Er is een ding dat me niet loslaat en dat is m’n nieuwe termijnbedrag voor energie. Hoe wij het voor elkaar krijgen weet ik niet, maar ons nieuwe termijnbedrag is € 660 euro. Niemand die ik spreek betaalt zoveel, dus iets doen wij fout. De meesten zitten zo rond de 200 euro, en volgens een recent onderzoek van de ABN AMRO bank is het gemiddelde termijnbedrag in Nederland € 163 euro. Niks aan de hand dus.
Als ik erover klaag wordt mijn humeur er niet beter op. Mensen vinden dat je niet moet zeuren en gaan ervan uit dat ik het makkelijk kan betalen. Of eentje zegt dat hij € 100 per maand betaalt, voor vijf jaar vast gezet. Of een andere, die geeft aan ook € 700 per maand te moeten betalen en voegt er grijzend aan toe dat hij alleen AOW heeft. Dat hij met een dure nieuwe Porsche naar de club komt, laat hij even weg. Ik hoef die verhalen niet. Ik wil of iemand die mij vertelt hoe ik ook een redelijk bedrag ga betalen, of een medestander om mijn chagrijn mee te kunnen delen.
Of ik het kan betalen moet nog blijken, maar het wil nog niet zeggen dat ik het wil betalen. Het is een misstand, een misdaad, een kapitalistische fout die hersteld moet worden. Dus, ik zit nog liever in de kou, dan dat ik accepteer dat dit normaal is. Ik ben ook veel te lang een brave burger geweest. Ik heb de overheid alleen geld opgeleverd, terwijl anderen de maatschappij miljoenen kosten. Ik bedoel, als iedereen was als ik had je geen politie, leger, of fiod nodig. Waarom krijg ik geen korting? Als ik morgen een aanslag pleeg, kost dat de overheid miljoenen! Dus waarom krijg ik niet een deel terug als ik beloof het niet te doen?
Nee, last hem maar 660 betalen, en z’n pensioen korten we ook nog wel, vlak voor hij er is.