Categorie: Nostalgie

In de jaren '80 had je op woensdagmiddag het radioprogramma Ronflonflon met Jacques Plafond. Een groter zooitje is nooit meer vertoond op de radio. Ik vond hier een erg grappig stukje waarin meneer Plafond ruzie maakt met politieagent Jelles Bode die de files probeert aan te kondigen. (rechts onderin klikken.)

Lees verder “28 jaar later…”

Vandaag was ik op een reünie van de vierde klas lagere school in Drunen. Ik ben 23 jaar weg daar en heb sinds die tijd niemand meer gezien. Van tevoren best zenuwachtig maar al gauw is het toch net of je je klasgenoten nooit uit het oog verloren bent. Opvallend vond ik dat er maar weinig zonder kinderen waren en dat bijna iedereen nog in een straal van 30 km rond Drunen woont.
Drunen, waar ik tot mijn dertiende heb gewoond, symboliseert voor mij een gelukkige jeugd, ik heb er dan ook veel herinneringen aan. Klasgenoten van de lagere school zijn zes jaar een onderdeel van mijn jeugd geweest. Ik ben altijd benieuwd geweest hoe het ze vergaan is en had de stille behoefte ze weer eens te zien. Vandaag ging die wens in vervulling.

De klassenfoto zoals hierboven is opnieuw gemaakt met ons in dezelfde positie. Ik hoop die binnenkort aan dit logje te kunnen toevoegen. De vader van Pauline (die hier wel eens reageert) was er ook. Hij heeft mij twee jaar lang les gegeven en heeft dus min of meer bijgedragen aan de enorme hoeveelheid kennis die ik bezit.

Mevrouw Mack heeft een nieuwe fiets. Een knaloranje moederfiets met kinderzitje en boodschappentassen. Toen ik het gevaarte vanavond in de veel te kleine schuur wilde parkeren klonk er ineens een luide "PING". Maar hoe ik ook zocht, er was niets te zien wat leek op een bel. Duidelijk een nieuwe ontwikkeling in de fietstechniek.
Toen ik de fiets aan een nader onderzoek onderwierp vielen mij nog meer noviteiten op. Licht zonder dynamo, een dubbele standaard als bij een motor, schijfremmen, airbags, versnellingen, luchtbanden…wat een wonder der techniek.
Mijn laatste fiets werd gestolen in 1990 en sindsdien heb ik nooit meer een andere gekocht. Het was nog zo'n zelfde als mijn opa had in de oorlog van 14-18, met houten banden en met een dynamo die meer energie opwekte dan het totale windmolenpark van de Flevopolder.

Terwijl ik de fiets van mijn vrouw naar de schuur reed bedacht ik mij dat mijn generatie in een moeilijke tijd leeft. Bijna een eeuw lang reden we rond op hetzelfde soort fiets, maar net nu er van ons topprestaties worden verwacht, verandert alles elk half jaar onder je kont vandaan. En ik hóu helemaal niet van veranderingen. Moet je eens nagaan wat er tientallen of zelfs honderden jaren perfect heeft gefunctioneerd en wat er precies in onze tijd zo nodig moest veranderen om het veranderen. Ik noem: de gulden, superbenzine, dagboeken, doorschrijfgrootboeken, wegenkaarten, WAO, carburateurs, de lagere school, belastingschijven, bruin en witbrood, en weet ik wat allemaal nog wel niet meer. Net als je het snapte was het weg. Bovendien wordt van ons verwacht dat we perfect met een computer kunnen omgaan zonder dat we het ooit op school geleerd hebben. En wat wij wel kunnen, behoorlijk Nederlands, is ineens volkomen onbelangrijk. Bovendien wil ik wedden om zeven euro vierendertig dat tegen de tijd dat wij met pensioen gaan, er niets meer verandert omdat dan ineens alles al uitgevonden is. Never Change A Winning Team is mijn motto.

De ZX81. Die had ik 1983 dus al. 1KB intern geheugen en geen harde schijf. Later kochten wij er een 16K geheugenmodule bij. Ongekend! Ik heb de 16K geheugenmodule nog steeds. Via Hobbyscoop nam je programma's op op een casettebandje en die kon je dan weer laden op je computer.
Ik programmeerde al in Basic toen Bill Gates nog niet eens miljonair was.
In 1985 kregen wij de Commodore 64. Die was helemaal geweldig. Op vrijdagmiddag met cassettebandjes naar je vriendje om zijn nieuwste spelletjes te kopieëren. Ik had al illegale software toen nog nooit iemand van Windows had gehoord. Spelletjes voor de Commodore 64 zijn later nooit meer door een andere PC overtroffen.

