Het mannetje van de mens.

We zijn weer op ons vertrouwde adres in Schubbekutteveen. Het is als thuis, maar dan ergens op een onvindbare plek in Drenthe. We hebben hier een vrijstaand huis, en er zijn stallen met paarden. Drie paarden inmiddels. De verantwoordelijkheid voor de paarden neem ik op me. Zwaar werk. Waterleidingen zijn afgesloten wegens de kou, dus sjouwen met waterbakken en zware balen met hooi voeren. Wat eten die beesten een hoeveelheden! Ik begrijp nu waar de uitdrukking ‘honger als een paard’ vandaan komt. Het is stervenskoud buiten, maar binnen kunnen we de temperatuur gewoon regelen. Je verwacht het niet hier in dit onontgonnen gebied. Het mooiste is als je door de achterdeur naar buiten stapt. Dan is daar het grote niets. Ik loop met de hond langs een kanaal, de kou trotserend. Je voelt je gelijk weer man hier. Tevreden snoof ik de kou op. Ik dacht zelfs dat ik in de verte een wolf spotte, maar het zal wel een vos of een hond zijn geweest. Er stond trouwens een bericht op social media: weer wolf gespot op Veluwe. Dat doen ze expres volgens mij, van die weerwolf. En de nacht hier, die is ook zo zwart. Ik dacht vroeger dat je in Frankrijk de sterren beter zag omdat je hoger zat, maar nee, dat is het niet. Ik vloog vorige week via Zeeland over de Randstad naar Schiphol, het is één langgerekt lint van lichtvervuiling. Hier is het aardedonker. En koud. Morgen het ijs weer uit de drinkbakken hakken. Katten, kippen, paarden, vissen en een hond hebben we hier. Pas als die allemaal geen goede plek voor de nacht hebben, kan ik gaan slapen. Zo werkt het hier in de wereld van honderd jaar terug. En anders doe ik net alsof. Doe ik net of het min 30 is. En of ik een wolf zag. Want met een lullige -2 of een loslopende hond hoef ik u niet vermoeien.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

2 gedachten over “Het mannetje van de mens.”

Zegt u het maar

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit: