Vooral doorgaan

Nog geen jaar geleden had mijn zoon het aan de stok met Marc over een gebaar dat hij naar hem maakte. Hans vond hem een rukker. Marc pikte dat niet en kwam op het schoolplein verhaal halen. Ik zei destijds niet om welke Ajacied het ging, maar omdat hij nu zijn reputatie toch heeft verkloot, kan ik nu wel melden dat Hans dat destijds al goed in de smiezen had.

Verder had hij vandaag een zware training op een kazerne waarna hij mij appte met de woorden: ik ben dood. Iets met balken sjouwen en ermee in een boom klimmen en andere nuttige dingen die het de vijand dun door de broek laat lopen. Toen hij thuiskwam riep hij in zijn gebruikelijke stoer-komische toon: kamp van Koningsbrugge, hoomoos. Hij was in elk geval zo slim geweest om niet uit de oefening te stappen toen de instructeur aangaf dat degenen die moe waren mochten stoppen. Dat kwam ze op een scheldkanonnade te staan en voorligsteun plus opdrukken. Hij had de blaren op zijn voeten staan maar stoppen was onverstandig. Ach, best stoer van hem, al lag hij om negen uur al te slapen. Je moet ze trouwens de kost geven die zich vandaag ziek gemeld hadden, of een positieve zelftest hadden gedaan. Zijn mentor wordt erdoor tot wanhoop gedreven. Ik vind het ook raar, je meldt je vrijwillig aan voor een opleiding bij defensie, maar als het zwaar wordt geef je niet thuis. Met zo’n instelling word je natuurlijk zo overlopen door de vijand.

Kijk, ik werd ook zo opgevoed vroeger. Ik moest ook altijd door en zomaar ziek melden was er niet bij. En dan werd er ook verteld dat je het met zo’n instelling van om de haverklap ziekmelden het niet zou redden. Maar ik kwam op kantoor terecht. Daar bleek je het prima te kunnen redden als je de kantjes eraf liep! Wat zeg ik? Met een beetje hielenlikken en wat verraad kon je heel ver komen.

Mijn opvoeding was harder, afstandelijker en erop gericht om me zelfstandig te maken. Tevergeefs. Ik snap nog steeds niet hoe de trein werkt. Bij Hans werd hem alles uit handen genomen, als een kind van deze tijd. Dat pikte hij niet en slaat nu keihard terug door gewoon door te gaan.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack