Categorie: Mack windt zich ergens over op

Ik wil verdorie precies één vierkante meter gras hebben, voor de hond om op te kunnen liggen. Ik heb een doos voor 60 vierkante meter uitgestrooid op die vierkante meter. Resultaat? In de hoeken komen pesterige polletjes gras naar buiten, net als buiten de bak waar ook wat zaad gevallen is. In de bak blijft het vooral zwart. Ik had misschien het graszaad niet moeten bedelven onder een lading potgrond? Nu heb ik een nieuwe doos gekocht, 20 vierkante meter, en ik heb het bovenop gegooid. Nu ligt er dus voor 80 vierkante meter graszaad op die meter. En nu moet het gelijkmatig omhoog komen, en snel! Anders zwaait er wat!

De dag begon wederom met een nare droom, een terroristische aanslag deze keer, maar die viel in het niet bij wat er gebeurde toen ik facebook opende. Ik ga het niet eens vertellen, ik heb het ook niet afgekeken, maar ik heb het automatisch afspelen van video’s uitgezet. Dan maken wij ons druk over een lawaaiprotest op de dam. Een aandachtsvrager, een beroepsprotestant die dodenherdenking wil verstoren omdat hij het er niet mee eens is dat wij ook oorlogsmisdadigers herdenken, volgens deze goochemerd. “Tijdens de Nationale Herdenking herdenken wij de Nederlandse oorlogsslachtoffers. Allen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, en daarna in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.” Ja, daar zitten ook oorlogsmisdadigers bij, dat klopt. En zakkenrollers, verkrachters, pedofielen, NSB’ers, noem maar op. In plaats van die oorlogsmisdadigers zouden wij juist de slachtoffers die ze gemaakt hebben moeten herdenken. Neen! Niet omdat ik ze minder belangrijk vind, maar omdat de herdenking straks nergens meer over gaat. Als je Indonesische slachtoffers gaat herdenken, moet je ook de Russische slachtoffers gaan herdenken die door Nederlandse SS’ers zijn vermoord. En uiteindelijk ook de Duitse. Als je iedereen herdenkt, herdenk je niemand. Er is ook niemand die een oorlogsmisdadiger staat te herdenken tijdens dodenherdenking. Niemand die denkt, “ach die Anton Mussert, die heeft gestreden voor onze vrijheid.” Nee, opzouten. We herdenken de goede kanten van de Nederlandse doden die gevallen zijn. We zijn hen dankbaar en we willen ze elk jaar nog laten voelen dat we ze niet vergeten zijn. En we willen ze laten weten dat hun dood niet voor niks was omdat wij dankzij hen in vrijheid leven, al maken we er af en toe een potje van. Maar we zullen hen en de verschrikkingen niet vergeten, en we zien in dat we die vrijheid moeten bewaken. Dat is wat we aan het doen zijn. Paardenlul!

Ik ben bepaald geen fan van Rumag, in tegenstelling tot mijn vrouw, die het wel hilarisch schijnt te vinden. Net als al haar vriendinnen. Misschien is het juist wel bedoeld voor vrouwen, dat Rumag. Nu zag er ik er net één, en die vond ik dan wel weer grappig. “Of.je.hebt.een.leven.of.je.hebt.een.opgeruimd.huis” Geen dijenkletser, ik geef het gelijk toe, maar ik had eerder die dag exact dezelfde gedachte. Dat kwam zo. Om acht uur vanochtend begon er een paardenlul uit de buurt met een elektrische sloophamer zijn badkamer te verbouwen. Terwijl ik uitsliep omdat ik een leven heb op vrijdagavond. Oh ja, wat dan? Doet er niet toe. Maar deze man, wat zijn ogen zien, maken zijn handen. Bij mij gaat die spreuk ook op, maar dan moet het woordje ‘kapot’ er nog achter.
Ik stond de voortuin te vegen en ik hoorde hem nog steeds bezig. En even verderop was er ook iemand bezig met gelijksoortige geluiden. De terreur van een woonwijk voor jonge gezinnen. Er woont altijd wel een stel dat hun huis wil voorzien van het nieuwste van het nieuwste. Niet omdat het oude het niet meer doet, welnee, omdat ze dat ergens op 2e paasdag hebben gezien. En dan moet dat er komen, koste wat kost. Het stel zonder leven maar met prachtinterieur gaat om tien uur naar bed, om vervolgens de buurt te terroriseren. Eerst met een paar dagen betonboringen, maar erger nog, later met facebook foto’s van een ooguitstekend mooie badkamer. Één grote successtory, hun levens. Maar om acht uur ’s ochtends op zaterdag slaap ik nog. En in je tuin zitten op zaterdag zonder dat er iemand herrie aan het maken is er ook niet meer bij. Om nog maar te zwijgen over die kutbarbecues die aangaan zodra de eerste zonnestraal doorbreekt.

