Zelfdestructie

Ik weet niet wat het is met mij, waarom ik zo moet overdrijven in mijn werk, maar ik ben nu sommige IT-ers aan het uitleggen hoe ze hun werk moeten doen. Ooit was ik hoofd administratie en IT, een titel die ik zelf afkortte tot hoofd administratie, of boekhouder, want dat was wat ik deed. Dat IT liet ik weg uit angst dat iemand mij iets over IT zou vragen, en waar ik de ballen verstand van had.

Nog steeds niet, daar niet van, maar IT zelf heeft dat ook niet. Dus kan ik ze vertellen welke links ze moeten maken om een bepaald proces goed te laten verlopen. Ik geef ze aan wat er fout staat, en vervolgens corrigeren zij dat omdat ik de rechten niet heb. En naar mijn oordeel zou ik die rechten wel moeten hebben, want dan zouden we veel minder IT-cases hoeven aanmaken.

Probleem met deze uitsloverij van mij is dat ik begin op te vallen. Ik kreeg deze week twee mailtjes met daarin bedankjes voor mijn werk, en dat is niet zo erg, maar gisteren kreeg ik er ook een waarin ik werd toegevoegd aan een of andere “kick off” voor het starten van iets wat me niet duidelijk is. Ik heb dit al bijna mijn hele werkzame leven, dat ik langzaam begin op te klimmen. Iets wat ik helemaal niet wil want ik acht mijzelf totaal ongeschikt als leider. Dat heb ik mezelf aangedaan door managers 30 jaar lang te hebben doorgrond, en ik zo tot de conclusie kwam dat verhaaltjes op de mouw spelden naar beneden iets is waar ik mij diep voor schaam en hoe je er echt over denkt door boven niet gewaardeerd wordt. Dat had ik beter niet kunnen doen. Dan had ik nu ook kunnen zeggen dat ik -really exited to join this kick-off group – was.