Categorie: Mack windt zich ergens over op

Ik ben bepaald geen fan van Rumag, in tegenstelling tot mijn vrouw, die het wel hilarisch schijnt te vinden. Net als al haar vriendinnen. Misschien is het juist wel bedoeld voor vrouwen, dat Rumag. Nu zag er ik er net één, en die vond ik dan wel weer grappig. “Of.je.hebt.een.leven.of.je.hebt.een.opgeruimd.huis” Geen dijenkletser, ik geef het gelijk toe, maar ik had eerder die dag exact dezelfde gedachte. Dat kwam zo. Om acht uur vanochtend begon er een paardenlul uit de buurt met een elektrische sloophamer zijn badkamer te verbouwen. Terwijl ik uitsliep omdat ik een leven heb op vrijdagavond. Oh ja, wat dan? Doet er niet toe. Maar deze man, wat zijn ogen zien, maken zijn handen. Bij mij gaat die spreuk ook op, maar dan moet het woordje ‘kapot’ er nog achter.
Ik stond de voortuin te vegen en ik hoorde hem nog steeds bezig. En even verderop was er ook iemand bezig met gelijksoortige geluiden. De terreur van een woonwijk voor jonge gezinnen. Er woont altijd wel een stel dat hun huis wil voorzien van het nieuwste van het nieuwste. Niet omdat het oude het niet meer doet, welnee, omdat ze dat ergens op 2e paasdag hebben gezien. En dan moet dat er komen, koste wat kost. Het stel zonder leven maar met prachtinterieur gaat om tien uur naar bed, om vervolgens de buurt te terroriseren. Eerst met een paar dagen betonboringen, maar erger nog, later met facebook foto’s van een ooguitstekend mooie badkamer. Één grote successtory, hun levens. Maar om acht uur ’s ochtends op zaterdag slaap ik nog. En in je tuin zitten op zaterdag zonder dat er iemand herrie aan het maken is er ook niet meer bij. Om nog maar te zwijgen over die kutbarbecues die aangaan zodra de eerste zonnestraal doorbreekt.

Allereerst wil ik even kwijt dat ik mij enorm erger aan 1 aprilgrappen die niet op 1 april worden gemaakt. En helemaal als de maker dan vindt dat je erin bent getrapt. Ten tweede wil ik zeggen dat 1 april grappen die wel op 1 april worden gemaakt, een niveau hebben dat een tragisch dieptepunt benadert. Eigenlijk vind ik dat het verboden moet worden. Ik vind het kwetsend en niet meer van deze tijd. En zo niet, dan vind ik ze racistisch.

En nu ik mij toch aan het ergeren ben. Pasen. Het feest van de herrijzenis van Christus. Wij deden er niet al te veel aan vroeger. Kerst was kennelijk belangrijker. Voor veel christenen niet begreep ik later, en ergens was dat ook wel te begrijpen. Want wat maakte Jezus nu bijzonder? Dat hij geboren werd of dat hij opstond na zijn dood? Nou ja, voor ons was die geboorte kennelijk belangrijker. In elk geval, Pasen is intussen het nieuwe kerst aan het worden. Met tradities als eieren zoeken, de uitvoering van the Passion en de Matthäus-Passion. En gezellig samenzijn. Laat me met rust, gek! Vier Pasen als een christen, of vier het zelf, maar val anderen er niet mee lastig. Nog even en ik zit straks op Secretaressedag bij mijn familie. Gezellig samen te zijn.

Op Urk woont een aantal idioten. Nu wonen die natuurlijk in elk dorp, maar nadat ik een aantal Urksgenoten op de radio hoorde over hun nieuwe zeeheldenbuurt, werd ik een beetje onpasselijk. Zoals bekend hebben een aantal zeehelden flink huisgehouden in overzeese gebiedsdelen, en eigenlijk hadden we daar niet over moeten horen. J.P Coenstraat. Zeeheld, 1587-1629. Dat was alle informatie die we hadden moeten hebben. Niks aan de hand. Helaas, het zijn er de tijden voor, het verleden wordt opgediept en uitgeplozen door amateurhistorici, en de rapen zijn gaar. En dan worden er misstanden aan de kaak gesteld waar we eenmaal wat mee moeten doen. Ok, geen probleem, je kunt er niet omheen, dit wordt onhoudbaar. Niet op Urk. Daar openen ze een nieuwe zeeheldenbuurt.