Allereerst wil ik even kwijt dat ik mij enorm erger aan 1 aprilgrappen die niet op 1 april worden gemaakt. En helemaal als de maker dan vindt dat je erin bent getrapt. Ten tweede wil ik zeggen dat 1 april grappen die wel op 1 april worden gemaakt, een niveau hebben dat een tragisch dieptepunt benadert. Eigenlijk vind ik dat het verboden moet worden. Ik vind het kwetsend en niet meer van deze tijd. En zo niet, dan vind ik ze racistisch.

En nu ik mij toch aan het ergeren ben. Pasen. Het feest van de herrijzenis van Christus. Wij deden er niet al te veel aan vroeger. Kerst was kennelijk belangrijker. Voor veel christenen niet begreep ik later, en ergens was dat ook wel te begrijpen. Want wat maakte Jezus nu bijzonder? Dat hij geboren werd of dat hij opstond na zijn dood? Nou ja, voor ons was die geboorte kennelijk belangrijker. In elk geval, Pasen is intussen het nieuwe kerst aan het worden. Met tradities als eieren zoeken, de uitvoering van the Passion en de Matthäus-Passion. En gezellig samenzijn. Laat me met rust, gek! Vier Pasen als een christen, of vier het zelf, maar val anderen er niet mee lastig. Nog even en ik zit straks op Secretaressedag bij mijn familie. Gezellig samen te zijn.

Op Urk woont een aantal idioten. Nu wonen die natuurlijk in elk dorp, maar nadat ik een aantal Urksgenoten op de radio hoorde over hun nieuwe zeeheldenbuurt, werd ik een beetje onpasselijk. Zoals bekend hebben een aantal zeehelden flink huisgehouden in overzeese gebiedsdelen, en eigenlijk hadden we daar niet over moeten horen. J.P Coenstraat. Zeeheld, 1587-1629. Dat was alle informatie die we hadden moeten hebben. Niks aan de hand. Helaas, het zijn er de tijden voor, het verleden wordt opgediept en uitgeplozen door amateurhistorici, en de rapen zijn gaar. En dan worden er misstanden aan de kaak gesteld waar we eenmaal wat mee moeten doen. Ok, geen probleem, je kunt er niet omheen, dit wordt onhoudbaar. Niet op Urk. Daar openen ze een nieuwe zeeheldenbuurt.

Op de radio kwam een oude Urker opheldering geven. Zijn zalvende stem met rollende R gaf me de kriebels. Ik hoorde hem de statenbijbel in gedachten al bulderend opdreunen. We moesten voorral niet naarr de negatieve dingen kijken, maarr deze helden eerren om al het goede wat ze voor het Vaderrland hebben betekend. Wie zonderr zonden is, werrpe de eerrste steen. Aanvoegende wijs. Verre van blijven, zo’n gek die ergens in zijn leven is gestopt met nadenken in z’n reservaat.

Adolf Hitlerstraat. 1889-1945, uitvinder van de VW Kever.

