Toen ik nog jonger was dan dat ik nu ben, laten we zeggen, ik was een jaar of 18, zat ik op school en vanwege problemen die ik had, had ik wekelijks een gesprek met de decaan. Zij zag in mij een talent om leraar te worden, iets wat mij vreselijk leek. De angst om voor de klas te staan weerhield mij. Tegenwoordig zegt mijn vrouw hetzelfde, maar haar neem ik niet serieus. Waarom zou ik ook, ze werkt immers op een school en leraren zijn haar collega’s, wat weet zij ervan? Zij baseert het op de rustige manier waarop ik dingen aan mijn kinderen kan uitleggen als ze iets niet begrijpen. Psycholoog, dat leek me eerder bij me passen, bovendien, met al die wappies tegenwoordig loop je dan binnen.
Misschien ben ik ook wel geschikt als mediator of relatietherapeut al heb ik moeite dat als beroep te zien. Ik heb er momenteel twee onder behandeling, een collega die ik probeer te laten inzien dat haar relatie reddeloos verloren is en een vriendin die een punt achter haar relatie wilde zetten heb ik kennelijk op andere gedachten gebracht. Bijna twintig jaar getrouwd en ineens kwam de shit naar boven. Al anderhalve week leefden zij en haar man gescheiden. Ze leek er klaar mee, en had dat al min of meer door laten schemeren naar haar man en naar haar familie. Ik hoorde in haar verhaal iets wat me vertelde dat ze er nog niet klaar mee was. Inmiddels hebben ze weer gepraat en is er een opening. Waarom ik in hemelsnaam boekhouder was geworden, vroeg ze zich af.
Was ik nog maar boekhouder denk ik dan. Al vijf jaar doe ik iets anders. Iets onbetekenends. Dat houdt ook een keer op, dat red ik niet tot aan mijn pensioen. Dan moet ik weer iets anders zoeken, en kan ik dat wel? Ik doorzie tegenwoordig zoveel bullshit dat ik bijna niet meer mee kan acteren in het toneelstuk wat het bedrijfsleven is. Soms moet ik bijna overgeven als ik LinkedIn lees.
Voor een ander weet ik het allemaal prima, maar zodra ellende mijzelf treft zie ik het allemaal niet zo helder en beland ik onherroepelijk in een spiraal van negativiteit. Dan blijft er weinig van me over.
Mack 
Als je toch in die richting van mediator denkt, weet dan dat je door beide partijen gevraagd moet worden, en wel volgens inmiddels nauwkeurig omschreven regels. Met als voordeel dat jouw factuur ook naar het paar gaat. In opdracht van een der beiden blijft het inderdaad een vriendendienst en zijn eventuele vergoedingen geheel vrijblijvend.en onzeker, danwel spannend
LikeLike
Een belastingaangifte-administratiekantoor beginnen. Voor jezelf werken en ondertussen mensen helpen. Zit je ook nog wat in de psychologiesector. Win-win.
LikeGeliked door 2 people
Goed idee!
LikeGeliked door 1 persoon
Ze roepen altijd dat je boeven met boeven moet laten vangen. Zoiemand kan beter in de huid van de ander kruipen. Maar je hoort nooit dat je bijvoorbeeld verwarde mensen door verwarde mensen moet laten helpen.
LikeGeliked door 2 people
In de ‘verwarde sector’ is iedereen verward, hulpzoekende zowel als hulpverlener. De laatsten hebben dat alleen beter onder controle en kunnen het beter verbergen. Maar zijn soms nog gekker dan hun patiënt/cliënt.
LikeGeliked door 2 people
Jan Arends heeft daar mooie verhalen over geschreven.
LikeLike
Zeg dat wel, Jan. Gisteren nog -toeval of niet- de docu ” Stil, Jan Arends moet schrijven! ‘bekeken. Een baan als house keeper bij welgestelde alleenstaande vrouwen van middelbare leeftijd, door Arends steevast wijven genoemd, is het overwegen waard. Gepakt koffertje bij de deur klaar hebben staan voor als het niet meer te harden is. Kan een dag of een paar jaar duren, soms een enkel uur.
LikeLike
Van LinkedIn word ik ook niet altijd blij, maar dat is dan soms omdat ik zie wat anderen allemaal bereikt hebben in vergelijking met mezelf. Maar ik heb wel altijd banen gehad waarin ik echt iets concreets moest doen, waar ik gelukkig wel het nut van in zag, ook al vond ik het niet altijd even leuk. Ook nu is dat nog zo, ook al is het dan niet zo’n verheven functie. Lijkt me inderdaad erg moeilijk, als dat niet het geval is.
LikeGeliked door 1 persoon
Pas geleden leerden we welke primaire beroepen we hebben, belangrijk voor de gemeenschap.
LikeLike
Wil je boekhouder zijn of financieel controller?
LikeLike
Dat ligt aan het soort bedrijf. Ik heb nooit titel “boekhouder” gehad. Terwijl ik het wel was.
LikeLike
Zou je dan liever boekhouder willen zijn bij een niet-commerciële organisatie, als je meer betekenis zoekt in je werk?
LikeLike
Nee, niet persé. Ik ben niet iemand die ergens binnenkomt en zegt: we gaan het helemaal anders doen. Ik moet langzaam vertrouwd raken met het proces, het bedrijf, de situatie.
LikeGeliked door 1 persoon
Oké, wanneer heeft het werk voor jou betekenis?
LikeLike
Als ik er goed in ben en als ik het gevoel heb dat wat ik doe niet zomaar even wordt overgenomen door de eerste de beste, en als ik anderen daarbij goed kan adviseren. Als er dan ook nog waardering is van de juiste mensen, zit ik goed. Zulke banen had ik, maar twee keer vrijwillig opgegeven en nu dus in een situatie waarbij je overgeleverd bent aan Amerikaanse kapitalisten.
LikeLike
Dat hangt niet alleen van de inhoud van het werk af, maar ook van de mensen die je treft. Ik kan mij voorstellen dat je zoiets zoekt.
LikeLike
Ik heb nog geen dag spijt gehad van mijn overstap destijds naar het onderwijs. Een mooier vak bestaat niet. Kan het je zeer aanraden. Opvoeden, mediaten, onderhandelen, ondersteunen, kennis overdragen, het zit er allemaal in. Nooit meer kotsen van het ego-geblaas op LinkedIn, je zult geen tijd meer hebben om ernaar te kijken. Te druk met écht werk.
LikeGeliked door 1 persoon