Een dappere poging

Ik was bijna zover. Ik had een andere auto op het oog, die zag er op de foto’s schitterend uit. Ik had een goed bod voor mijn Laguna, bijna twee keer zo hoog als dat slechte bod van laatst, dus ik ging er heen. Het was wel vreemd, want voor het eerst in mijn leven toonde ik interesse in een Duitser, dat heb ik niet eerder gehad. Maar, zo maakte ik mezelf wijs, Opel is recent onderdeel geworden van Peugeot, dus Opel is Frans. Dat deze witte Insignia turbo nog van voor de overname was, zag ik maar door de vingers.

Ik had een afspraak gemaakt om de auto te bekijken en voor een proefrit. Ik had her en der al wat lijntjes uitgegooid, want een auto kopen is geen proces dat je in je eentje doet. Dat heeft goedkeuring nodig van mensen met verstand van techniek, van mensen die kunnen rijden, van mensen die er rationeel naar kijken en van mensen met gevoel voor emotie. De auto had wel een klein nadeeltje, hij was uit Italië geïmporteerd. Dan kun je vrijwel niet zeker zijn van de kilometerstand, maar de onderhoudsboekjes waren ingevuld, hij zag er echt prachtig uit, het leek allemaal in orde, hoewel het een koud kunstje is om de kilometerteller terug te draaien en wat stempels te vervalsen. Maar goed, de auto zat strak in de lak, had een beetje stoeprandschade aan één velg en had een heel klein krasje op het portier. Dat mocht geen naam hebben.

En toch, toen ik aankwam stond de auto warm te draaien, dat bevalt me al niet, en ondanks dat hij in schitterende staat verkeerde deed hij me niks. Daar zit toch nog wat onverwerkt anti Duits sentiment ben ik bang. Ik kreeg niet het idee dat hier nu een 220 pk monster stond, wat hij wel was. En toen ik achterin plaatsnam zat ik met mijn hoofd vast tegen het dak. Echt belachelijk voor zo’n grote auto. In een Fiat Panda is dat beter voor elkaar en dat overdrijf ik niet.

Toen dacht ik: “wat heeft het dan voor zin om te gaan proefrijden,” en heb het niet gedaan. Als een auto je niks doet ben je ook niet bereid hem zijn fouten te vergeven. Dus kom ik waarschijnlijk nooit los van een Fransman of een Italiaan. Maar ik heb een dappere poging gedaan.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack