Categorie: Mack windt zich ergens over op

Ik was in de kluswinkel zoals zo vaak de laatste tijd. Mijn schoonvader had een ophangsysteem gehaald, alleen was er nog maar één plankje terwijl we er twee nodig hadden. Gewoon een simpel plankje, wit, 30 x 120 cm. Niks aan de hand. Morgen zouden er weer twee binnenkomen (2!) Ter plekke zagen behoorde kennelijk ook niet tot de opties.

Voor ik verder ga moet ik even melden dat als je een beginnend klusser bent, zoals ik, het een prima winkel is. De gevorderde klusser (halve bouwvakker) heeft er echter niks te zoeken. Mijn broer vindt het er maar niks. Mijn schoonvader begreep mijn broer volkomen.

Vandaag stuurde ik mijn vrouw langs die winkel om het plankje op te halen. Ik wilde immers het rek aan de wand in gebruik nemen. Kreeg ik een appje dat het hout wat binnengekomen was nog niet was uitgepakt. Ik begreep het niet helemaal want ik zou denken, dan pak je het toch uit, maar zo was het kennelijk niet. Dus ik ging vanavond zelf naar de kluswinkel. Ik ging het niet vragen, ik liep recht op mijn doel af, maar het enige wat ik zag dat aan mijn wensen voldeed was een kar vol hout, onuitgepakt!

Een beetje pissig liep ik naar een medewerker en vertelde hem dat ik al twee eerdere pogingen tot het verkrijgen van een plankje had gedaan, maar tot dusver onsuccesvol. De medewerker vertelde me dat het nog niet uitgepakt was, want hij had een liesbreuk en mocht van de dokter nog niet tillen. Drie weken ziek thuis geweest, de lapzwans. Dus ik zeg: “dus?” Dus, ik kon het plankje vanavond niet meekrijgen. En als ik het er nu zelf af stapel? Ja, dat is veel werk, ik weet niet of je daar tijd voor hebt. Ja, dat had ik wel.

De man riep een jonge jongen om mij te helpen. Daar had ik dus helemaal niks aan. Die snapte nog niet hoe je plastic los moest snijden. Kon drie woorden zeggen. Hij bleef eerst al twee minuten weg om een duimstok te zoeken. Waar ze die slome types toch vandaan halen in een kluswinkel, het is mij een groot raadsel. Terwijl hij aan de totaal verkeerde kant in het plastic aan het snijden was, had ik het plankje al gelokaliseerd. Ergens onderop. Ik heb twee minuten hout af gestapeld, en toen had ik het al. Geen enkele zweetdruppel heeft het me gekost. Ik zei tegen liesbreuk dat me dat ook met een liesbreuk nog wel gelukt was.

Goed, nu vind ik het dus ook een ballentent. Ik ben nu immers een licht gevorderde klusser.

Op Linked-in zie ik steeds vaker iemand zichzelf aanprijzen door middel van een foto van zichzelf keurig in pak, met de volgende tekst erbij: “Helping customers grow” of “helping customers reach their goals” of iets soortgelijks. Het is van een meeloopgedrag dat zelden vertoond is! Zelfs het laatste schaap dat over de dam moet zou zich er nog voor schamen. Van een collega begreep ik dat sales en marketing er zelfs instructies over hadden gekregen. Er werd verteld dat je niet je beroep moet vermelden, maar juist dat wat je doet. En vervolgens doet iedereen dat zonder nadenken. “Helping my boss’s dick grow.” En dan zo’n trotse kop erbij. Wat leven we toch in een totaal fantasieloos tijdperk! Gewone, normale informatie krijgt een camouflagepak zodat het gewone ineens geweldig lijkt. Het doel in mijn leven is klanten te helpen groeien. En als het nu een goed camouflagepak was, dan was het nog wat, maar nee, het is als een zware jongen die zijn gevangenispak verruilt voor een krijtstreep, maar zijn masker nog op heeft. En Donald Duck trapt erin!