Als ik een goede film kijk, let ik nooit op geluids- of beeldkwaliteit. Sterker nog, als ik dat zou doen zou ik de hele film niet meer snappen. Dus dat bespaart mij een breedbeeldtelevisie.
Met een stereoinstallatie werkt het bij mij net zo. Elvis door een transistorradiootje klinkt altijd beter dan Volumia door een 2×200 watt B&O geluidsinstallatie.
Vandaag zag ik achter ons stereomeubel een cassettebandje liggen. Ik blies het stof eraf en deed hem in het tweemotorig cassettedeck. ("Tweemotorig is belangrijk" zei de verkoper mij destijds.)

De muziek die erop stond verdiende de kwalificatie 'gevariëerd' niet. Eén grote wanorde was mijn stijl van opnemen. Liefst met een stukje afkondiging van de DJ erbij zodat je -als je die plaat ergens anders hoorde- vreemd opkeek omdat dat stukje afkondiging miste.

Neem nou een van de beste nederlandse liedjes ooit gemaakt: "Beethoven" van Linda de Mol. Ik sta dan echt voor m'n lol de keuken op te ruimen. En Frits Spits die haar afkondigt en zegt: "Kende u het nog? Beethoo"

Met enige trots realiseer ik mij dat ik de tijd nog heb meegemaakt van de logaritmen en intresttafels uit een boekje. Een boekje vol met getallen, onmisbaar bij het vak bedrijfscalculatie.
Zegt u het nog iets, grote S, kleine s, grote A, kleine a?

Als je bijvoorbeeld wilt weten hoeveel 10 gulden (want we hebben hier nog over guldens) na 51 jaar waard is bij een rentepercentage van 6% (boekje van mijn vader uit 1966), dan kijken we in de tabel grote S (samengestelde intrest, tafel I), bij 6% en 51 jaar en daar vinden we het getal 19,52536353. Als we 10 vermenigvuldigen met dit getal weten we dat we dat 10 gulden na 51 jaar is aangerent tot ƒ 195,25.
Dat schiet niet erg op, zult u zeggen. Nee, maar geduld is een schone zaak getuige het volgende voorbeeld.

1 ct, 1000 jaar, 4 % rente.

Als u het geduld opbrengt heeft u over 1.000 jaar 1.079.778.900.000.000 euro. Zegge: Eénbiljardnegenenzeventigbiljoenzevenhonderdenachtenzeventigmiljard negenhonderdmiljoen euro.
En u heeft er niets voor hoeven doen!

De schok die ik als kind kreeg toen ik er achterkwam dat Sinterklaas niet bestond was nog niets vergeleken bij de schok die ik kreeg toen ik erachter kwam dat Vader Abraham niet echt was.

"Papa, mag ik op voetbal? Pleeeaasee? Het kost maar f 2,50 per maand." die vraag stelde ik in 1980 aan mijn vader en had niet verwacht dat hij het goed zou vinden. Ik zat immers al op judo.
Maar papa lachte en vond het goed, als ik maar wel zorgde dat ik er zelf heen ging en dat hij mij niet ieder weekend ergens naar toe moest rijden.
De teams in de F-divisie waren genoemd naar ere-divisieclubs. Ik kwam bij Roda en mijn eerste wedstrijd tegen PSV op een half veld scoorde ik drie keer. Daarna speelde ik in de D. en werden we kampioen met mij als linksbuiten. De trainer trakteerde op frikandellen. In de C. stonden we bovenaan op het moment dat ik verhuisde. Ik ben in mijn nieuwe woonplaats niet meer op voetbal gegaan. Ik kende immers de in's en out's van het voetbal al, getuige de volgende analyse waar je Cruijff of Van Hanegem dus nooit over hoort.

Als je geblesseerd raakte deed dat pijn. Niet vreselijk maar je moest het er wel ernstig uit laten zien want anders zagen ze dat je je aanstelde. En dat doen de profvoetballers nog precies zo. Let maar eens op, als ze op een brancard worden weggedragen liggen ze altijd op hun rug, een pijnlijke grimas op hun gezicht en één arm over hun ogen. Maakt niet uit waar het pijn doet. Ik weet waarom ze dat doen met die arm. De pijn is niet onhoudbaar maar ze zijn bang dat ze anders in de lach schieten. Zeker weten.

-Elke avond om middernacht het "Wilhelmus."

-'s ochtend tot aan klokslag zeven: "kluung kluung kluung klungklung klungklungklung…Hilversum 3." "kluung kluung kluung klungklung klungklungklung…Hilversum 3."

-Vrijdagnacht Kees Schilperoort en Eric de Zwart met "de Stemband."

-Ma-Avro, di-Vara ,wo-VPRO/EO, do-Tros, vr-Veronica, za-NCRV, zo-KRO.

-Het kledingadvies van Jeroen van Inkel. Schat, Hallo, je bent weer te laat….

-Ko de Boswachtershow. (Alle konijnekeutels, Anton Gleuf)

-De Avondspits. (kruip in de huid van en de poplimerick.) Wij spreken met de overlevering van John Lennon.

-De nationale hitparade. (we draaien de platen helemaal)

-Hobbyscoop. Complete computerprogramma's over de ether downloaden. Maar dat heette toen nog "opnemen".