Bruce Lee

Toen wij vroeger een videorecorder hadden, ging ik vaak naar de plaatselijke videotheek. Er zit er hier nog steeds eentje, maar dat schijnt een dekmantel te zijn voor snode activiteiten. Ik huurde het liefst martial arts films. Bruce Lee was mijn favoriet. Enter the Dragon, the way of the dragon, fist of fury, ik heb ze allemaal wel gezien. Bruce maakte tijdens het vechten nogal vreemde geluiden. Soms klonk het als een vechtende kat, meestal als een kip die een ei legt. Kortom, volslagen belachelijk en daarbij kon hij nog niet acteren ook. Hij kon arrogant kijken, dat was gewoon lachwekkend. Zijn pogingen tot het aanbrengen van humor hier en daar waren dat ook. En niet omdat die humor zo goed was.

Toch had hij een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Ik oefende zijn traptechnieken en ondertussen deed ik een kip na. Als ik mijn armen in de gevechtshouding bracht maakte ik zelf het geluid van de luchtverplaatsingen die je hoorde als Bruce het in de film deed. Ik bewoog zelfs lichtvoetig als een kungfu master. Ik sloeg houten planken doormidden met mijn hand.

Nu ben ik de one inch punch aan het oefenen. Bruce ontwikkelde deze stoot die meer impact had dan de slag van een karateka. Je vuist slechts op een inch afstand van het te raken doel. Al je “chi” moet in de stoot zitten, je lichaam is slechts de uitvoerder van je wil. Alle krachten van het universum komen samen in jouw vuist. En als je de stoot geeft vliegt je tegenstander meters achteruit.

De volgende stap die ik moet nemen is een shaolin monnik worden. Die trainen elk lichaamsdeel zo dat het hard als ijzer wordt. Met hun hoofd slaan ze een stoeptegel doormidden, ze kunnen een naald zo gooien dat die dwars door een ruit vliegt, en zelfs hun edele delen zijn gehard. Je kunt ze erin trappen zonder dat ze een kik geven. Om dit te bereiken binden ze met een touw een auto aan hun scrotum en slepen deze meters voort. U denkt misschien dat ik een grapje maak, maar er is geen woord gelogen.

Daarna ben je een keiharde, onverslaanbare vechtmachine geworden. En mocht dat toch niet lukken kun je altijd nog een sleepdienst beginnen.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack