Ik hoorde het nummer vandaag voor de 757-ste keer en nog nooit heeft het me verveeld. Nog sterker, vanochtend viel het me extra op in de auto, hoe mooi het eigenlijk is en welke instrumenten ik nu eigenlijk hoorde. Goed, die piano in het begin herkent iedereen wel, maar verderop in het nummer wordt een prachtige elektrische gitaarsolo weggegeven. Normaal was dat gewoon onderdeel van de melodie, maar nu viel me pas op dat het een gitaar was. Ik besloot de tekst er eens bij te zoeken want ik had nog nooit verstaan waar het nummer over ging. Ik wist wel dat het lied geïnspireerd was door een oude Engelse roman, maar daar bleef het ook bij.
Flarden van de tekst, die kon ik meezingen. Tenminste, als niemand erbij was, want zo de hoogte in dat is slechts voor een enkeling weggelegd. Maar wat ik nu eigenlijk zong? Toen ik de tekst las vond ik het nummer ineens nog mooier. Doordat ik al 35 jaar Elvis luister heb ik me nooit getraind in het laten doordringen van de tekst. Niet zo belangrijk bij Elvis, want negen van de tien keer gaat het over liefde. Dit nummer gaat ook over liefde. Maar zo pakkend. Over Cathy die verliefd is op Heathcliff, en die terugkwam na een lange afwezigheid. Heathcliff, ik ben het, Cathy, ik ben thuisgekomen. Laat me binnen wat ik heb het zo koud. U weet vast al wel over welk nummer het gaat. Prachtig, emotioneel, en wat een betoverende zangeres. En wat een rare naam, Heathcliff. Was er niet een dokter die zo heette?
Mack 
Betoverend, ja dan omschrijf je Kate Bush en vooral dit nummer goed. Zo jong nog hier.
LikeLike
Heathcliff was de naam van Bill Cosby in de Cosbyshow en was dokter idd.
LikeLike
Ik kan me een interview met Kate Bush herinneren vanuit het prille begin. Haar vader was daarbij aanwezig. Ze lieten daarbij een filmpje zien, een clip, van haar bijzondere intuïtieve manier van dansen, in de natuur. Ik was direct verkocht. ‘ The man with the child in his eyes’, vind ik het mooist. ‘Don’t give up’, met Peter Gabriel, ook prachtig.
LikeLike
Ach, de Bronte sisters. Ik vond die Heathcliff maar een gluiperd. Een lekker jong ding trouwen, en je eigen vrouw, die knettergek is, opsluiten in de toren.
LikeLike
Iedereen kent toch Heathcliff.
LikeLike
Ha ha…, ik lees je blog en klik ook op de link. Terwijl ik luister naar Kate, vraagt Levin ineens:” mama..?”
Ik:”Ja…”
Levin:”Dat is toch vals zingen, toch?”
LikeLike
Hier ook fans hoor al was het vooral Joop die de cd’s kocht. Don’t give up met Peter Gabriel is ook mijn favoriet.
LikeLike
Dat nummer raakt mij ook nog steeds, en nog wel andere nummers van haar ook. Alleen vind ik die gitaarsolo dan toevallig weer net wat minder, die had beter gekund, spontaner. Maar afgezien daarvan, prachtig gewoon. Te bedenken dat ze pas negentien was toen. Die piano speelt ze ook zelf hè. Een ander nummer van haar, ‘The Man with the Child in his Eyes’, schreef ze op haar zestiende. Prachtig nummer ook. Ik begrijp niet hoe iemand zoiets op haar zestiende geschreven krijgt.
LikeLike
Oh die noemde Margo ook al, dat nummer.
LikeLike
Die gitaarsolo had David Gilmour himself (die bij de productie betrokken was) in moeten spelen.
LikeLike
Ik vond wel een versie op youtube met Jon Lord achter de piano.
LikeLike
Ik vind het zo’n mooi en magisch nummer dat ik de clip daarnet heb weggeklikt (nog niet eerder gezien). Dat doet wel afbreuk aan het nummer zeg!
LikeLike