Mijn collega kreeg een vriendenuitnodiging op linked-in (al heet het daar een business-connection) van de fantasieloze marketingtrut die dit had verteld. Mijn collega heeft haar niet geaccepteerd uit angst dat hij constant door haar gewezen zou worden op fouten in zijn profiel. Daar had hij geen zin in. Een prima oplossing lijkt mij. Of helemaal geen linked-in nemen, al is dat helemaal onbestaanbaar bij dergelijke tuthola’s met hun hersenloze gezwam. Helping my customers come. Waarom richten ze niet een bedrijfstak op waar alleen sales en marketing werkt? Dan kun je ze vermijden, kunnen ze heerlijk met elkaar reutelen over allerlei geneuzel en kan de rest gewoon rustig doorwerken in een andere bedrijfstak.

Over vijf jaar heb ik het waarschijnlijk ook in mijn profiel staan. Net als alles waar ik ooit tegen streed ben ik kansloos tegen deze massale dubbeltjesdrang om een kwartje te worden. Engelse termen? Fuck off man! Winterbanden zijn onzin? Waar heb je het in godsnaam over? Ik hoef geen Apple producten? Pak deze gevaarlijke gek op! Strijden tegen Linked-in zwakzinnigen? Execute him!

Maar ik heb het in elk geval ooit nog eens helder gezien.

Omdat het nog vakantie was en ik bedacht dat ik in geen tijden meer in de stad (Apeldoorn) was geweest dacht ik dat het wel leuk zou zijn om eens te kijken hoe het met de stad was gesteld. Nu is Apeldoorn altijd een onbeduidende stad geweest (geen rivier) maar ik vond het vroeger toch wel leuk om er op donderdagavond heen te gaan. Er was een Kijkshop, een V&D, een Free recordshop, een boekhandel, een noten- en wijnhandel waar het altijd lekker rook, er was een C&A en we parkeerden op de grote parkeerplaats achter de Hema. Je kon dan via de achteringang van de Hema in de stad komen. Omdat ik er op school zat, kwam ik ook vaak bekenden tegen. De orgelman tikte altijd tegen zijn pet als je hem wat gaf.

Vandaag de dag is er niks meer van over. Honderd kledingzaken, verschillende opticiens, juweliers en talloze vreettenten. Dat is wat er over is. Wat is nu een stad zonder V&D waar je drie kwartier kunt struinen voor je lol? Helemaal niks. Rokende puinhopen zijn het, van wat ééns de minst bruisende stad van Nederland was. Maar het bruiste tenminste nog! Wat een bagger! Zelfs de bakkers gaan failliet omdat iedereen salades zit te eten en vervolgens wegens gebrek aan kracht een elektrische fiets nodig heeft. De hele technologische vooruitgang ziet erop toe dat we eraan gaan. Het hele internet moet zo spoedig mogelijk ingeperkt worden, alleen het bloggen moet blijven want dat is de enige nuttige toepassing waarin je niet op een andere manier kunt voorzien. Ik voorspel dat de digitalisering zijn langste tijd heeft gehad en dat alles op den duur vervangen wordt door mensenhanden.

Als je ongeveer in 1995 een huis kocht, met premie, en je verkocht het een jaar of vijf later, dan heb je als het goed is verkocht tegen dezelfde prijs als je het kocht, met dat verschil dat je het bedrag wat je in guldens betaalde, later weer in euro’s terugkreeg. Je had dan een rendement van 220%

Dat rendement, dat heb je aan mij te danken. Ik was een laatbloeier, dus dat heeft mij enorm veel geld gekost. In plaats van dat ik nu 100 euro maandelijks aan de bank betaal, betaal ik nu grofweg het tienvoudige en in mijn nieuwe huis zal dat er niet beter op worden. Ik registreer ergens een onrecht dat ik niet helemaal kan plaatsen. Was ik een snelle Jelle geweest, dan was ik op mijn 23e getrouwd, had ik nu de kinderen de deur uit, had ik mijn huis nagenoeg vrij, en kon ik van het bespaarde geld nu een dikke BMW rijden om eens lekker te patsen in de buurt. Maar nee, het liep anders.

