Tijdens de dodenherdenking, en met name tijdens de twee minuten stilte, was ik in lichte trance. Ik bekeek het beeld van de dam, hoorde wat vogels, zag de koning, en toen het voorbij was bedacht ik: oeps, ik heb niet aan de doden gedacht.
Ik dacht zojuist dat als mijn opa niet in 1985 was overleden, hij nu ongeveer de oudste man ter wereld zou zijn. Ja, ha ha, wat een logica. Maar toch! Van 1901 was hij. Twee wereldoorlogen meegemaakt. Vaag leven geleid. Hij had kinderen uit een eerder huwelijk en was niet getrouwd met mijn oma. Mijn tante is de halfzus van mijn moeder, en er zit nog een oom tussen van wie wij niet eens weten of hij nog leeft. Ik vond mijn opa wel een grappige man. Zijn wang voelde als schuurpapier, en hij had een houten stok, maar hij maakte wel grapjes. “Jongens, wat ligt daar op straat, is dat een kroket?” “Nee, dat is een drol opa,” en hij had lol. Misschien dat u nu snapt van wie ik die flauwe humor heb.
Om terug te komen op dodenherdenking, ik heb zojuist mijn opa herdacht. Geen slachtoffer van de tweede wereldoorlog, maar goed, sommigen willen de dodenherdenking toch breder trekken, waar anderen daar weer faliekant tegen zijn. Het is immer een punt van discussie. Mede dankzij de gevallenen mogen we de discussie hier voeren. Als we nu in het 1000-jarige rijk hadden geleefd, werd het ons medegedeeld wat we ervan mochten vinden.
Mack 
in het 1000 jarig Rijk zouden we mooie liederen zingen over de doden, althans over de ons welgezinde doden: Ich hatt einen Kamaraden, einen bess’ren fändst Du nicht……en
Hörst Du das ewige Räuschen……
LikeGeliked door 1 persoon
Vrije dodenherdenking was het dus.
LikeLike
Nu je het zegt. Wij zaten zwijgend te kijken en ik hoorde ook de vogels. En verder keek ik naar Maxima en zat te bedenken of de jas die ze aanhad een Jan Taminiau was of een Nathan. En toen waren die twee minuten al voorbij, nog voor ik aan de doden kon denken.
Vlak na de oorlog herdachten we in dit dorp gezamenlijk de doden. Op een kruispunt. Als de klok sloeg waren er mensen die dan op de grond knielden en baden. Het was zeker voor ons kinderen heel indrukwekkend. Het was een katholiek dorp, vroeger dan.
LikeLike