Op de radio kwam een oude Urker opheldering geven. Zijn zalvende stem met rollende R gaf me de kriebels. Ik hoorde hem de statenbijbel in gedachten al bulderend opdreunen. We moesten voorral niet naarr de negatieve dingen kijken, maarr deze helden eerren om al het goede wat ze voor het Vaderrland hebben betekend. Wie zonderr zonden is, werrpe de eerrste steen. Aanvoegende wijs. Verre van blijven, zo’n gek die ergens in zijn leven is gestopt met nadenken in z’n reservaat.

Adolf Hitlerstraat. 1889-1945, uitvinder van de VW Kever.

Ik ben boos. Vanavond werd er ingebroken in mijn auto, en werd mijn laptop gestolen. Dan heb je al reden tot boos zijn, maar aan de andere kant, waarom zou het jou niet gebeuren? Mijn auto is verzekerd en de laptop was van de zaak, alleen mijn privé spullen die in de tas zaten zijn ook weg. En wat gegevens op de c-schijf, ook weg.  Maar, probeer daarna eens aangifte te doen bij de politie, zeg! Eerst heb ik ze gebeld om te vragen wat ik moest doen. Dat duurt minimaal vijf minuten eer je iemand aan de lijn krijgt, tegen een tarief van, kan mij het schelen, maar het waren in elk geval mijn kosten. Dan krijg je het advies om digitaal aangifte te doen. Prima, dan doe ik dat als ik thuis ben. (Dit was in die stomme stad Utrecht, ik krijg een steeds grotere hekel aan mijn geboortegat) Nou, geloof maar niet dat dat mogelijk is hoor. Gewoon niet. Eerst moet je al valsheid in geschrifte plegen door te zeggen dat er geen sporen waren -moddervette sporen in het zand- want als je invulde dat er sporen waren kon je geen aangifte doen. Daarna moest je een QR code scannen. Waarmee dan? Toen zag ik dat ik het verkeerde vakje had aangeklikt en ook digid aangifte kon doen. Prima, doe ik dat. Ik doe al jaren belastingaangifte met mijn digid, alleen heeft de politie verzonnen dat mijn digid bij hen niet kan omdat er geen sms controle op zat.

Dus, de dief gaat vrijuit, en ik kan geen aangifte doen. Dat laatste maakt me nog veel bozer dan het eerste. Ik vind het gewoon belemmering van de rechtsgang door de politie. Het lijkt wel of het met de dag gekker wordt.

Update: uit kwaadheid heb ik net gebeld om aangifte te doen. Want dat staat op de site dat dat kan. Dat kan niet. Maar het staat op de site? Ja, het staat er wel, maar dat is een foutje. Nu mag ik dus vrijdag (dat is morgen, donderdag en dan vrijdag) aangifte komen doen. Eerder is er geen tijd. Dat is de droevige staat van het land.

Ik maak mij een beetje zorgen, al weet ik niet goed waarom. Ik weet wel waarover, maar niet waarom. Het gaat namelijk over de codes rood en de weeralarmen. Mijn zoontje moest naar school maar gisterenavond waren wij al in rep en roer. Dus werd er groot alarm geslagen onder de ouders van de schoolkinderen en werd er gezorgd dat de arme schapen met de auto werden gebracht. Al snel kregen we een mailtje van de school dat de schapen eerder naar huis mochten, want het onheil zou om een uur of twee losbarsten.

Ik werkte thuis vandaag, want er was immers gewaarschuwd voor een landelijke ontwrichting. Nu werk ik tegenwoordig op maandag altijd thuis, maar toch. Het naderend onheil van twee uur maakte dat ik het zo plande dat ik voor die tijd de hond had uitgelaten, stel dat je overvallen wordt door de sneeuw, ze vinden je toch nooit meer terug? Ja, over driehonderd jaar als goed bewaard gebleven lijk. De man met hond van Vaassen, zo zal ik dan heten en mag ik een plekje naast de Tollund man en Otzi. Mij niet gezien.

