Smeren, kleren en weren was het devies van een arts van de week op het jeugdjournaal. Hij maakte de kinderen bewust van de sluipmoordenaar die de zon is. Pet op, zonnebril op en volledig bedekt en ingesmeerd de zon in. Zo is het tegenwoordig. Onze huisarts is anders. Die adviseert, 20-30 minuten per dag onbeschermd de zon in. Ik ben als kind zo vaak verbrand, nou ja, ik was wat rood. Trok wel bij.
Gisteren heb ik in de tuin gewerkt. Omdat ik over twee weken in Frankrijk moet zijn voor een vakantie, dacht ik dat ik vast een laagje ultraviolet moest laten zetten. Uiteindelijk ben ik dus uren in de weer geweest, en ja, het was iets te lang. Het is een beetje pijnlijk onder de douche. Maar het voordeel is dat de witte verf er nu af is en ik niet die eerste dagen daar in Frankrijk als een kreeft hoef door te brengen.
Ok, het is niet goed om te verbranden, dat lijkt me duidelijk, maar godsamme, er kan ook helemaal niks meer tegenwoordig. Een keertje verbrand zijn zeg, pff. Mijn overgrootvader zou er allang niet meer moeten zijn als het zo slecht was als ze zeiden.
Toch insmeren volgende keer als je weer de tuin doet. Of is dat volgend jaar?
Zodra m’n kleinkinderen naar buiten dreigen te gaan worden ze grondig ingesmeerd met zonnebrandcreme, daarna pak ik ze niet meer aan of op, overal plakt huid op huid en vlekt er wel iets op mijn schone kleren. Ik vind het behoorlijk overdone.
Toch ben ik voorzichtiger dan vroeger toen ik ook weleens behoorlijke verbrandde in het begin. Smeren houd ik ook niet zo van maar doe nu wel mijn neus (soms) en overdag blijf ik wat in de schaduw, wel met weinig kleren want dan word je ook best bruin hoor en ja het wordt overdreven allemaal, net als alles.