In de zeventien jaar dat ik nu in mijn huis woon is er nauwelijks waardevermeerdering geweest. Ik mag blij zijn als ik 4% rendement haal. Iets klopt er niet, maar ik weet niet wat. De bank heeft het ook heel anders aan me verteld destijds. Die hadden het over heel andere stijgingen, dat weet ik zeker. Natuurlijk, daar kan niemand iets aan doen en het heeft allemaal te maken met externe factoren die je niet kunt beïnvloeden. Me hoela. Ik weet na bijna vijftig jaar levenservaring dat ook hier mensen met macht achter zaten die er schatrijk van zijn geworden. Die hebben alles gepland in hun voordeel. Konden nog met pensioen op hun 56e en konden goedkoop een huis kopen. Hun rente op consumptief krediet was onbeperkt aftrekbaar, en ze konden zoveel aftrekposten opvoeren dat hun inkomen negatief werd en ze geld terug kregen van de belasting. De rekening werd doorgeschoven naar een latere generatie en ja, dat zijn u en ik.

Ik heb het gevoel dat we genaaid zijn, en niet een beetje. Nee, dit is een totaalruptuur. Met verdoving, dat wel, want bijna niemand heeft het door. Nooit zijn we met gele hesjes de straat op gegaan om te eisen dat de rekening wordt teruggelegd bij diegenen die nu waarschijnlijk met hun camper door Canada trekken.

Er stond hier net de Engelse versie van Wegmisbruikers aan. De Nederlandse versie vind ik niet om aan te horen. Altijd loopt het met een sisser af, maar, hoor je dan steevast, het had ook heel anders kunnen aflopen. En dan die grapjes van de Voice-over. Tenenkrommend slecht. Omdat Nederlands mijn moedertaal is, registreer ik veel meer in het gesprek tussen twee Nederlandse agenten dan tussen twee Engelse. Ik hoor hier duidelijk als een van de agenten niet al te slim is. In het Engels zou me dat waarschijnlijk ontgaan.

Desondanks was de Engelse versie ook tenenkrommend slecht. De grapjes waren on-Engels slecht, de agenten waren ronduit irritant, en dan hebben ze nog een helikopter met warmtecamera om een verdachte die zich schuilhoudt in het donker makkelijk te lokaliseren. Ik zit dan te zoeken naar manieren hoe je die warmtecamera om de tuin kunt leiden, en zo de vermeende superioriteit van de politie eens te logenstraffen. Of dat zo’n boef eens een echte boef blijkt te zijn die zich schietend een ontsnappingsroute baant. Zodat de stoer pratende agenten bibberend van angst achter een bosje kruipen. En dat die warmtecamera dat dan registreert. Maar nee hoor, altijd pakken ze met groot machtsvertoon en vier man een een politiehond een eerlijke boef die gewoon wat gereedschap heeft gestolen voor zijn werk. En de Voice-Over moet ook nog even een duit in het zakje doen. “die kan even een nachtje in de cel zijn zonden overdenken.”

Mijn vrouw vindt mij maar raar. Ik hoop op iemand die de warmtecamera te slim af is, die zijn DNA spoor weet uit te wissen, en die voor verwarring en onrust zorgt bij het politieapparaat. Zij niet, zij vindt dat als je niks te verbergen….afijn. Ik was er een keer bij dat iemand een agent waarschuwde omdat een al weken gezochte schennispleger zich in een maisveld had verstopt. De agent zei dat hij niks kon doen omdat hij op collega’s moest wachten. De angsthaas. Hij had alleen maar het mais in hoeven lopen. Ja, dat zenden ze niet uit he, bij de Politie op je hielen? Nee, dat doen ze niet! In plaats daarvan altijd weer die irritante dienders die iemand op een opgevoerde brommer bekeuren. Ga verdorie boe….afijn.

Wendy van Dijk, dat vind ik nu echt een aantrekkelijke vrouw. Haar glimlach doet mij smelten. Ik zou zo alles voor haar opgeven als ik recht in haar armen mocht lopen. Het is mijn reptielenbrein dat mij deze verwerpelijke gedachte ingeeft. Haar lieve stem, die mooie ogen, betoverend is ze gewoon. Onweerstaanbaar.

