Ik heb de klok rond geslapen. Niet omdat ik moe was, maar omdat ik ziek was. Nou ja, ziek, ik heb geen idee wat ik heb, maar als ik inadem heb ik pijn in mijn zij. Alsof ik aan het hardlopen ben en steken krijg. Zomaar ineens, sinds vrijdagavond.
Irritant. Want als je hardloopt kun je vaart minderen. Minder inademen is een stuk lastiger. Ik zit me maar af te vragen wat dit kan zijn. Internetdokteren levert een tal van mogelijkheden op, van onschuldig tot ernstig. Stress wordt niet genoemd, dus dat kan het niet zijn. Er staat ook niet dat het niks kan zijn, dus niks kan het ook niet zijn. Twee oorzaken uitgesloten. Het kan volgens mijn ook geen achillespeesontsteking, alzheimer of een gebroken sleutelbeen zijn. Zo komen we toch al dichter tot de oorzaak. In werkelijkheid maak ik me wel zorgen, maar dat zit in mijn aard. Meestal is het niets, en mijn Opa zei altijd: wat vanzelf gekomen is, gaat ook vanzelf weer weg. Er is geen speld tussen te krijgen, alleen de tijdspanne kan soms langer zijn dan een mensenleven. Te laat dus. Maar goed, vroeger kon je zulke dingen nog makkelijk zeggen.
Ik bedoel maar, Freddie Mercury heeft ook geen aids meer inmiddels. En de dinosaurussen zijn er ook niet meer. Mijn Opa ook niet. Goed. Het blijven vervelende ongemakken. Maar we gaan er maar vanuit dat het weer over gaat. Want dan pas ben je weer gerustgesteld.
Mack 
Ik weet niet waarom ik nu pas je blog ontdek, maar wil in ieder geval zeggen dat ik je schrijfstijl heerlijk vind. En ik hoop voor je dat het inderdaad een gevalletje ‘wat vanzelf komt, gaat ook weer vanzelf’ is. Een uitspraak waar ik me vaak net iets te lang aan vasthoud als blijkt dat het toch iets serieus schijnt te zijn, oops.
LikeLike
Heb even mee gezocht en een ingegroeide teennagel kunnen we ook uitsluiten.
LikeLike
Net zoals groeipijnen.
LikeLike