Ik ben boos. Vanavond werd er ingebroken in mijn auto, en werd mijn laptop gestolen. Dan heb je al reden tot boos zijn, maar aan de andere kant, waarom zou het jou niet gebeuren? Mijn auto is verzekerd en de laptop was van de zaak, alleen mijn privé spullen die in de tas zaten zijn ook weg. En wat gegevens op de c-schijf, ook weg.  Maar, probeer daarna eens aangifte te doen bij de politie, zeg! Eerst heb ik ze gebeld om te vragen wat ik moest doen. Dat duurt minimaal vijf minuten eer je iemand aan de lijn krijgt, tegen een tarief van, kan mij het schelen, maar het waren in elk geval mijn kosten. Dan krijg je het advies om digitaal aangifte te doen. Prima, dan doe ik dat als ik thuis ben. (Dit was in die stomme stad Utrecht, ik krijg een steeds grotere hekel aan mijn geboortegat) Nou, geloof maar niet dat dat mogelijk is hoor. Gewoon niet. Eerst moet je al valsheid in geschrifte plegen door te zeggen dat er geen sporen waren -moddervette sporen in het zand- want als je invulde dat er sporen waren kon je geen aangifte doen. Daarna moest je een QR code scannen. Waarmee dan? Toen zag ik dat ik het verkeerde vakje had aangeklikt en ook digid aangifte kon doen. Prima, doe ik dat. Ik doe al jaren belastingaangifte met mijn digid, alleen heeft de politie verzonnen dat mijn digid bij hen niet kan omdat er geen sms controle op zat.

Dus, de dief gaat vrijuit, en ik kan geen aangifte doen. Dat laatste maakt me nog veel bozer dan het eerste. Ik vind het gewoon belemmering van de rechtsgang door de politie. Het lijkt wel of het met de dag gekker wordt.

Update: uit kwaadheid heb ik net gebeld om aangifte te doen. Want dat staat op de site dat dat kan. Dat kan niet. Maar het staat op de site? Ja, het staat er wel, maar dat is een foutje. Nu mag ik dus vrijdag (dat is morgen, donderdag en dan vrijdag) aangifte komen doen. Eerder is er geen tijd. Dat is de droevige staat van het land.

Ik maak mij een beetje zorgen, al weet ik niet goed waarom. Ik weet wel waarover, maar niet waarom. Het gaat namelijk over de codes rood en de weeralarmen. Mijn zoontje moest naar school maar gisterenavond waren wij al in rep en roer. Dus werd er groot alarm geslagen onder de ouders van de schoolkinderen en werd er gezorgd dat de arme schapen met de auto werden gebracht. Al snel kregen we een mailtje van de school dat de schapen eerder naar huis mochten, want het onheil zou om een uur of twee losbarsten.

Ik werkte thuis vandaag, want er was immers gewaarschuwd voor een landelijke ontwrichting. Nu werk ik tegenwoordig op maandag altijd thuis, maar toch. Het naderend onheil van twee uur maakte dat ik het zo plande dat ik voor die tijd de hond had uitgelaten, stel dat je overvallen wordt door de sneeuw, ze vinden je toch nooit meer terug? Ja, over driehonderd jaar als goed bewaard gebleven lijk. De man met hond van Vaassen, zo zal ik dan heten en mag ik een plekje naast de Tollund man en Otzi. Mij niet gezien.

In werkelijkheid erger ik mij kapot. Het sneeuwde een beetje vandaag. Een dun laagje ligt er. Mijn zoon en zijn klasgenootjes moesten gebracht en gehaald worden. En morgen weer! Ze hebben niet eens fatsoenlijk leren fietsen met hun opoefietsen met kratje. Wij achtervolgden elkaar op de fiets en al slippend reden we elkaar klem. We joegen door de modder en als er sneeuw lag gooiden we onze fietsen plat door de bocht als waren we Boet van Dulmen. En toch heeft onze generatie het toegelaten dat het nu zo geworden is. De winterbandengeneratie. Ik erger me aan de gewatteerde maatschappij, maar ik weet niet waarom. Waarschijnlijk omdat mijn generatie voor Jan Lul nog hard werd opgevoed.