Wellicht dat ik het wat zwaarder opvat dan nodig, maar ik sta in de depressiestand. Niet dat er iets mis is met mijn hersenen, maar het komt van buiten. Het is die dreiging van een kernoorlog die zorgt dat ik nergens plezier aan beleef.
Er is plotseling niks meer wat nog zin heeft. Een zomervakantie boeken? Ik zie het niet zitten. Een andere auto? Leuk, maar plots zie ik het nut niet meer. Trouwens, met €2,31 langs de snelweg is er sowieso geen lol meer aan. Dan komen daar nog de enorm gestegen energieprijzen overheen, wie kan er zomaar even een paar honderd euro per maand extra ophoesten?
Nee, dit zijn geen fijne tijden, en dan zijn we nog niet eens in oorlog. Ik heb liever een zoveelste Corona-golf plus bijbehorende lockdown dan deze dreiging. Eigenlijk mogen we blij zijn dat we al zolang leven in dit tijdperk van kernwapens. In 1983 had het allemaal afgelopen kunnen zijn als een Russisch officier het officiële protocol had opgevolgd in plaats van zijn verstand te gebruiken. De radar gaf aan dat er zojuist vijf kernraketten waren gelanceerd vanuit Amerika. Hij vertrouwde het niet en besloot af te wachten. 23 minuten later kreeg hij zekerheid, en bleek het vals alarm. Hij had de wereld gered. Hij kreeg geen bedankje, maar een reprimande wegens het niet opvolgen van de instructies.
De atoombom werd door de Amerikanen noodgedwongen ontwikkeld, bang als ze waren dat de nazi’s hem als eerste zouden hebben. Dat klinkt nog redelijk, maar nu zitten we met die troep. Wellicht kan er een verbod op komen, maar wie gaat daar een bekeuring voor uitschrijven in het geval iemand zich er stiekem niet aan hield?
De enige manier om van die troep af te komen is ze allemaal in te zetten. Dan zijn we er voorgoed vanaf. Over honderd miljoen jaar merk je er niks meer van.
Mack 
Honderd miljoen jaar is te veel voor mij om te bevatten.
LikeLike