte die eruit spreekt. Goed voor instant depressie 🙂
Morgen even luisteren, denk niet dat ik het ken, of wel. Doet het aan de Doors denken? (Tristesse, somberte, depressie)
Heb je de nieuwe van David Bowie al gehoord? Where are we now? Ook een mooi blogtitel.
Ja en ach wat een oud mannetje is mijn held geworden.
Ik wilde iets typen in de strekking van robschimmert. Het the Cure-achtige riedeltje erin vind ik dan wel weer leuk, maar verder doet dit nummer mijn niets.
mijn= mij uiteraard.
Ik kende het nummer trouwens niet eens. Maar ik was in 1980 ook nog erg kleuter 🙂
Ik houd er wel van. Joy division is niet gezellig. Ook gelezen waar de naam vandaan komt?
Nee?
Haha … en dat doe je dan niet alsnog? Kan ik dan weer niet laten.
‘Joy Division’ kwam uit het boek The House of Dolls van Karol Cetinsky en verwijst naar een plaats in nazi-concentratiekampen waar de gevangenen zich moesten prostitueren voor de machthebbers. Aldus wikipedia.
Nee, ik ging het niet opzoeken, omdat ik wel dacht dat jij het zou komen vertellen. En nu je het zegt, heb ik ergens zo iets gelezen.
Na het luisteren van dit nummer ben ik acuut in een voorjaarsdepressie beland. Dank je.
Sorry, maar er moeten ook depressieve nummers zijn. Het leven is niet één grote Bacardi-reclame.
Vaag en saai. Ieder zijn smaak.
Door mijn geweldig positieve instelling ben ik er weer uit; maar het was wel even slikken.
haha.
Dit herinner ik me nog wel, erg mooi. Riskant voor een overgevoelige tiener 🙂
Dit vind ik er ook eentje in de categorie mooi en depressief