Er werd onlangs weer klimaatalarm geslagen. Er was al even geen onderzoek gedaan, dus deze keer voegde men een aantal bestaande onderzoeken bij elkaar, en sloeg alarm. Nu stond het onomstotelijk vast dat het onze schuld was. Vorige keren was het nog ‘waarschijnlijk’ en later ‘zeer waarschijnlijk’, maar nu stond het onomstotelijk vast. U weet, als iets onomstotelijk vast staat, is het zo en kunnen alleen Russen het nog omstoten door te zeggen: ‘niet waar.”
Ik raakte in de stress. God, hoe moet dat nu met het klimaat, hoe draai ik die thermostaatknop nu terug zodat de temperatuur maar maximaal 2 graden stijgt? Ik wist het niet. Ik zag reeds doembeelden van zware overstromingen, ijsberen in onze rivieren, mislukte oogsten, honger, en rijken die steeds maar rijker werden en zich voedden met onze angst. Ik voelde me zelfs terneergeslagen. Het was jaren geleden al vijf voor twaalf, en dat is het eigenlijk steeds gebleven, maar dat klopt natuurlijk niet. Kon je de tijd maar terugdraaien! Nee, het is inmiddels al 24 uur voorbij vijf voor twaalf. Wederom staan we op de rand van de afgrond.
Ja, het is kut, maar wat doe je eraan? Niks. Ja, je kunt wat maatregelen nemen die geen zoden aan de dijk zetten maar voor verdere verdeeldheid zorgen. Het echte probleem van overbevolking is toch niet op te lossen. Van de meer dan zes miljard mensen die er zijn is er bovendien niet eentje die een idee heeft wat we hier eigenlijk doen. Nee, een doemscenario schetsen, de schuld bij mij neerleggen en geen oplossing voorschotelen. Geen wonder dat ik me terneergeslagen voelde.
Ik trok aan de noodrem. Mijn noodrem. Ik kan het niet oplossen. De overheid zoekt een balans tussen milieuschade en economische schade. Medemensen die de kans hebben om rijk te worden gaan daarvoor en leggen hun lat wat lager. Ik moet gewoon verder met geen idee hebben wat we hier doen. En als ik in de stress raak schiet niemand daar iets mee op. Je kop in het zand steken is soms helemaal niet zo’n slecht idee.
Mack 
Pas op! Straks gaan we allemaal kopje onder?
Misschien moeten we gewoon maar goed leren zwemmen? Voordat we kopje onder gaan.
Het is tenslotte uitstekend zwemweer ….
PS: het aantal kleine dingen die elke Nederlander zelf kan doen om het tij te keren is talloos.
Stille groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Om het tij te keren? Dus als we het tij niet keren is het wederom onze schuld? Het is niet de schuld van ons bedrijf (en vele anderen) die jaarlijks een zinloze kick off organiseren waardoor honderden mensen wereldwijd het vliegtuig moeten pakken en naar een zinloze bijeenkomst moet vliegen? Waarbij ze ook nog de opdracht krijgen dat ze niet hetzelfde vliegtuig mogen pakken omdat het bedrijf kwetsbaar is als één zo’n vliegtuig neerstort?
LikeGeliked door 1 persoon
Een schuldvraag? Of ieders gedeeltelijke verantwoordelijkheid?
Hoe je het ook wendt of keert? We zullen allemaal slachtoffer zijn van stijgende zeespiegels, temperatuur en nog veel meer?
Ik wijs niet naar jou of wie dan ook. Wel maak ik zelf steeds meer een afgewogen eigen keuze.
Voor vanmiddag kies ik er voor om met mijn oppashondje een lekkere wandeling te maken.
Optimistische groet,
LikeGeliked door 1 persoon
zoals een homp zeep gebruiken in plaats van een flesje shampoo? Nou ik vertik het, dan maar verzuipen maar wel met zacht schoon haar.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn kalend hoofd houd ik zelf bij met een tondeuse. Shampoo gebruik ik dus niet.
