Gedragsprobleem

Gisteren tegen de avond had ik het plan om met Hans te gaan fietsen naar het bos. Op de fiets kom je op plekken waar je lopend niet kan komen en andersom. Het probleem was dat Tammar ook mee wilde, want ze had niks te doen. Nu is het zo dat de vorige twee keren dat Tammar meeging we geen wild hebben gezien omdat zij niet stil kan zijn. Dus had ik met mezelf afgesproken dat ze voorlopig niet meer mee ging. Maar daar was mevrouw het niet mee eens. Ze begon zo hartverscheurend te huilen dat ik mijn hand over mijn hart streek. Natuurlijk wel een hartig woordje tot haar gericht. Ze zou stil zijn en ze zou niet gaan zeuren dat ze moe was.

Dus zijn we 800 meter onderweg en begint ze of ik haar kon duwen omdat ze toch wel moe was. Mevrouw Mack had ons zojuist met de auto ingehaald om de hond uit te gaan laten in het bos. Dus terug was geen optie. Hans had het al helemaal gehad met zijn zusje, dus die ging demonstratief 80 meter achter ons fietsen. Dat begon goed. Ik waarschuwde Tammar dat ze gewoon mee moest fietsen en dat als we het wildrooster over waren dat ze stil moest zijn. “Wat is dat een wilde kooi,” vroeg ze een kilometer verderop. Toen we het wildrooster over waren hield ze uiteraard niet op met praten. Na een paar keer werd ik boos en kneep haar hard in haar arm. Dat hielp even want ze begon te huilen. Ik had nog geluk dat ik mijn net nieuwe iPhone op de weg hoorde vallen bij die actie anders was ik die nu kwijt geweest door Pollewop. Nu zaten er slechts wat krassen op.

Het bos bleek gesloten. Overal borden dat je er niet in mocht in verband met de bronstijd. Dan heb ik het niet over de periode voor Christus die volgde op het Neolithicum, maar over de periode tussen 15 september en 25 december waarin de paartijd van edelherten plaatsvindt. We moesten dus op de weg blijven. Na twee flinke heuvels (hoge duvel) kwamen we bij een punt waar een aantal mensen doodstil stonden en zelfs lagen te luisteren naar het geburl van de mannetjesherten. Het is een mooi geluid, het is een kruising tussen het geblaat van een schaap en het geloei van een koe, maar dan uit het bos. Men zegt dat het geluid kilometers ver reikt, maar in onze omgeving geloven ze ook nog in sagen. Het geluid was in de verte duidelijk te horen en het kwam van verschillende kanten. Alleen Tammar hoorde het niet en bleef ook herhalen dat ze niks hoorde. Ik siste dat ze stil moest zijn, maar dat kan ze niet dus dan gaat ze met haar voeten herrie lopen maken op de steentjes. De geachte aanwezigen vonden het wel grappig, maar ik duidelijk minder. Ik pakte het spul op en keerde huiswaarts om de natuur niet teveel te laten verstoren door mijn tweede nazaat. De hoge duvel af is link. Het gaat keihard en de weg is hard. Ik schatte de snelheid zeker 35 kilometer per uur en Tammar keek doodleuk opzij. Ik beet haar toe dat ze voor zich moest kijken, maar toen ging ze met die snelheid met haar voorwiel wiebelen. In paniek riep ik haar toe dat ze dat niet moest doen waarop zij antwoordde dat zij dat niet deed maar de fiets. Gek word je ervan.

Wat later drukte ze nog bijna een tegemoetkomende auto in de berm en ik had het gehad. Haar voorlamp deed het ineens niet meer dus ik gebood haar tussen Hans en mij in te gaan fietsen en mij te volgen over het donkere fietspad. Dat is het enige wat ze gehoorzaam deed. Thuis hebben we afgesproken dat ze we het nu een aantal keer geprobeerd hebben en dat ze tot haar zevende niet meer mee gaat om wild te kijken. Op een of andere manier vond ze het prima. Ondanks dit gedrag ben ik gek op dit meisje. Het moet wel echte liefde zijn.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack