Elke avond als ik de hond uit laat, loop ik hetzelfde rondje. Het is een rondje van niks, misschien tweehonderd meter. Aan het begin zijn struiken waar de hond altijd plast. Iets verderop, als ik de hoek om loop, zijn struiken waar ze soms poept. Er zit geen regelmaat in. Soms moet ze alsof ze twee dagen niet gepoept heeft, en soms helemaal niks. Maar ze gaat er wel altijd even snuffelen. Aan andere drollen ruiken, is het meer. Met de kennis dat een hond tienduizend keer beter kan ruiken dan een mens, begrijp ik niet dat het beest niet flauwvalt. Maar dit terzijde.
Als ik daar sta te wachten word ik altijd bespied. Vanuit een donkere bovenkamer vanachter een plant die in de vensterbank staat. Het is een oud vrouwtje, ik heb geen reden om aan te nemen dat ik door een instantie geschaduwd word. Als ik plotseling naar boven kijk, trekt ze snel haar hoofd achter de plant, maar ik kan haar contouren nog onderscheiden. Wat ik me afvraag is hoe het vrouwtje weet dat ik daar op dat moment ben. Ik ben er niet altijd om dezelfde tijd, en toch is het net of ze er altijd staat. Vanavond heb ik de aanlooproute nog eens bestudeerd. Ik denk dat ik het nu weet. Er floept altijd vlak voor haar huis een lamp aan als ik er langs kom. Dat moet het haast zijn. De hond poepte vanavond niet. Die heeft dit soort dingen trouwens helemaal niet in de gaten. Ze mag dan wel een veel beter reukvermogen hebben, ze loopt wel veel sneller in een hinderlaag dan ik.
Mack 
Toch is de hond in z’n voordeel, hij/zij piekert niet.
LikeLike
Ohja, dat soort lampen… Krijg je dan niet de neiging om elke avond, bij het langslopen, even te testen hoe ver je er vandaan moet lopen om het aangaan te ontlopen ;-)?
LikeLike
Shit… je hebt mijn handlangster ontdekt.
LikeGeliked door 1 persoon
Zo’n oud vrouwtje achter een raam vormt geen gevaar voor een hond, zou ze ergens in de struiken gaan zitten dan heeft Bello dat echt eerder door dan jij
LikeLike
Jij hebt wel weinig vertrouwen in mij he. Ik ruik oude vrouwtjes op een kilometer afstand.
LikeLike