Ik vertelde mijn collega een verhaal dat ik ooit eens op tv gehoord had, en dat ik ongelofelijk vond. Ik vond het zo ongelofelijk dat ik er hier eens over geschreven heb. Maar het verhaal was waar, het speelt zich af in de natuur en werd verteld door een bioloog. Mijn collega vond het ook ongelofelijk. Wat dat betreft liggen we op één lijn.
Wat doet mijn collega? Die gaat googelen op wat ik hem vertelde en de eerste hit was bam, zo mijn weblog. Een blog uit 2015. “ Inderdaad, hier staat het”, zegt hij, en hij las aandachtig. Dat ik er naast stond op de foto ontging hem volledig, of hij liet het niet merken. “Ja, het klopt, kijk hier staat dat, en dat, precies wat je vertelde! Hier, kijk nou, haha, hoe dat er staat! Haha.”
Ondertussen kneep ik hem. Zou ik nog lijken op die foto? Had hij de tegenwoordigheid van geest om die link te leggen? Ik besloot niks te zeggen, en maar te zien wat er gebeurde. Als hij me ontmaskerde, dan ontmaskerde hij me maar. Hij is tenslotte mijn beste collega sinds vorig jaar mijn beste collega werd ontslagen. Zo erg is dat niet meer. In 2008 ben ik compleet van weblog veranderd toen ik opeens ontdekte dat mijn weblog openstond op het scherm van mijn baas.
Hij liep even weg en ik keek op zijn pc. Die stond nog steeds op mijn weblog, maar nu was hij zich kennelijk aan het verdiepen in de reacties. Ik zag Dyhan, Fien, Laurent, Margo, Rob Alberts, en nog iemand, maar die is hier verdwenen. Ik liet niks merken. Van de week stuurde ik hem ook al een screenshot en zag later dat er een tab op zichtbaar was van mijn weblog. Ik heb liever niet dat collega’s hier lezen. Ik begon over zijn nieuwe motor. Volgens mij is zijn aandacht verslapt en heeft hij het nooit gemerkt.
Mack 
Ja, toen heette ik nog Fien. Vond ik kort maar krachtig. Vind ik eigenlijk nog steeds.
LikeLike
Ik heb het verschil niet eens in de gaten eerlijk gezegd. Ik heb een tante Francien, die noemen ze ook Fien. Ik niet dan. Ik heb haar in geen jaren gezien.
LikeLike
Ruim 10 jaar geleden hadden we een gesprek in Haarlem met de gedeputeerde voor verkeer en zijn hoofdambtenaar. Ging over een onveilige situatie in Alkmaar. De hoofdambtenaar liet ter ondersteuning een foto gezien over dat bewuste punt. Die had ie gevonden op m’n persoonlijke anonieme blog. Ik had ‘m dus zelf gemaakt. Dan is het lastig om je in te houden. Ik was er met nog 3 vrijwilligers en die wisten toen ook niet dat ik achter dat blog zat. Heeft overigens allemaal niet veel geholpen. Is nog steeds een link punt.
Met m’n werk heb ik nooit problemen gehad. Ben pas gaan bloggen nadat ik daar gestopt ben. Vraag me af of ik ooit over m’n werk zou hebben geblogd (als ik er nog zou werken). Het werk deels maanden in het buitenland leende zich er zeker voor. Maar dat ik er daarna ook nooit echt over heb geblogd geeft aan dat ik het toen ook waarschijnlijk niet zou hebben gedaan. Over familie of kennissen blog ik eigenlijk ook nooit.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik noem geen namen en verwijs naar “een collega”. Het meeste wat ik meemaak gebeurt op mijn werk, dus ik moet soms wel.
LikeLike
Goede afleidingsmanoeuvre, dat praatje over zijn nieuwe motor.
In zo’n situatie zou ik mij blijven afvragen of hij het wel of niet heeft gezien. Het heeft wel wat als jullie het allebei weten, maar er stug over zwijgen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb nu collega’s op mijn facebook pagina. Ik let wel een beetje op met wat ik daar schrijf om die reden, inderdaad.
LikeLike
Overigens wordt ons op het werk verteld altijd je scherm af te sluiten als je wegloopt van je bureau
LikeLike
Bij ons ook. Maar ga je natuurlijk niet doen. Dan moet je weer een password ingeven als je terugkomt. Onzin allemaal. Alsof we de cia zijn.
LikeLike