Dag Pieter

Zo’n condoleance went nooit. Ik kende de familie van Pieter niet, maar ik begrijp nu waar hij zijn hartelijkheid vandaan had. De mensen stonden met hun verdriet iedereen te troosten. En zelfs aan mij die ze toch niet kennen, lieten ze hun waardering blijken. Het regende en de rij was lang. Erg lang. Om drie uur zou het beginnen maar om kwart voor drie liep het al. Ik hoorde dat het om zeven uur pas klaar was.

Ik geloof niet dat ik ooit bij het afscheid van zo’n jong mens ben geweest. En ik geloof niet dat ik ooit zo’n rij heb gezien. Ik hoop dat het zijn familie heeft goedgedaan. Voor hun begint het na de crematie pas, de leegte en het besef dat de wereld gewoon doordraait. Maar ik denk niet dat Pieter vergeten wordt. Hij maakte indruk tijdens zijn leven, en nu nog steeds. Een witte kist, afgedekt, veel bloemen en de hartverscheurende teksten op de linten. Gewoon mooi. Dag Pieter.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Bekijk alle berichten van Mack