Drie kwartier

Dat wonen in dezelfde wijk als waar ik woonde toen ik jong was is niet altijd handig want ik ben teveel herinneringen aan het ophalen. Aan de jaren tachtig om precies te zijn, die ik kennelijk toch leuker vond dan ik mezelf doorgaans wijsmaak. Want ik zou sommige momenten willen herbeleven en vast willen houden. Aan veel huizen in deze wijk heb ik wel een herinnering, al was het maar omdat ik de krant hier bezorgde. Ik begin ook weer magische gedachten te krijgen, iets wat ik mezelf in het eerste decennium van dit millennium afleerde.

Tijd zou nooit uitgevonden moeten zijn, elke seconde die verstrijkt komt nooit meer terug. Met elke seconde lopen je cellen ouderdomsschade op die niet meer ongedaan gemaakt kan worden. Woensdag overleed iemand die ik al bijna mijn leven lang ken. Niet heel goed, maar dat maakt niet uit, hij is voorgoed weg. Het huis waar hij woonde zal nooit meer hetzelfde zijn.

Ouder worden is iets waar ik moeite mee heb omdat je steeds minder toekomst hebt, en die toekomst steeds vaster lijkt te liggen. In het bos worden ze nog erger, die gedachten aan vroeger. Tijdens mijn ronden met de hond zie ik ook hoe het bos is veranderd. Plekken waar je vroeger kon komen zijn nu verboden toegang, en niemand weet waarom.

Ik besloot laatst dat vanaf het moment dat ik het besloot, ik voortaan elke dag een dag jonger zou worden in plaats van ouder. In het begin zou nog niemand het doorhebben, maar op een gegeven moment zou het moeten gaan opvallen. Maar een tijdje later bedacht ik dat het niet handig was om als enige jonger te worden en alle anderen ouder. Ik zou helemaal niemand van vroeger meer tegenkomen. Bovendien, mijn hersenen zouden weliswaar jonger worden, maar mijn geheugen zou minder worden, het zou tenslotte morgen -voor mij gisteren- niet meer weten wat er vandaag gebeurde.

Ineens snapte ik wat er gebeurt als je dement wordt. Dan word je met de dag jonger. Dat is het voordeel ervan. Ik besloot het proces toch maar weer om te keren en gewoon weer ouder te worden. Uiteindelijk heeft mijn verjongingsproces maar drie kwartier geduurd, dat gaat niemand opvallen.

Of ik het ooit zal leren, dat ouder worden, dat denk ik niet. Ik ben gedoemd te blijven mijmeren over vroeger en over wat had kunnen zijn. Dreaming my life away.