Mijn haarproblemen worden dus vanzelf kleiner en kleiner.
Van mij dus geen adviezen m.b.t. het haarwassen …
Stille groet,
LikeGeliked door 1 persoon
met de kop in “t zand kon je het hoofd koel houden, dat was vroeger…
LikeLike
Je kunt natuurlijk ook gewoon accepteren dat het uiteindelijk met de mensheid gedaan is. Een nieuwe zondvloed als de ijskappen zijn gesmolten. Waarom is dat zo erg, gewoon bootjes bouwen en meer gaan vissen dan naar de supermarkt, tot ook dat over is. Misschien ontstaat er wel weer een nieuwe mensheid. Waarom denken wij eigenlijk altijd alles te moeten/kunnen/willen beheersen..
LikeLike
Omdat, Dyhan, ik het zielig vind voor de ijsbeer. Het is onze schuld dat het beest straks geen eten meer kan vinden.
LikeLike
Jij vind het zielig voor de beer, maar de beer denkt niet, hij lijdt niet aan honger, hij heeft honger. Als je wat wilt doen, ga naar de noordpool en laat je consumeren.
De natuur streeft altijd naar evenwicht en levende wezens passen zich aan als ze daar de tijd voor krijgen.
LikeGeliked door 1 persoon
De mens denkt wel, tenminste de meesten, en snappen wel dat ze het evenwicht ernstig verstoren. Kan ik ook jou meenemen en jou laten consumeren? Ik bedoel, dat is wel zo eerlijk, jij bent ouder en jij lijkt toch niet veel om het leven te geven.
LikeLike
Ik ben niet bezig met hongerige beren. Wanneer het je zorgen baard moet je er wat aan doen.
LikeLike
Ik wel. Doet me pijn om te zien. Als jij iets weet wat helpt, dan hoor ik het graag. Ik ben niet zo nuchter als jij.
LikeLike
Kennis nemen van de wereld, van plaatsen waar je armen niet toereikend zijn om een helpende hand te kunnen bieden, kan zeer pijnlijk zijn. De oplossing is geen kennis meer nemen van iets buiten je invloedsfeer. Maar je bent een kind van deze tijd dat overal thuis wil zijn. Ik heb dat niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat zal ook de reden zijn dat ik blog en jij niet. 😉
LikeLike
Je verandert wel erg makkelijk van onderwerp.
Maar dat is wat ik weet wat zou kunnen helpen.
Meer heb ik niet.
LikeLike
Er helpt dus niks en je moet er niet over nadenken. Dat is de reden dat ik blog en jij niet. Dat is niet het onderwerp veranderen.
LikeLike
Ik denk weleens: ‘Als de voortekenen steeds duidelijker worden en de hele boel begin te schuiven, moet je tijdig je huis verkopen en maken dat je wegkomt.’
Maar ja, waarheen?
LikeGeliked door 1 persoon
begint i.p.v. begin
LikeLike
Ja, kop in’t zand. Wij hebben zonnepanelen, we scheiden alle afval. Maar we vliegen straks wel weer naar onze vakantiebestemming. Wij zetten geen zoden aan de dijk, wij individuen. Het zijn de grote onaantastbare bedrijven zoals jouw bedrijf er kennelijk een is. Zolang dat nog allemaal kan of moet verdom ik het mijn ieniemie bijdrage in de vorm van het inleveren van dingen die voor mij het leven leefbaar maken, zoals naar de vakantiebestemming vliegen, in te leveren. Lange zin, maar hij klopt wel, denk ik.
LikeGeliked door 2 people
Precies.
LikeLike
Zo ver ik weet woonde je eerder 11 meter boven de zeespiegel en tegenwoordig zelfs 17 meter. Veel Neder-landers hebben meer reden tot de aanschaf van een woonark. 😉
LikeGeliked door 1 persoon