Ik vind racisme een lastig ding. Van mij wordt verwacht dat ik geen kleur zie, maar die zie ik desondanks. Dat is net zoiets als dat je nergens aan mag denken. Onmogelijk. Ik ga dan ook niet beweren dat ik geen racist ben. Ik probeer geen racist te zijn, dat is iets heel anders.
Op de radio was een discussie over racisme bij de politie in Rotterdam. Naar aanleiding van de mishandeling van een paar blanke jongens door een groep donkere jongens had een aantal politieagenten in een besloten whatsapp groep racistische teksten gebruikt. Iets met kutafrikanen en klotenegers. De burgemeester van Rotterdam had het echter voor de agenten opgenomen. Hij zei uitdrukkelijk dat hij niet de indruk had dat de agenten racisten waren, ze hadden zich alleen schuldig gemaakt aan ontoelaatbaar racistisch gedrag, maar hij vond ontslag te ver gaan, dus bleef het bij een schriftelijke waarschuwing. De agenten verdienden een tweede kans volgens Aboutaleb.
De gasten in de studio mochten commentaar leveren en hun meningen varieerden. Een betrokken advocaat zei dat een politieagent trouw heeft gezworen aan de grondwet, en volgens artikel 1 van de grondwet, etc. etc. Ze waren het er echter allemaal over eens dat het racistische teksten waren. Ik twijfelde. Want ik bedacht nog even wat er gebeurd was. Een groep donkere jongens had een paar blanke jongens mishandeld op straat. In artikel 1 staat dat iedereen gelijk behandeld moet worden, onder gelijke omstandigheden. Zouden donkere jongens die zich normaal gedragen ook zo bejegend worden door de agenten? Of zou dergelijke terminologie ook gebruikt worden als een groep blanken een paar donkeren in elkaar rost? Lijken mij terechte vragen om te kunnen beoordelen of dit racisme was.
Mack 
het woord racisme is een zwaar misbruikt woord. Sinds de DNA techniek blijkt er maar anderhalf ras te bestaan in de wereld. Natuurlijk zijn er etnische groepen, en groepen hebben hun eigen normen en etnische groepen dus ook. Mijn zoon heeft een kleurtje want een moeder van indonesische afkomst, is getrouwd met een Japanse. Japanners vinden europeanen in het algemeen vies, hebben volgens hen mindere normen persoonlijke hygiejeene dan Japanners, dus vinden japanners europeanen vies (driehonderd jaar geleden stonden hollanders ook al als erg smerig bekend bij chinezen). Japanners mogen nu om coronaregels europeanen weigeren binnen te komen. Mijn zoon mogen ze echter niet weigeren omdat hij met een japanse is getrouwd.
Toch gaat mijn zoon met zijn geliefde nu niet naar Japan, om zijn schoonfamilie niet in verlegenheid te brengen.
Is dit racisme?
Natuurlijk niet: mijn zoon respekteert dat er andere groepen zijn met andere normen, die normen zijn tijdens de opvoeding aan de kinderen meegegeven, en zijn niet gebaseerd op het feit dat iedereen gelijk en gelijkwaardig zijn geboren- Mocht dat al zo zijn, dan zijn de verschillen daarna veroorzaakt door de groepen, hetzij japanners, hetzij indoos, hetzij hollanders waarin ze zijn opgevoed. Elk van die groepen heeft zo haar eigen normen, en elke groep wil overleven en die overlevingskracht van de groep is groot tov de overlevingskracht van het individu. Het is daarom dat mijn zoon zijn schoonfamilie niet in verlegenheid wil brengen, plat gezegd: uit eigen belang. Op hun beurt hebben japanners, ik wil het woord respekt vermijden, voor de andere normen die in Nederland heersen
LikeGeliked door 2 people