Ik lever een bovenmackse prestatie deze week. Mijn baas is er niet, en een van mijn collega’s is ziek. Ik help anderen met hun werk maar krijg daar amper tijd voor, zoveel vragen belanden in mijn e-mail. Ik werk van ‘s ochtends tot ‘s avonds en ik was onrustig. Bijna geen tijd om adem te halen. Ik sliep de eerste nacht slecht, maar de tweede al beter omdat ik iets onder controle leek te krijgen.
De twee moeilijkste projecten, die me beide twee dagen hebben gekost om ze te doorgronden en op te lossen, kwamen vandaag kort na elkaar tot een succesvol eind. Ik was er verbaasd over dat het gelukt lijkt, eerlijk gezegd.
Ik ben mij bewust dat ik tot grote hoogten kan stijgen, maar ik ben geen snelle denker. Ik heb luie hersenen die in eerste instantie het probleem proberen te negeren. Het kost me moeite en ik hou dit ook alleen vol in de wetenschap dat ik maandag op de grond kan gaan liggen huilen. Overigens kun je dit allemaal voorkomen door gewoon nee te zeggen tegen klanten, collega’s en bazen. Maar dat heb ik dan weer niet geleerd. Eigenlijk ben ik er te ijdel voor, nee zeggen. Mijn eer te na. Mijn team bestaat voornamelijk uit vrouwen. Dat zit al helemaal niet in mijn systeem om die teleur te stellen. Ik krijg dan ook veel hartjes in de chat. Vroeger dacht ik dat dat over mij ging, maar het gaat over mijn prestatie. Lever ik die niet, dan ook geen hartjes. Het is een harde wereld.
Dus je zit bovenop de apenrots. Ja, daar wil je ook niet vanaf tuimelen. Ik snap je wel. Als man ben je zo kwetsbaar.
LikeGeliked door 2 people
Gibraltar. En ze weten het.
LikeLike
Ik heb ze nog mogen ontmoeten. Ze zijn zo brutaal als de neten.
LikeLike
Wie? De apen of zijn collega’s Marie.
LikeLike
😂😂 Die apen. 🤣
LikeLike