De haperende prostaat

Volgens mijn eigen schrijfsels heb ik de afgelopen vier maanden doorgebracht met het lezen van mijn eigen archieven. Elke avond las ik in bed een maandje van logjes. Ik ben begonnen in 2008, de eerste jaren sloeg ik over. En nu ik aan het einde ben gekomen, en even niet weet wat ik moet, ben ik eens gaan kijken in die eerste jaren. Hier was ik wel een paar dingen van vergeten, en soms ben ik best grappig al zeg ik het zelf, maar toch vind ik het niks. Ik vind dat ik duidelijk geestelijk ben gegroeid. Niet dat ik Nirwana heb bereikt, maar die eigendunk van toen ben ik wel kwijtgeraakt.

Nu kunnen we dit simpel afdoen als het verouderingsproces, maar dat is me te makkelijk. Natuurlijk, het helpt als je grijs wordt en als het plassen wat langer duurt om je te behoeden voor een schaamtevol moment van mannelijk imponeergedrag. Ik zag net een documentaire over een rijke, zielige, dikke en eenzame man die zijn leven sleet op cruiseschepen. Hij was vermoedelijk ouder dan ik, maar hij verstond de kunst om mensen dood te vervelen met verhalen over hoe interessant hij vroeger wel niet was. En niet alleen hem, ook de andere discodansende grijze gasten bekeek ik vol meelij. Zo moet het volgens mij dus niet. Het was denk ik niet voor niks dat mannen vroeger in hun vrije tijd ook een pak droegen en dat er gestijldanst werd. Dat zag er toch net even waardiger uit. Misschien was het uiterlijk vertoon, maar misschien deed zo’n pak ook echt iets met je volwassenheid.

Goed, ik heb dan geen passend pak meer, en stijldansen kan ik al helemaal niet, en waardig als mijn opa’s ben ik nog lang niet. Ik heb hun leeftijd dan ook nog niet, dus misschien hoeft het ook nog niet. Ik plemp ook niet de hele dag mijn mening of overtuiging op internet. Verstandig denk ik. Dus helpt het ouder worden om je te behoeden voor gênante momenten? Niet per se. In mijn geval heeft denk ik het jarenlang getrouwd zijn meer bijgedragen. Als ik mezelf iets verbeeld, wordt dat beeld binnen twee seconden volledig kapot gemaakt. Het huwelijk werkt als een stotterende prostaat. Hopelijk kan ze me nog lang behoeden voor katers en flaters.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack