Categorie: Mack vindt ergens wat van

Ik weet niet wat het is met Matthijs, maar ik vind Matthijs zo neutraal. Hij stoort me niet en ik ben geen enorme fan van hem maar ik vind hem wel op zijn plaats in DWDD. Dus als het Matthijs niet is, dan moet het haast wel door het programma en de gasten komen, dat ik graag kijk. Aan de andere kant, een paar jaar terug werd DWDD ook wel eens door een ander gepresenteerd en dat vond ik toch minder. Dus Matthijs moet kwaliteiten bezitten. Als ik erover nadenk zou ik geen enkele karaktereigenschap van Matthijs kunnen noemen. Is hij moedig, is hij geduldig, is hij aardig of diepzinnig? Geen idee! Tot nu toe had ik geen idee. Ik wist helemaal niks over hoe Matthijs in elkaar stak. Maar daar kwam vanavond verandering in.

Er zaten twee min of meer over het paard getilde internetjournalisten, de één wat meer dan de ander maar allebei ontbrak het ze niet aan een ongezonde dosis arrogantie. De één was een verwend kindje, de ander was iemand met een doorsnee gezicht, die dat doorsnee gezicht compenseerde door in een smoking-achtige outfit te lopen. Internetjournalisten willen vanzelfsprekend ook bewijzen dat ze echte journalisten zijn, dus doen ze een aantal uitspraken over de onbelangrijkheid van de krant en de tv ten opzichte van internet. Bijvoorbeeld als je de krant leest dat dat eigenlijk niet meer van deze tijd is, en dat jongeren een tv programma niet op een bepaalde tijd gaan bekijken, maar op een tijd die het hen uitkomt. Ik liet het heel even op mij inwerken. Die het hen uitkomt? Hoorde ik dat nu goed? Ja hoor, die het hén uitkomt. Daar moeten we de oorlog mee winnen zeg! Het jaar 2010 heeft zeker voordelen, maar heeft er iemand wel eens goed over nagedacht wat op lange termijn de consequenties zijn van het afschaffen van dienstplicht en het bij de voornaam mogen noemen van de leraar? Wat is dat voor een onzin dat je voor je 18e ook een mening mag spuien zeg! Ja, het is echt onzin. Dat kan ik ook bewijzen dat het onzin is. Denk alleen maar aan de mening die u zelf had toen u 18 was en u weet nu dat het onzin was en dat u beter uw mond had kunnen houden.

Nou ja, het verwende jochie meende ook dat de mensen die nu nog een abonnement op de krant hadden, wel snel zouden uitsterven en dat we dan wel van  dat ouderwetse en onbetekenende medium af zijn. En ik moet hem zelfs nageven dat hij het met zo’n stelligheid zei, dat ik heel even aan het tegendeel twijfelde. Ik ben best geduldig maar ik zie ook op tijd wanneer iemand een bats voor z’n bek nodig heeft. Tafeldame Pauline Cornelisse was het met mij eens, dat merkte ik aan haar licht verontwaardigde tegenargumenten. En Matthijs, die volgens mij toch een groot deel van zijn carrière bij de krant heeft rondgehangen, moet deze opmerking toch pijn gedaan hebben. Maar nu weet ik een karaktereigenschap van Matthijs. Matthijs bewaart zijn zelfbeheersing. Matthijs kan absorberen. Matthijs gaat vrolijk verder en de wereld draait door.

Ik ben niet zo’n luidruchtig persoon. De luidrucht is mij stelselmatig afgeleerd in mijn jeugd. Op mijn tenen de trap op, en zachtjes met de deuren. Het nadeel ervan is wel dat je je ergert aan mensen die als een olifant de trap op lopen of een deur dicht smijten met een rotklap. Of aan mensen die keihard praten als je zit te werken. Mijn collega (lekker onbekommerd roddelen hier) belt altijd met het doveninstituut. Als zij aan de telefoon zit, kan ik mijn eigen gedachten niet meer verstaan. Het irriteert me mateloos, want ik word ook een dagje ouder. Waarom doen ze dat, die hardpraters? Het zijn ook altijd gesprekken van niks. Ze zeggen tien keer hetzelfde en ze praten met een zakelijk accent. Zo praten ze normaal nooit. En in elk gesprek hoor je dezelfde one-liners. Waarom regelen ze hun zaakjes niet via e-mail? Toch veel handiger als je steeds dezelfde dingen zegt? Een kwestie van knippen en plakken lijkt me. Veel geschreeuw en weinig wol is niet zomaar een gezegde hoor. Ik weet zeker dat er een causaal verband is tussen iemands intelligentie en zijn luidruchtigheid.