De cavalerie is onderweg

Ik kan het leuk vertellen vind ik zelf. Het vorige logje was best komisch en positief. Het zegt alleen helemaal niks. Het is een momentopname. Vlak na dat logje waarin het zo goed ging met de oorsuizingen, ging het alweer minder en begon de paniek toe te slaan. Want wat gebeurt hier nu? Is het nu echt zo dat mijn leven hier ophoudt? Tenminste, het leefbare deel ervan? Dramatische gedachten maakten zich van mij meester. Niet veel later was ik in paniek, in angst, tegenwoordig noemen we dit angstaanvallen.

En zo is het ook, je wordt aangevallen door angst, door paniek en je kunt je niet weren. Ik kon niet meer rustig nadenken en niet meer praten. Ik had nog ontspanningsoefeningen geprobeerd, maar daar was het al veel te laat voor. Nu hielp niks meer en moest ik volledig door het dal om op het diepste punt te gaan liggen wachten op hulp. Ik had de huisarts gemaild en een uur later belde hij me. Eindelijk hem, hij die mijn angstklachten vaker heeft behandeld. Niet een van de twee huisartsen die mij eerder hierover hadden gesproken, maar de grote baas zelf. Ik kon amper een woord uitbrengen, maar hij begreep het dus hield hij een monoloog. Hij zei dat hij me naar de KNO-arts zou doorverwijzen. Dit omdat het probleem me dusdanig ontregelde, dat er ingegrepen moest worden. Hij had het over buisjes, of over een maskeerapparaatje, of weet ik veel wat, er moest in elk geval even door een KNO-arts naar gekeken worden. Dat ik een uitnodiging zou krijgen, dat er een wachtlijst was maar dat er door corona nog wel eens iemand uitviel, in elk geval: hou nog even vol, de cavalerie is onderweg. En toen hing hij op. Ik kon toch niets zeggen. Maar ik vond het mooi gezegd, ondanks mijn ellende. Cavalerie, voor mij.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

14 gedachten over “De cavalerie is onderweg”

  1. Misschien ben ik de laatste van wie je het verwacht, maar paniekaanvallen én tinnitus: ik weet er helaas alles van uit eigen ervaring. Gelukkig weet ik ook wat me hielp om eruit te krabbelen en gaat het nu heel goed. De tinnitus is niet weg (ik heb dat nu 3 jaar) , maar ik stoor me er nog zelden aan. De angstaanvallen zijn wel weg, en ik weet dat ze ook altijd weer terugkomen in periodes, heb ik al vanaf mijn 9e namelijk. Maar ik ben niet meer bang voor de angst. Je mag me altijd appen.

    Geliked door 1 persoon

  2. Ik heb het heel licht en heb er vaak ook geen erg in, het lijkt me vreselijk als het altijd heel aanwezig is en je er daardoor ook nog zo van uit je doen raakt. Sterkte!

    Geliked door 1 persoon

          1. Hele goede vraag, en nee, wat mij betreft was dit nog niet het laatste woord.
            Wanneer ga je naar de KNO-arts? Ik verwacht natuurlijk een uitgebreid verslag, dat begrijp je zeker wel? 😉

            Like

  3. Dat klinkt heel erg akelig. Ik kan je geen zinnig advies geven omdat ik geen ervaringsdeskundige ben in zowel tinnitus of angstaanvallen. Ik kan alleen maar hopen dat dit overgaat of te hanteren wordt.

    Like

Zegt u het maar

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit: