Schijt goddomme thuis!

Mijn verhalen spelen zich veelal in het bos af, zo ook de volgende. Ik heb er wel compleet de schijt van, en ik hou niet van vloeken op dit medium, maar godverdomme, nou maakten ze me echt kwaad! (en ik waarschuw u vast, het wordt een goor verhaal)

Gisteren liep ik in het bos met de hond, en identificeerde een menselijk uitwerpsel, gewoon een gore drol met doekjes erbij. De hond is daar gek op, dat walgelijke schepsel, dus ik sommeerde haar door te lopen, wat ze ook deed. Toen ik even later omkeek stond ze stil, en ik wist al hoe laat het was. Ik sommeerde haar te komen, en normaal is dat het teken om nog even snel te doen wat niet mag. Maar ik liep al dreigend in haar richting en ze koos eieren voor haar geld.

Vandaag liep ik er weer langs, echter op twintig meter afstand. Ik hield de hond in de gaten, maar alles leek normaal. Totdat ze ineens een sprint inzette en ik weer wist hoe laat het was. Ik zette ook een sprint in, al tierend, en dacht dat ik er eerder zou zijn omdat de hond in de verkeerde richting liep. Maar nee, ze liep precies goed in een rechte lijn recht op haar doel af, en toen ik er was, was er al een hap uit verdwenen. Ik schold de hond verrot, gaf haar een schop (niet te hard) en zei dat ze “gauw” door moest lopen. Dat deed ze en ik besteedde er verder niet meer te veel aandacht aan.

Een kwartiertje later was ik haar weer kwijt en liep een paar meter terug. Ik zag haar ergens vijf meter van het pad af, en ik zag weer zakdoekjes en stront liggen. Wat bezielt die idioten die in het bos gaan zitten schijten??!! Wat is dat godnondejuu voor manier van doen? De hond had het alweer te pakken en deze keer riep ik haar bij me te komen. Nu wist zij al hoe laat het was en ik greep haar bij haar nekvel en tilde haar op. “Wat heb jij gedaan”, tierde ik. Ik gaf haar weer een schop en gebood haar door te lopen. Ze bleef schuldbewust voor me lopen, en elke keer als ik te dicht in haar buurt kwam, of ik maakte een iets afwijkend geluid, schoot ze weer naar voren.

De hele verdere weg heeft ze voor me gelopen, in één lijn naar de auto, waar ik ik normaal gesproken veel eerder aankom en ik moet wachten terwijl ze tergend langzaam de laatste vijftig meter aflegt. Vervolgens moet ik tien keer zeggen dat ze in de kofferbak springt voordat ze het uiteindelijk doet. Nu niet. Nu hoefde ik niks te zeggen en ze sprong er in één keer in, die strontvreter.

Goed, mijn hond is walgelijk, maar die bosbouters kan ik wel vernielen. Dit is bepaald niet de eerste keer dat ik het meemaak dat mijn hond menselijke schijt opspoort. En waar ik de auto geparkeerd had lag het ook weer vol troep.

Mensen zijn walgelijk.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

29 gedachten over “Schijt goddomme thuis!”

  1. Haha (ja sorry) ze ruiken het echt van verre, die van mij tenminste ook. Het is smerig (vinden wij) maar zij niet hoor, heerlijk wat er allemaal nog voor eetbaars in zo’n drol zit ook al is het al een beetje verteerd, het smaakt nog prima!
    Ik plas weleens wild, maar poepen daar kan ik me echt niets bij voorstellen, dat doe je niet. Ik denk ook dat het alleen mannen zijn die dat doen.

    Like

  2. Gatverdamme! Smerige mensen! Ik moest hierbij denken aan wat mijn moeder wel zei: ‘Een goeie kip legt haar eieren thuis’. Dat zei ze als ik het toilet bij m’n ouders gebruikte waar het voor bedoeld was. Pas veel later, toen mijn moeder allang overleden was had ik het antwoord: ‘Ik gun jou ook iets!’
    Maar ik kan me voorstellen dat je er schijtziek van wordt. Aan de lijn houden misschien?

    Like

  3. Die bossen daar moeten onderhand boordevol stront liggen, van honden en mensen. Het lijkt me geen pretje om daar nog te wandelen. De natuur is erg traag met het afbreken van stront en poep. Er ligt wel eens een dikke laag witte schimmel op en dan is de vorm van de drol goed te zien. Is er geen opruimprogramma? Dat er iemand met een strontvernietigende spray rondgaat? Zoiets als roundup maar dan voor poep.

    Like

    1. Alleen een wolf poept midden op het pad, voor de rest merk je er niks van. Tenzij er allerlei gore doekjes bij liggen en je hond het vindt. Maar, ga lekker in de stad lopen.

      Like

      1. Dat zou wel een hele afwisseling zijn. Als ik mijn voordeur (het mag ook de achterdeur zijn) uitstap, sta ik midden in een groot bos met vennen en heide. Maar nu je het zo zegt lijkt een stad me ook wel eens wat. Zo’n bos gaat toch snel vervelen met al dat groen en de paden die je uit je hoofd kent. Ik kan daar elke dennennaald uittekenen. Ja, ik ga op avontuur! Ik ga naar de stad! Op ontdekkingsreis. Vandaag nog.

        Like

  4. Misschien begreep je je hond niet goed, hij wilde het alleen maar opruimen, net zoals al die nette mensen die de stront van hun hond opruimen in een plastic zakje. Volgende keer gewoon een plastic zakje aan de bek van je hond hangen, ruimt ie het netjes op en hoef jij alleen het zakje met inhoud mee te nemen.

    Like

Zegt u het maar

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit: