Mevrouw Mack’s oude Japanner is niet meer onder ons. Het ding had ongetwijfeld nog jaren meegekund, maar we hadden geen zin meer om er kosten voor te maken. Ze had haar zinnen gezet op een Renault Modus, en na een paar weken zoeken heb ik er vorige week eentje gevonden. Het is een briljant klein autootje. Hij heeft ruimte genoeg voor twee honden in de achterbak, de achterbank is verstelbaar zodat de kinderen ook een zee van ruimte hebben, hij heeft meesturende verlichting in het donker, getint glas, en alles werkt weer. Behalve de airco, maar die wordt bijgevuld. En hij zit niet meer onder de deuken, butsen en krassen. Er is hier iemand de koning te rijk. Het model ziet er alleen niet uit, maar ach, een kniesoor die daar op let. Voor belachelijk weinig geld rijdt ze er weer perfect bij.
Mijn gedeukte fiets voldoet nog prima.
Maar ik heb dan ook geen echtgenote …:
Vrolijke groet,
het gaat er ook niet om hoe hij eruit ziet…