Weinig dingen zo mooi als je eigen vuurtje stoken. Ik ben er nu achter dat ik ook een houtkachel in mijn tuin wil. Of een vuurkorf, of hoe zoiets ook heet. Mijn vrouw deed de kachel gisteren aan met aanmaakblokjes. Typisch vrouwelijk. Snel resultaat willen zien en het ambacht van het vuur maken uit het oog verliezen. Aanmaakblokjes, pfff.
Hoewel ik geen ervaren vuurmaker ben, zit het wel in de man en weet ik precies hoe het moet. Vroeger als kind deed ik het wel eens, maar dat was broddelwerk, met krantenpapier. Hier zette ik wat dunne twijgjes tegen elkaar in de vorm van een wigwam, een dikkere tak in het midden, en wat gedroogd hooi bij de hand. Twee stokjes tegen elkaar aan wrijven net zo lang tot ze beginnen te roken, en dan het hooi erbij, en blazen. Als het heet genoeg is, vat het vlam. Het vlammende hooi in de houtkachel en hoppa, daar is uw vuur.
Nou ja, dat is de theorie. Maar aanmaakblokjes heb ik niet gebruikt. Een aansteker dan, vooruit. Maar ik heb dan nu ook een heerlijk, knappend mannelijk vuurtje. Op de achtergrond wat zachtjes briesende paarden. Hun hoefgetrappel is het enige geluid. Ik waan mij Old Shatterhand in Drenthe.
Mack 
In De voortuin heb ik een emmer ingegraven.
Het blanke sloophout van de buren verbrand ik daarin.
In de avond tuur ik graag in vlammetjes.
Zonnige groet,
LikeLike