Het probleem met mij is dat ik nergens voor of achter sta. Ik weet dus niet eens zeker of ik ergens voor sta, of dat ik erachter sta. Als je ergens voor staat, dan draag je dat uit, dan ben je een leider. Als je ergens achter staat, dan steun je een visie. Er is niets waar ik voor 100% voor sta, voor ga, of achter sta. Als je wel 100% ergens voor staat, dan moet je bewust bepaalde gedachten blokkeren of zelfs je geweten negeren. Wat neerkomt op jezelf voor de gek houden, denk ik.
Ik twijfel nogal. Aan alles. Of het wel nut heeft. Dus als ik streng ben tegen mijn dochter, dan vraag ik me af of dat wel goed was en denk ik dat ik beter toegeeflijk had kunnen zijn. Nee, zegt mevrouw Mack dan, je moet consequent zijn. Dus als je iets gezegd hebt, dan sta je daarvoor, en hou je vol. Volgens mij is het enige wat je daarmee bereikt dat het kind niet over je heen loopt de volgende keer. Eigenlijk om jezelf een goed gevoel te geven.
Ik vind het eerlijk gezegd niet zo erg om ingepakt te worden door mijn dochter zolang ze dat met haar geërfde charme doet. Het ligt er ook een beetje aan waar het over gaat. En dochter heeft het ook precies door. Logisch. Ze appt mij om alles wat ze bij haar moeder niet voor elkaar krijgt. Ik ben gevoelig voor spijt en beloftes, dus ik geef vaak toe. Dan krijg ik weer op mijn donder van mevrouw Mack, maar ach, dat vind ik ook al niet zo erg.
Vroeger had je vaders die waren streng, hun wil was wet en het kind kwam op een lage plaats. En ik dacht toen als kind dat zij, omdat ze volwassen waren, het bij het rechte eind hadden. Nu ben ik zelf volwassen, al heel lang trouwens, en weet ik dat ze geen idee hadden en ook maar deden alsof. Ik ben met een natte vinger te lijmen, daar komt het eigenlijk op neer.
Mack 
Je weet het gewoon niet en anders doe je vaak toch maar alsof dan wel zoals het je ingepeperd is te denken.
Het is maatschappelijk aanvaardbaarder dat je zekerheid uitstraal dan dat je maar wat zwabbert.
Mooi gedenkwaardig stukje weer.
LikeLike
Mijn vader was bij alles zeer consequent. Die zei doorgaans; “vraag het maar aan je moeder”,
LikeGeliked door 2 people
Hahaha
LikeLike
Het is een teken van intelligentie en nuance als je nergens 100% zeker van bent. Ben ik ook maar heel zelden.
LikeGeliked door 2 people
Ons eerste kind was een hond, een boxer. Ze begreep alles maar natuurlijk probeerde ze ook wel eens iets. Zo heb ik geleerd consequent te zijn. Steeds maar weer de hond naar de mand brengen als ze achter me stond in de keuken. Na een keer of zes snapte ze het. Ze was heel netjes opgevoed. Bedelen deed ze ook niet, dus geen gekwijl naast je bord.
Met mensen pups gaat het anders. Die zijn veel uitgekookter. Je moet dan sterk in je schoenen staan en vooral ook zeker weten dat iets echt niet mag, of juist moet. Niet als ze het voor de zesde keer vragen dat je dan overstag gaat omdat je eigenlijk niet goed weet waarom je dat standpunt had. Vaak vragen ze iets op een onmogelijk mom3nt, bv als je aan de telefoon zit. Dan is het het veiligst om ‘nee’ te roepen.
Gelukkig zijn mijn kinderen groot en hebben zelf beiden een kind, we hebben alleen een kat. Die zit naast ons bord, niet te kwijlen maar wel te bedelen. We zijn klaar met opvoeden.
LikeGeliked door 3 people
Het komt er dus op neer dat je rechtop staat en waar nodig buigt, of vertaal ik het dan te kortzichtig?
LikeGeliked door 1 persoon
Ik buig voor goede argumenten, mijn dochter, en voor mijn vrouw. En voor de meeste andere vrouwen.
LikeGeliked door 1 persoon