Totdat ze haar beroep als presentatrice oppakt. Wat een enorm zeikwijf zeg! Zeg verdomme eens waar het op staat! Nee, altijd alles vergoelijken, en als er bij TVOH een kandidaat was die niet gekozen werd -en niet voor niks- dan roept Wendy altijd: “nou, maar volgend jaar kom je terug, en dan draaien al die stoelen om!” Nee, helemaal niet! Het was gewoon bagger, en diegene moet nooit meer terugkomen. En als je dat dan niet kunt zeggen, Wendy van Dijk, hou je dan tenminste op de vlakte. Maar nee, Wendy moet de kandidaat toch vooral het gevoel geven dat de jury het niet goed zag, en de kandidaat vooral niet met een rotgevoel naar huis laten gaan. Welnee, we waren er bijna vanaf, gaat Wendy weer zorgen dat de talentloze weer moed krijgt en het opnieuw probeert. Wendy is niet van het slechte nieuws. Daar kan ze niet mee omgaan. Alles moet positief benaderd worden. Gadverdamme! Nog niet zo heel lang geleden zei ze over die gladjakker waar ze mee getrouwd is dat hij zo’n heer was, en dat hij altijd de deur voor haar openhield. Nee, wij gooien de deur in je smoel dicht, Wendy! En nu, waar blijf je nu met je mooie praatjes over die gladjakker? Bah, wat een nep-emoties. Wat een tut-hola.

Het stoerste wat ze ooit gedaan heeft is dat ze haar voorgenomen huwelijk met die andere gladjakker, X, op het laatste moment heeft afgezegd. Zo! Vrouwen moeten gewoon zichzelf zijn, en niet alleen op internationale vrouwendag of als ze thuis zijn, nee, ook op andere dagen en als ze een TV programma presenteren. Maar Wendy van Dijk, die doet mijn hart smelten. Machteloos ben ik tegen haar.

Ik had een Sonos gekocht voor de verjaardag van mijn vrouw. Vorig jaar had ze er ook al één gekregen, onze nieuwe TV heeft er ook een,  en nu dan nog deze. Het zijn wonderen van techniek. Je kunt ze koppelen en weet ik het allemaal. Echter, ze vroeg me ook een plankje op te hangen waar de tweede Sonos op kon staan. Planken ophangen is het lastigste wat ik nog net kan, klustechnisch gezien.

Het probleem was echter dat het van mijn vrouw niet met van die steunen mocht die ik altijd gebruik en die de afgelopen 50 jaar dienst hebben gedaan in elk huishouden. Nee, het moesten van die designsteunen worden, van die dingen die je amper ziet en die ook geen gewicht kunnen dragen. Ik erger me daar al aan, want ons leven wordt gewoon minder gemaakt door de commercie. De commercie heeft deze steunen aan klusprogramma’s ter beschikking gesteld en John de Mol heeft de presentatoren laten vertellen dat die oude stevige steunen niet meer van deze tijd zijn. Met als gevolg dat Henk en Ingrid, die tenslotte willen wedijveren met hun vrienden, hun huis voorzien hebben van designsteunen, dat op FB hebben geplaatst, en vervolgens alle vrouwen denken: “Dat wil ik ook!”

Dat is hier dus ook gebeurd, met als gevolg dat ik een paar steunen die ik nog had en waaraan je een paard kunt optakelen bij het oud ijzer kan gooien, en designsteunen heb gehaald.  Designsteunen, die zijn duur. Dat is het eerste punt. Ten tweede kunnen ze maar tien kilo dragen en ten derde moest ik ze ophangen. Ongeveer alles wat fout kon gaan, ging fout. Ten eerste, de boorgaten, daar zat al een halve centimeter hoogteverschil in door het verlopen van de boor. Ten tweede, de bijgeleverde schroeven pasten niet in de pluggen, dus ik moest dunnere gebruiken. Nu kunnen ze dus nog maar 500 gram dragen. Ten derde, het plankje hangt gewoon los in die steunen, die trek je er gewoon uit. Ten vierde, puur geluk dat de bank er nog onder paste. Ik had gemeten maar het plankje steunt nu ook gedeeltelijk op de bank, waardoor het draagvermogen weer wat is toegenomen. Ten vijfde hield ik buiten de schroeven die ik vervangen had nog een schroef over.

Oh ja, en omdat het geheel net achter de leuning van de bank schuilgaat, had ik dus net zo goed echte mannelijke steunen kunnen gebruiken in plaats van deze Mike de Boer designsteunen. Nou ja, mijn vrouw weet van niks. Die ziet zo meteen als ze thuiskomt alleen maar een plankje op de door haar gewenste plaats met een Sonos erop. Missie geslaagd.