In werkelijkheid erger ik mij kapot. Het sneeuwde een beetje vandaag. Een dun laagje ligt er. Mijn zoon en zijn klasgenootjes moesten gebracht en gehaald worden. En morgen weer! Ze hebben niet eens fatsoenlijk leren fietsen met hun opoefietsen met kratje. Wij achtervolgden elkaar op de fiets en al slippend reden we elkaar klem. We joegen door de modder en als er sneeuw lag gooiden we onze fietsen plat door de bocht als waren we Boet van Dulmen. En toch heeft onze generatie het toegelaten dat het nu zo geworden is. De winterbandengeneratie. Ik erger me aan de gewatteerde maatschappij, maar ik weet niet waarom. Waarschijnlijk omdat mijn generatie voor Jan Lul nog hard werd opgevoed.

Ik ging met de honden naar het bos en klapte de kofferbak dicht op de staart van de leenhond. De kofferbak zat dicht maar de staart stak er nog uit. Het beest gilde en ik maakte de kofferbak snel weer open. De geschrokken hond sprong er weer uit, en mijn hond sprong er achteraan. De schade aan de staart leek er niet te zijn, dus hij was snel uitgepiept. Maar ik had wel twee loslopende honden ineens. Op dat moment stopte er een auto waaruit drie zwarte pieten stapten. Dat vonden de zwarte honden niet zo’n goed idee. Ze vlogen blaffend op de pieten af, en ik kon nog net de mijne bij haar halsband grijpen. De andere, die met die staart, vloog op een Piet af en sprong tegen hem op. De Pieten stonden stijf van schrik en met moeite kon ik de andere hond ook weer in bedwang krijgen.

En dat is precies wat er mis is met het Sinterklaasfeest. Zowel Sint als Piet hebben geen autoriteit meer. Wie nog wel in Nederland, vraag ik me wel eens af. Sint moet zich in allerlei bochten wringen tegenwoordig om uberhaupt nog te mogen aanmeren in dit land. Nee, geen kinderen meer in de zak, de Pieten mogen geen knecht meer zijn, de roe is afgeschaft, en iedereen mag z’n schoentje zetten. Je hoeft helemaal niet zoet meer te zijn geweest.

Nou, dan verlies je wat mij betreft je bestaansrecht. Net als de koning die zich als een flapdrol gedraagt. Het wordt tijd dat hij zijn onderdanen weer eens in het gareel krijgt. En Sinterklaas, die moet eens ophouden met al die genderneutrale, politiek correcte apenkool. Gewoon wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe. Nee, geef iedereen lekkers, dat is een goed voorbeeld. En straks al die kinderen de maatschappij in, werken ho maar, en wel om loonsverhoging vragen! Met dank aan Sinterklaas. Klaar met die man.

Ik ging friet halen, bij een andere frietzaak dan normaal, en parkeerde mijn auto voor de deur. Voor me stond al een auto die nog wel iets verder had gekund, waardoor ik met mijn achterkant een oprit half blokkeerde. Maar het was een dubbele oprit, en bovendien: hoe groot was de kans nu helemaal dat precies degene die daar woonde er in de komende vijf minuten aan zou komen of eruit zou moeten?

Ik was nog niet uitgestapt of daar kwam ze al aan. Moeilijk manoevrerend, alsof ze geen ruimte genoeg had en driftig gebarend dat ik in de weg stond. Ik maakte haar met mijn blik duidelijk dat ze niet kon rijden. Dat ik misschien wel half voor haar oprit stond, maar ze nog anderhalve oprit had om erop te rijden. “Zak er maar in,” dat dacht ik. Ik ging friet halen.

Toen ik terugkwam was ze weg, en ik keek nog eens naar de oprit. Hadden ze snel de boel verbouwd en nu was er nog maar één, die ik half blokkeerde. Dat hadden ze wel bijzonder snel gedaan, want net waren er nog twee. Nou ja, dan moest ze een beetje over de stoep, big deal. Maar waar ik me het meest aan erger is dat altijd als ik zoiets doe, er gelijk iemand aankomt die op mijn schuldgevoel gaat werken terwijl die kans statistisch nihil is. Ze doen het er gewoon om. De hele week als er niemand voor die oprit staat hoeft daar geen auto in of uit. In de vijf minuten dat dat wel gebeurd, wel. Dat is dus een complot. En dus dacht ik: zak er maar in. Ze werd het slachtoffer van degenen die haar voorgingen en het wel voor elkaar kregen dat ik mijn auto ging verzetten. Maar deze keer was ik voorbereid, dus liet ik hem staan.