Ik liep in het bos en zag twee vrouwen koffiedrinken op een omgevallen boomstam. Omdat de hond dat wel interessant vond zei ik haar om naast mij te blijven. De hond jankt dan zachtjes omdat ze er heen wil, maar ik herhaalde het commando nog een keer en liep ze zo voorbij.
Een van de vrouwen sprak mij aan. Ik hoorde een bekend accent. “Als je niet wilt dat die hond naar mensen toegaat, dan moet je tegen die mensen zeggen dat ze jou aankijken en niet de hond.” Ik begreep het niet en vroeg om uitleg. “Nou gewoon, da’s allemaal negatieve energie, dat voelt zo’n hond. Ik heb twintig jaar honden gehad en ik kijk altijd naar Cesar Milan. Dat vind ik prachtig. Kijk, jouw hond zit nu ook braaf te wachten, die voelt nu geen negatieve energie meer.” “Dat komt ook omdat daar om de hoek een hond staat,” zei ik. Nog wat verderop stond het baasje. “Oh, staat daar nog een hond?! Er is er ook eentje vermist hiero, een Mechelse herder. Kijk, hier heb ik een plaatje!” Ze liet me een plaatje op haar telefoon zien. De hond die om de hoek stond was inmiddels aan het spelen met mijn hond. “Hee, is dat hem niet,” vroeg de vrouw. Ik zei dat dat geen Mechelse herder was en dat zijn baasje verderop stond. Het baasje van de hond, die het gesprek kennelijk had gevolgd, stond op een afstandje te grijnzen. “Oh is die van u, wat is dat voor hond,” vroeg de vrouw aan hem. “U hebt toch twintig jaar honden gehad, ” merkte de man droogjes op. “Dit is geen Mechelse herder. Verre van zelfs.” “Ja, kent u dan alle honden uit uw hoofd, ” vroeg de vrouw? “Wel veel, ” zei de man. “Nou, dat vind ik dan heel knap van u.” De man liep door en de vrouw zei tegen mij: “ja, als we bijdehand gaan doen dan ken ik dat ook! Gezellig hiero!” Ik legde haar uit dat het hier het hondenuitlaatgebied was. “Ja, het is hier wel mooi, ” zei ze. Ik vroeg haar waar ze vandaan kwam. “Uit Vaassen” was het antwoord. Ik reageerde verbaasd vanwege haar accent en omdat ze de plek niet leek te kennen. “Oh, u heeft een wat andere tongval dus ik dacht dat u niet van hier was.” “Oorspronkelijk niet nee. Ik kom uit Amsterdam”. “Ik ga weer eens verder,” zei ik. Ze wenste me nog een fijne dag en ik deed hetzelfde.
Ik besefte ineens dat ik al 25 jaar honden heb. En dat ik nooit Cesar Milan kijk. En dat ik voordat ik honden had al wist hoe een Mechelaar eruit ziet. En dat mijn hond eigenlijk alles al goed deed. En dat Amsterdammers zo ook wel een vooroordeel in stand houden. “Die luu uut ’t West’n, die denk dat sie alles weetn.” Ik hoor het een Veluwenaar zo zeggen.
Mack 
Mooi en wijs blog
Stille groet uit Amsterdam-Zuidoost
LikeGeliked door 1 persoon
Je hebt die mevrouw toch wel bedankt, omdat ze je inspireerde voor dit blogbericht? 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Was ietsje later, toen was ik al weg.
LikeLike
Daarom ga ik ook weg uit Drenthe. Zeggen ze hier ook, terwijl ik echt niet alles weet (bijna dan).
LikeLike
Wanneer ik door het bos loop en ik kom iemand tegen met een doorgaan loslopende hond, wat overigens verboden is, zie ik, dankzij het vele kijken naar Cesar Milan, direct of mensen een hond onder controle hebben. Als ik er een in paniek hoor roepen ‘Boris hier’, ‘Boris ‘hier’ ‘Boris’ en het beest komt gefocust op mij afgerend heb ik het niet meer. In een dierenwinkel stond me pas nog een grote zwarte te ruim aangelijnde hond gebiologeerd aan te kijken en ineens sprong het beest woest in mijn richting .Cesar Milan zegt dat je geen oogcontact moet maken maar ik vertrouwde de situatie voor geen meter want de vrouw was allesbehalve bezig met controle over die hond.
LikeLike
Ik heb geen angst voor honden. Toch ben ik wel een paar keer gebeten. Ik heb mijn hond ook niet altijd onder controle helaas. Als ze wild ruikt is ze weg, als ze een bepaalde hond hoort waar ze de schurft aan heeft is ze weg en er zijn drie mensen waar ze, als ze die ruikt, heen sprint, nog voor ik ze gezien heb. Het bos is verboden voor loslopende honden inderdaad, maar er zijn bepaalde plekken waar het mag. Ik word nooit zo blij als daar mensen gaan lopen die bang zijn voor honden, of als er mensen lopen met een aangelijnde hond. Ga dan tweehonderd meter verderop, denk ik dan.
LikeLike
Nou ben ik niet echt bang voor honden in het algemeen. Er loopt hier in de straten vaak een man met twee aangelijnde collies die woest beginnen te blaffen als ze me zien en die hij duidelijk in toom moet houden en daar ga ik wel met een grote boog omheen. Ook woonde hier een tijd lang een vrouw met een Sint Bernhard die precies hetzelfde gedrag vertoonde. Omdat ik Cesar Milan veelvuldig heb bekeken weet ik dat het nogal belangrijk is dat de hond weet wie de baas is. Als de baas of bazin zich onzeker voelt bleek de hond vaak de leiding te nemen en de verdediging op zich te nemen en voor anderen niet te vertrouwen. Daar let ik wel op ja. .
LikeLike